Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Białymstoku

Przewodniczący

sędzia Halina Czaban (spr.)

Sędziowie

sędzia Alina Kamińska

sędzia Grzegorz Skrodzki

Protokolant

Marek Bychowski

Formularz UK 2

Sygnatura akt

(...)

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Okręgowego w Olsztynie z 18 maja 2023r., syg. Akt II K 91/22

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☒

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

- błędu w ustaleniach faktycznych oraz obraza przepisów postępowania tj. art. 7 k.p.k., art. 170 § 1 pkt. 2 k.p.k., mające wpływ na treść wyroku, polegające na ocenie materiału sprzecznie z zasadami prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego i w konsekwencji błędne przyjęcie, iż zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie pozwala na przyjęcie, iż oskarżony A. K. (1) dopuścił się zarzucanego mu aktem oskarżenia czynu, podczas gdy w/w materiał dowodowy, w szczególności w postaci zeznań świadków: Ł. N., J. N., M. R., R. K., oraz dowodów w postaci opinii biegłych psychologów i psychiatrów dotyczących pokrzywdzonego Ł. N., uzyskanych w toku postępowań karnych i cywilnych, a także w postaci dowodów wskazanych w niezasadnie oddalonym na rozprawie w dniu 18.05.2023 r. wniosku dowodowym oskarżyciela publicznego, przy należytej jego ocenie, dokonanej w sposób całościowy, prowadzi do wniosku, że oskarżony dopuścił się zarzucanego mu aktem oskarżenia czynu;

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Niezależnie od poprawności merytorycznej sformułowanego zarzutu – tak podniesiony zarzut winien wskazywać na naruszenie przepisów prawa procesowego jako pierwotne uchybienie, którego skutkiem były błędne ustalenia faktyczne, to, skarżący wykazał naruszenie art. 7 k.p.k. w takim zakresie, w jakim to uchybienie procesowe w zakresie oceny materiału dowodowego zgodnie z zasadami prawidłowego rozumowania, wiedzy i doświadczenia życiowego mogło mieć wpływ na treść wyroku.

Punktem wyjścia w sprawie dla oceny całokształtu materiału dowodowego, zgodnie z zasadami z art. 7 k.p.k. winna być jednoznaczna konstatacja co do stanu psychofizycznego pokrzywdzonego. To, że pokrzywdzony jest osobą o niskim intelekcie w okolicach dolnej normy, nie jest zdolny do samodzielnej egzystencji i w zakresie kierowania swym postępowaniem znajduje się na poziomie rozwoju małoletniego powyżej 13 roku życia. Stwierdza się u pokrzywdzonego organiczne zaburzenia osobowości i cechy zaburzeń urojeniowych, pogranicze upośledzenia umysłowego w stopniu lekkim, jest osobą podatną w stopniu znacznym na wpływy i manipulacje ze strony innych osób, jest podatny na sugestie, może być naiwny, bezkrytyczny oraz łatwowierny - brak u pokrzywdzonego tzw. treningu społecznego, to przez ten pryzmat musi być dokonana rzetelna ocena treści zeznań pokrzywdzonego i także przez ten pryzmat, zeznań świadków składanych w tym postępowaniu, oczywiście też i wyjaśnień oskarżonego, w sposób szczególnie drobiazgowy. Generalizowanie przekazu pokrzywdzonego i świadków, jak i oskarżonego poprzez stwierdzenia, że Ł. N. nie czuł się wykorzystywany przez oskarżonego, nie skarżył się na warunki, w których mieszkał ani sposób traktowania przez oskarżonego dowodzi uproszczonej weryfikacji zeznań ww. W zeznaniach pokrzywdzonego pojawiają się takie stwierdzenia jak: „To nieważne co on mi mówił, żebym się nie rozgadał jak radio mówił” „Na pytanie czy świadek pytał A. K. kiedy może wracać do domu, świadek podaje: coś za dwa miesiące ale takiej daty konkretnej to nie podał”. „Na pytanie czemu świadek początkowo deklarował funkcjonariuszom policji w lipcu 2021 r., że będzie tylko miesiąc u A. K. a był dłużej, świadek podaje: to tak zeszło, jeszcze mieszkanie trzeba było wyremontować. Potem powoli mi się odechciewało zostać, a Pan A. mnie przetrzymywał”. „Na pytanie czy świadek mógł wrócić do domu kiedy chciał świadek podaje: może mógłbym jakbym miał pieniądze”. „Cieszę się że do domu wracam mogę zobaczyć wuja podwórko. Do mieszkania K. nie chcę wracać nie potrzebuję”. „Nie groził tylko nakrzyczał czasem. Nic wielkiego nie krzyczał ja nie będę mówił nie będę przypominał sobie złych chwil” (protokoły przesłuchania z 05.11.2021r, k. 255-257 i z 05.01.2022r., k. 426 - 427).

