Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Białymstoku

POSTANOWIENIE

Dnia 13 września 2021 r.

Sąd Apelacyjny w Białymstoku, III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSA Marek Szymanowski

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 13 września 2021 r. w B.

sprawy z odwołania M. M.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy w związku z wypadkiem przy pracy

na skutek zażalenia M. M. od postanowienia Sądu Okręgowego w Białymstoku z dnia 11 czerwca 2021 r. ( sygn. akt V U 628/20)

postanawia:

I.  zmienić zaskarżone postanowienie o tyle, że odrzucić odwołanie od

decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. z dnia 4 maja 2020 r. w zakresie, w jakim dotyczy ono okresu od 1 maja 2019 r. do 25 marca 2021 r.

II.  oddalić zażalenie w pozostałym zakresie.

Sygn. akt III AUz 90/21

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 11 czerwca 2021 roku Sąd Okręgowy w Białymstoku odrzucił odwołanie M. M. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B. z dnia 4 maja 2020 roku wydane w przedmiocie prawa do rentę z tytułu niezdolności do pracy w związku z wypadkiem. Sąd Okręgowy ustalił, że M. M. do 30 kwietnia 2019 r. była uprawniona do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy w związku z wypadkiem przy pracy. W dniu 14 marca 2019 r. złożyła do ZUS wniosek o ponowne ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy w związku z wypadkiem przy pracy z 11 kwietnia 2017 r. Lekarz Orzecznik ZUS orzeczeniem z dnia 18 lipca 2019 r. stwierdził, że M. M. nie jest niezdolna do pracy. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. decyzją z dnia 19 sierpnia 2019 r. po rozpatrzeniu wniosku z dnia 14 marca 2019 r. odmówił od 1 maja 2019 r. M. M. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy spowodowanej wypadkiem przy pracy z 11 kwietnia 2017 r. ponieważ Lekarz Orzecznik ZUS stwierdził, że wnioskodawczyni nie jest niezdolna do pracy. Kolejną decyzją z dnia 13 listopada 2019 r. organ rentowy rozpatrzeniu wniosku z dnia 14 marca 2019 r. odmówił od 1 maja 2019 r. M. M. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy spowodowanej wypadkiem przy pracy z 11 kwietnia 2017 r. ponieważ mimo trzykrotnego wezwania organu rentowego, wnioskodawczyni bez uzasadnionej przyczyny nie stawiła się na badania lekarskie 2 września 2019 r., 13 września 2019 r., 11 października 2019 r. i nie powiadomiła o przyczynach niestawiennictwa. Jednoczenie uchylono decyzję z dnia 19 sierpnia 2019 r. Sąd Okręgowy w Białymstoku wyrokiem z dnia 29 września 2020 r., wydanym w sprawie sygn. akt V U 1571/19 oddalił odwołanie M. M. wniesione od tych decyzji. Sąd Apelacyjny w Białymstoku wyrokiem z dnia 25 marca 2021 r. sygn. akt III AUa 916/20 oddalił apelację M. M. od wyroku Sądu Okręgowego w Białymstoku z dnia 29 września 2020 r. Analizując powyższe ustalenia w ocenie Sadu Okręgowego w sprawie odwołanie podległo obrzuceniu na podstawie art. 199 § 1 pkt 2 k.p.c., zgodnie z którym Sąd odrzuci pozew jeżeli o to samo roszczenie pomiędzy tymi samymi osobami sprawa jest w toku albo została już prawomocnie osądzona czyli zachodzi powaga rzeczy osądzonej.

Odwołująca wywiodła zażalenie od powyższego postanowienia, podnosząc szereg zarzutów kwestionujących, iż zaszły podstawy do odrzucenia odwołania. Istotną część zarzutów zażalenia stanowią zarzuty związane z nieprzeprowadzeniem w sprawie postępowania dowodowego zmierzającego do ustalenia istnienia niezdolności do pracy odwołującej się. Niewątpliwie zażalenie zmierzało do uzyskania zmiany zaskarżonego postanowienia poprzez przeprowadzenie w sprawie postępowania co do meritum i uwzględnienia wniesionego odwołania.

Sąd Apelacyjny zważył co następuje:

Zażalenie jest częściowo zasadne

Postępowanie w niniejszej sprawie dotyczy odwołania od decyzji organu rentowego z dnia 4 maja 2020 r. ( k. 3 oznaczanie zaskarżonej decyzji w odwołanie). Decyzja tą w świetle jej brzmienia rozpatrzono wniosek ubezpieczonej o prawo do renty w związku z wypadkiem z dnia 14.03.2019 r. ( k.16 zaskarżoną decyzja), a prawa do tej renty odmówiono w świetle jej uzasadniania z uwagi na niestwierdzenie niezdolności do pracy. Sąd Okręgowy odrzucając odwołanie powołał się na rozstrzygnięcie prawomocnego wyroku zapadłego w sprawie V U 1571/19, w której Sąd Okręgowy w Białymstoku oddalił odwołanie w dniu 29 września 2020 r., a Sąd Apelacyjny w Białymstoku oddalił w dniu 25 marca 2021 r. apelacją. Dla oceny zatem czy rzeczywiście mamy do czynienia z powagą rzeczy osądzonej koniecznym jest prześledzenie przedmiotów decyzji wydanych w obu sprawach, które wyznaczają przedmiot postępowania sądowego w tych sprawach.