Istotną kwestią, która nie mogła nie być rozważona, zgodnie z zasadami z art. 7 k.p.k. jest to, że pokrzywdzony jest osobą przede wszystkim w znacznym stopniu podatną na wpływ ze strony oskarżonego - uważa go za osobę mu przychylną i pomocną, wyraża/wyrażał wręcz bezgraniczne i bezkrytyczne przywiązanie do oskarżonego, którego traktuje jak przyjaciela, mimo zachowań przestępczych dokonanych na jego szkodę w przeszłości. Zeznania pokrzywdzonego złożone na rozprawie - zapis treści zeznań pokrzywdzonego na nośniku elektronicznym bez protokolarnego zapisu całości zeznań w protokole, może dawał Sądowi podstawę do twierdzenia, że pokrzywdzony jest w stanie określić, które sytuacje życia codziennego są dla niego komfortowe, a które nie (…), że „.Ł. N. nie ma problemu zamanifestować, kiedy jest zmęczony, głodny, spragniony, kiedy jest mu niewygodnie, kiedy czegoś nie chce zrobić” na podstawie tego co działo się na Sali sądowej, z czynności bezpośredniego przesłuchania świadka, ale powyższe zdecydowanie odzwierciedla to co dotyczy tego przesłuchania. Jak obrazuje to zapis na nośniku pokrzywdzony czuł się wyjątkowo niekomfortowo, a sposób przeprowadzenia czynności (z udziałem w warunkach wideokonferencji oskarżonego i obrońcy oskarżonego, trudnościami technicznymi – kwestia słyszalności świadka, stron, pogłos), w ogromnej sali rozpraw, na stojąco, zdecydowanie nie sprzyjał przeprowadzeniu tej czynności w sposób dający gwarancję dotarcia do prawdy obiektywnej. Czynność przesłuchania z powołaniem się na regulację z art. 391 § 1 k.p.k. została przeprowadzona wręcz mechanicznie – odczytane całe protokoły, bez dążenia do sprecyzowania twierdzeń tam zawartych. Pokrzywdzony podczas przesłuchania na pytania odpowiadał mechanicznie, niechętnie, aczkolwiek zwrócić należy uwagę np. na odpowiedź na pytanie oskarżonego w kwestii laptopa – pokrzywdzony „bronił” swojego stanowiska.

Sąd meriti nie wykazał, że rzetelnie ocenił treść zeznań J. N. - kuzyna pokrzywdzonego, który w lipcu 2021 r. odbył krótką rozmowę telefoniczną z w/w. W jej trakcie Ł. N. oświadczył, że pomaga A. K. „przy remoncie" oraz, że przyjechał jedynie „na dwa, trzy tygodnie" (k.25-26). Sąd winien był rozważyć podaną okoliczność w świetle zarzutu. Wynik oceny zeznań tego świadka przez Sąd meriti to stwierdzenie, że poza okolicznościami niespornymi i wyrażonymi obawami o Ł. N. świadek nie był w stanie wskazać żadnych okoliczności, które potwierdzałyby treść zarzutu - jest to ocena uproszczona dla potrzeb ustaleń faktycznych w tej sprawie ( świadek J. N. zmarł, jego zeznania ujawnione w sprawie bez odczytywania) w całokształcie materiału dowodowego. Zasadnie skarżący zarzuca „ zbagatelizowanie” zeznań świadka R. K.. Ww zeznał, że „Z Ł. jest tak, że on by z każdym pojechał. On jest trochę upośledzony, ciężko się z nim porozumiewa”. Dalej świadek podał „ da się zauważyć, że jak się rozmawia z Ł. na jakieś inne tematy to ta rozmowa jest luźna, a jak się zaczyna pytać o tego pana z W. to tak jakby się blokował, zamykał, unikał odpowiedzi na pytania, a wręcz jakby chciał zmienić temat” (k.1602-1603). Należy też podzielić stwierdzić, że zeznania świadka W. K. posłużyły Sądowi I instancji też do ustalania faktów przyjętych jako udowodnione, ale wnioski z tych zeznań/ocena nie jest pełna (zgodna z regulacją z art. 7 k.p.k.) w realiach dowodowych tej sprawy. W kwestii wynagradzania pokrzywdzony zeznał: wcześniej mi nie płacił"( zeznania z 05.01.2022r.), ja nie dostawałem za to ( przypis SA: pozyskiwanie złomu) pieniędzy tylko kwity podpisywałem. Podczas przeszukania ujawniono umowy kupna sprzedaży złomu (mosiądz, miedź, aluminium) z jesieni 2021 r. na dane (...) (k.455 i następne). W momencie kiedy Ł. N. wychodził z mieszkania A. K. (1), ten przekazał mu 500 złotych, o czym Ł. N. zeznał jednoznacznie. Sąd ustalił, że pokrzywdzony „otrzymywał drobne kwoty na swoje wydatki, które stanowiły też wynagrodzenie za pomoc”, co pozostaje w sprzeczności z tym co podał pokrzywdzony jak wyżej. Zasadnie, co wynika z uzasadnienia stanowiska skarżącego, skarżący zarzuca bezkrytyczne danie wiary twierdzeniom oskarżonego, vide jak w stanie faktycznym ustalonym przez Sąd meriti : „Ł. N. dobrowolnie i chętnie zgodził się na propozycję oskarżonego aby wyjechał z nim do mieszkania w W. i pomagał tam w remoncie i opiece nad chorą matka oskarżonego. Ł. N. nie czuł się wykorzystywany przez oskarżonego, miał zapewniony nocleg, wyżywienie, otrzymywał drobne kwoty na swoje wydatki, które stanowiły też wynagrodzenie za pomoc. Nie skarżył się na warunki, w których mieszkał ani sposób traktowania przez oskarżonego. Nie był „więziony” w mieszkaniu, mógł opuszczać ten lokal, kiedy chciał. Warunkiem było jednak zapewnienie stałej opieki nad chorą matką oskarżonego i uniemożliwienie jej (z powodu poważnej choroby i dla jej bezpieczeństwa) opuszczenie lokalu”. Wiarygodność/niewiarygodność twierdzeń oskarżonego z całą pewnością nie może być oceniana tylko i wyłącznie przez pryzmat zeznań mieszkańców bloku, w którym zamieszkiwał oskarżony. W tym zakresie – zeznania S. T., A. F., B. P., G. S. i innych winny być ocenione przez pryzmat doświadczenia życiowego i powinno być rozważone w jakim zakresie, rzutującym na całościową ocenę zaistnienia/niezaistnienia znamion czynu zarzucanego, w tym stanie faktycznym sprawy, mogą one uwiarygadniać/nie uwiarygadniać linię obrony oskarżonego, co wyraża zasadnie stanowisko skarżącego w apelacji. Podobnie kwestia oceny zeznań M. R. - funkcjonariusza policji, który miał jednorazowy kontakt z pokrzywdzonym 22.07.2021r., na początku pobytu ww u A. K. (1) w okolicznościach jak opisał świadek podanych przez Ł. N. (o właściwościach jak wynika z opinii psychologa i psychiatry). Sąd meriti mógł twierdzić, że fakt, iż oskarżony w innym postępowaniu karnym został uznany za winnego dokonania szeregu poważnych przestępstw na szkodę Ł. N., wykorzystującego jego ułomności umysłowe i psychiczną zależność, nakazuje wyjątkową ostrożność i wnikliwe ocenianie dostępnych faktów i, że nie może to automatycznie przesądzać, iż kolejne kontakty oskarżonego z Ł. N. mają charakter przestępczy i prowadzą do działania na szkodę tego ostatniego, a w konsekwencji przyjąć ustalenia zgodnie z linią obrony oskarżonego, ale po rzetelnej ocenie materiału dowodowego w tej sprawie zebranego, który nie może być oceniany całkowicie w oderwaniu od zdarzeń skutkujących skazaniem oskarżonego we wcześniejszym postępowaniu. Zadaniem Sądu było rozważenie „zaszłości”, a tym samym właściwości i warunków osobistych oskarżonego, aby ocenić stan faktyczny sprawy pod kątem postawionego oskarżonemu zarzutu z okresu jak w a/o czyli nie jako zdarzenia zupełnie niepowiązanego z uprzednim zachowaniem oskarżonego wobec pokrzywdzonego, sposobu postrzegania oskarżonego przez pokrzywdzonego. Sąd winien rozważyć zgodnie z zasadami doświadczenia życiowego to co jednoznacznie z dowodów wynika, że pokrzywdzony nigdy nie stawiał się samodzielnie na terminy czynności procesowych (na termin rozprawy 12.04.2023r. dowieziony przez funkcjonariuszy policji), a o niemożności poruszania się poza miejsce zamieszkania w zasadzie zeznawali wszyscy w sprawie, w kontekście stawianego zarzutu.