W świetle sentencji i uzasadnienia wyroków wydanych w sprawie V U 1571/19 ( III AUa 916/21) przedmiotem postępowania w tych sprawach było prawo do renty w związku z wypadkiem przy pracy z dni 11 kwietnia 2017r., o którym rozstrzygnięto decyzją z dnia 19 sierpnia 2019 r. (wniosek z 14.03.2019 r.) , który to wniosek rozpoznano ponownie decyzją odmowną z 13 listopada 2019r., którą to decyzją uchylono zarazem decyzją z 19 sierpnia 2019 r. W sprawie tej postępowanie prawomocnie zakończył wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 25 marca 2021 r. Nadto dostrzec trzeba, że wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 10 marca 2021 r. Sad Apelacyjny rozstrzygnął też prawomocnie o prawie odwołującej do renty w związku z wypadkiem przy pracy za okres od 8.10.2018r. do 30.04.2019r. prawomocnie oddalając w tym dniu apelację od wyroku Sądu Okręgowego w Białymstoku z dnia 5 marca 2020 r. (k. 56-61). Uwzględniając powyższe prawomocnie zakończone sprawy, zgodzić się trzeba z Sądem Okręgowym, że przedmiotem postępowania w niniejszej sprawie nie może być to, co zostało już prawomocnie rozstrzygnięte. Zarówno w sprawie V U 1376/19 jak w sprawie V U 1571/19 przedmiotem postępowania było prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy w z związku z wypadkiem z 11 kwietnia 2017 r. W postępowaniu cywilnym, nawet z uwzględnieniem specyfiki sprawy ubezpieczeniowej, nie może toczyć się więcej niż jedno postępowanie o to samo, bo będziemy mieć do czynienia albo z niedopuszczalnością drogi sądowej (jeżeli równocześnie toczą się nadal postepowania, i żadne nie jest prawomocnie zakończone) albo z powagą rzeczy osądzonej, jeżeli wyrok w jednej ze spraw stał się prawomocny ( odpowiednio art. 199 § 1 pkt 1 i 2 k.p.c.). Nie ulega zatem wątpliwości, że odwołanie w sprawie niniejszej musi podlegać odrzuceniu za okres do dnia 25 marca 2021 r., bo jest to okres osądzony już prawomocnie w sprawie ( zamknięty wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Białymstoku). Wniesienie ewentualnej skargi kasacyjnej nie ma tu większego znaczenia bo jest to środek nadzwyczajny przysługujący od prawomocnych orzeczeń, i nawet jeżeli w jego ramach doszłoby do uchylenia prawomocności zapadłych wyroków, to ewentualne dalsze postępowanie w tamtej sprawie musiałby uwzględniać stan prawny wywołany rozstrzygnięciem niniejszej sprawy. W niniejszej zaś sprawie trzeba przyjąć, że nie ma przeszkód do jej merytorycznego rozstrzygnięcia co do prawa odwołującej do renty z tytułu niezdolności do pracy w związku z wypadkiem za okres przypadający po 25 marca 2021 r. Okres bowiem do 1 maja 2019 r. został prawomocnie rozstrzygnięty w sprawie V U 1376/19 (III AUa 363/20), a do 25 marca 2021 r. został rozstrzygnięty, co prawidłowo ustalił Sąd Okręgowy, prawomocnymi wyrokami zapadłymi w sprawie V U 1571/19 (III AUa 916/21).

Taka wykładnia zakresu powagi rzeczy osądzonej w niniejszej sprawie me tę zaletę, że uwzględnia interes ubezpieczonej, bowiem wymaganie od niej składania nowego wniosku pozbawiałoby ją potencjalnego świadczenia z okres od 26 marca do miesiąca, w którym taki wniosek złożyłaby.

Podniesione w zażaleniu liczne zarzuty są bardzo odległe od istoty sporu i przedmiotu rozstrzygnięcia przez Sąd Okręgowy w zaskarżonym postanowieniu. Jeżeli bowiem Sąd Okręgowy odrzucił odwołanie, wydając orzeczenie formalne, to wszystkie zarzuty dotyczące niestwierdzenia niezdolności do pracy, czy nieprzeprowadzenia postępowania dowodowego w tym zakresie są bezprzedmiotowe. Odrzucenie odwołania zawsze bowiem następuje bez potrzeby rozpoznawania sprawy merytorycznie. Przyjęta przez Sąd Apelacyjny koncepcja rozstrzygnięcia czyni zbędnym odnoszenie się do podniesionych w zażaleniu zarzutów.

W tym stanie rzeczy na podstawie art. 386 § 1 k.p.c. w zw. z 397 § 3 k.p.c. orzeczono jak na wstępie.