Wniosek

- o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

- powody uznania wniosku za zasadny wynikają z uzasadnienia w odniesieniu do zarzutu z apelacji, przy uwzględnieniu regulacji z art. 454§1 k.p.k.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

- art. 454 § 1 statuuje tzw. regułę ne peius - zakaz skazania w instancji odwoławczej w wypadku uniewinnienia

☒ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Sąd odwoławczy uznał, że zostały nieprawidłowo ocenione w pierwszej instancji dowody, zaistniała przesłanka z art. 438 pkt 2, a w konsekwencji doszło do błędnych ustaleń faktycznych, zatem miało to naruszenie wpływ na treść wyroku.

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

Z art. 189 § 1 k.k. wynika, że zachowanie sprawcy ma polegać na pozbawieniu człowieka wolności, jest to bardzo syntetyczna formuła, niosąca ze sobą bardzo bogatą treść, co w szczególności w realiach tej sprawy wymaga wnikliwego rozważania. Istotne jest to, że czyn może być popełniony w zamiarze bezpośrednim i ewentualnym, takie postacie zamiaru dotyczą też i znamion kwalifikujących czyn. Przedmiotem ochrony jest tzw. wolność lokomocyjna - wolność zmiany miejsca przebywania człowieka stosownie do jego woli, chodzi o możliwość opuszczenia dotychczasowego miejsca pobytu, przy czym chroniona jest aktualna, jak i potencjalna wola zmiany miejsca przebywania pokrzywdzonego, o cechach ustalonych w określonym stanie faktycznym – w tej sprawie znamieniem kwalifikującym ma być stan nieporadności (w zarzucie nieprecyzyjnie jako: „bezradność”) i niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania (typ kwalifikowany z art. 189§ 2 a z uwagi na szczególne właściwości przedmiotu czynności wykonawczej). Do pewnego stopnia jest to więc wola, której – przy właściwościach pokrzywdzonego – możemy się domyślać, ale której dobro prawne wymaga ochrony. Podstawowe znaczenie dla bytu przestępstwa pozbawienia wolności ma obiektywny stan zasadniczej możliwości realizacji aktywności woli. Bezprawne pozbawienie wolności jest przestępstwem materialnym - skutkiem jest tu wytworzenie stanu niemożności urzeczywistnienia decyzji woli pokrzywdzonego, aby opuścić miejsce przebywania. Ochroną objęta jest nie tylko aktualna wola opuszczenia danego miejsca, lecz również wola potencjalna, czyli zasadnicze znaczenie ma zobiektywizowany stan możliwości poruszania lub przemieszczania się, a świadomość pokrzywdzonego co do tego, że jest przez sprawcę takiej możliwości pozbawiony, ma charakter wtórny, chodzi zatem nie tyle o to, czy pokrzywdzony chce się oddalić, ile o to, czy by się oddalić mógł, jeśliby tego zechciał. Nieporadnym jest już ten, u którego możliwość podjęcia decyzji o swoim losie i zmiany swojego położenia jest znacznie ograniczona - osoba, która nie jest w stanie realnie przeciwstawić się pozbawieniu jej wolności przez sprawcę przy ustaleniu powyższego in concreto, że pokrzywdzony charakteryzował się tym właśnie atrybutem.

Handel ludźmi to inaczej wykorzystanie człowieka z zastosowaniem, w tym przypadku, koniecznym do zbadania, niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania, w celu wykorzystania, nawet za zgodą, w pracy lub usługach o charakterze przymusowym, inaczej w warunkach uzasadniających określenie ich jako przymusowe, co też musi być badane w okolicznościach konkretnej sprawy, w odniesieniu do konkretnych osób – sprawcy i pokrzywdzonego.

W pierwszej kolejności niezbędne będzie sporządzenie protokołów rozpraw z 24.01.2023r., 25.01.2023r., 12.04.2023r., które, jak odzwierciedlają to ww protokoły, były sporządzone w formie skróconej, z powołaniem się art. 147 § 2b k.p.k. - rozprawa rejestrowana za pomocą urządzenia utrwalającego dźwięk i obraz, a nagranie będzie stanowiło załącznik do protokołu, co jest nieuprawnionym procedowaniem z uwagi na treść art. 143§1 pkt.11 k.p.k. który wskazuje, że przebieg rozprawy wymaga spisania protokołu. Art. 147 § 2b k.p.k. dotyczy sytuacji, gdy obok pisemnego protokołu, przebieg rozprawy jest dodatkowo nagrywany i to nagranie stanowi załącznik do pisemnego protokołu - utrwalenie czynności procesowej za pomocą urządzenia rejestrującego obraz lub dźwięk stanowi formę pomocniczą udokumentowania jej przebiegu, która nie może zastąpić protokołu.

Sąd winien poddać pod rozwagę wyjaśnienia oskarżonego, zeznania świadków i ustalone okoliczności. Zasadne jest przeprowadzenie dowodu z bezpośrednich zeznań świadka M. K. - zeznania zgodnie z wnioskiem prokuratora ujawnione bez odczytywania. Z zeznań ww świadka z k. 211-212 akt (te same są na k. 323-324 akt) od słów „od 05.10 rozmawiałam…” z k. 212 wynikają istotne fakty, zatem świadek winna być przesłuchana bezpośrednio przed Sądem - zwraca uwagę „wątek” przyjmowania leków w zeznaniach pokrzywdzonego z 12.04.2023r. Zaistnienie/ niezaistnienie faktów opisanych w zarzucie jak: nakłonił go do poddania się w dniu 8.07.2021 r. badaniu przeprowadzonemu przez lekarza - specjalistę z zakresu psychiatrii, kontrolował ilości i częstotliwości spożywania pokarmów, wyznaczał mu miejsce do spania na łóżku polowym zbyt małym w stosunku do wzrostu wymienionego, bez pościeli, nie stanowią o wyczerpaniu/niewyczerpaniu znamion zarzucanego czynu, mogą rzutować na ocenę stopnia społecznej szkodliwości czynu. Istnieje możliwość odstąpienia od przeprowadzania dowodów na rozprawie i poprzestanie na ich ujawnieniu, gdy nie miały one wpływu na uchylenie wyroku i dotyczy to przesłuchania wszystkich świadków w sprawie, za wyjątkiem pokrzywdzonego i wskazanej powyżej M. K.; przesłuchanie świadka Ł. N. musi odbyć się z zachowaniem szczególnego wyczucia i uwagi z powodu sposobu przekazu, formułowania treści, przy czym uwadze /rozważeniu Sądu meriti, nie mogą umknąć takie wstawki, wtrącenia, twierdzenia pokrzywdzonego np. „…miałem nie mówić tego” ( k. 255 v),„tak jak już mówiłem na więcej pytań nie odpowiem (k. 256), „Jadłem bułkę z miodem i kawę czarną. Nie dostanie przepustki jak będzie miał kogoś na sumieniu” ( k. 257), „powoli odechciewało zostać, ale Pan A. przetrzymał”, „ja naprawdę pracowałem, o popatrzy pan blizny”, „do mieszkania K. nie chcę wracać, nie potrzebuję….przesilony jestem” k. 426 v, i z rozprawy, w szczególności reakcje na pytania oskarżonego ale i inne „wtrącenia” odzwierciedlające uwarunkowania stanowiska pokrzywdzonego. Opiniowanie biegłych na rozprawie co pokrzywdzonego musi mieć miejsce po zobowiązaniu biegłych do przygotowania się do przesłuchania pokrzywdzonego, aby uniknąć zdawkowości wypowiedzi biegłych, jak po przesłuchaniu na terminie rozprawy 12.04.2023r. Inne wskazane w uzasadnieniu stanowiska co do zarzutu apelacji kwestie też powinny być przedmiotem uwagi Sądu meriti. Nie uwzględnienie wniosku o dopuszczenie dowodu z opinii sądowo-psychiatryczno-psychologicznej z dnia 9 stycznia 2023 r. oraz postanowienia Sądu Okręgowego w Olsztynie z dnia 16 marca 2023 r. (rozprawa z 18.05.2023r.) nie rzutowało na rozstrzygnięcie, aczkolwiek Sąd rozważy, po zapoznaniu się z treścią dokumentów, w świetle rozważań Sądu odwoławczego i wskazań co do dalszego toku postępowania czy te dowody zawierają treści istotne dla tej sprawy.

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

7.  PODPIS