Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Białymstoku

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 kwietnia 2021 r.

Sąd Apelacyjny w Białymstoku, III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: sędzia Dorota Elżbieta Zarzecka

Sędziowie: Sławomir Bagiński

Barbara Orechwa-Zawadzka

Protokolant: Edyta Katarzyna Radziwońska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 kwietnia 2021 r. w B.

sprawy z odwołania (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w B.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

o podleganie obowiązkowo ubezpieczeniom społecznym na podstawie stosunku pracy

na skutek apelacji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

od wyroku Sądu Okręgowego w Białymstoku V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

z dnia 28 października 2020 r. sygn. akt V U 361/20

I. zmienia zaskarżony wyrok w całości w ten sposób, że oddala odwołania i zasądza solidarnie od (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w B. oraz B. C. na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. 180 (sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego za I instancję;

II. zasądza solidarnie od (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w B. oraz B. C. na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. 240 dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego za II instancję.

Barbara Orechwa-Zawadzka Dorota Elżbieta Zarzecka Sławomir Bagiński

Sygn. akt III AUa 858/20

UZASADNIENIE

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. decyzją z 20 marca 2020 r., na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 68 ust. 1 pkt 1a ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 300 z późn. zm.), stwierdził, że B. C. jako pracownik u płatnika składek (...) Sp. z o. o. nie podlega obowiązkowo ubezpieczeniom: emerytalnemu, rentowym, chorobowemu, wypadkowemu od 1 listopada 2019 r. W uzasadnieniu podał, iż B. C. za zgodą pracodawcy przerwała urlop wychowawczy 31 października 2019 r. jedynie w celu uzyskania zasiłku chorobowego w związku ciążą. Złożenie oświadczeń woli dla pozoru powoduje nieważność z mocy prawa umowy o pracę zgodnie z art. 83 § 1 k.c. Tym samym nie skutkuje podleganiem ubezpieczeniom społecznym.

Odwołania od tej decyzji złożyli B. C. oraz (...) Sp. z o. o. w B., wnosząc o uchylenie zaskarżonej decyzji i umorzenie postępowania w sprawie podlegania ubezpieczeniom społecznym przez B. C. z tytułu zatrudnienia w charakterze pracownika, a z daleko posuniętej ostrożności - w przypadku nieuznania powyższego wniosku o: zmianę zaskarżonej decyzji poprzez ustalenie, że ubezpieczona nie podlega obowiązkowo jednie ubezpieczeniom: chorobowemu i wypadkowemu za okres od 1 listopada 2019 r. do 9 sierpnia 2020 r. Domagali się ponadto zasądzenia od organu rentowego zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa prawnego według norm przepisanych z zastosowaniem 6-krotności stawki minimalnej.

W odpowiedzi na odwołanie ZUS wniósł o jego oddalenie i zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego.

Sąd Okręgowy w Białymstoku wyrokiem z dnia 28 października 2020 r. zmienił zaskarżoną decyzję w ten sposób, że uznając, że B. C. jako pracownik u płatnika składek (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w B. podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym, chorobowemu, wypadkowemu od dnia 01 listopada 2019 roku oraz zasądził od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. na rzecz B. C. oraz (...) Sp. z o. o. w B. po 180 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sąd ustalił, że B. C. na podstawie umowy o pracę zawartej 18 kwietnia 2016 r. z E. L. została zatrudniona na czas nieokreślony na stanowisku dyrektora zarządzającego z wynagrodzeniem 7.081 zł. Od 23 maja 2016 r. do 28 listopada 2016 r. była niezdolna do pracy, od 29 listopada 2016 r. do 23 stycznia 2017 r. pobierała zasiłek macierzyński. E. L. swoją działalność gospodarczą przeniosła jako aport do spółki (...). B. C. jako pracownik została przejęta przez spółkę na podstawie art. 23 ¹ k.p. Z tytułu zatrudnienia w charakterze pracownika została zgłoszona przez (...) Sp. z o. o. do ubezpieczeń społecznych i zdrowotnego od 24 stycznia 2017 r. W okresie od 24 stycznia 2017 r. do 27 listopada 2017 r. pobierała zasiłek macierzyński, od 28 listopada 2017 r. do 1 stycznia 2018 r. przebywała na urlopie wychowawczym, od 2 stycznia 2018 r. do 11 stycznia 2018 r. przebywała na urlopie wypoczynkowym, od 12 stycznia 2018 r. do 9 sierpnia 2018 r. była niezdolna do pracy, od 10 sierpnia 2018 r. do 8 sierpnia 2019 r. pobierała zasiłek macierzyński. B. C. 18 lipca 2019 r. wystąpiła z wnioskiem o udzielenie urlopu wychowawczego w wymiarze 1 roku tj. od 9 sierpnia 2019 r. do 9 sierpnia 2020 r. Natomiast 30 września 2019 r. złożyła wniosek o przerwanie urlopu wychowawczego z dniem 1 listopada 2019 r. Po skróceniu urlopu wychowawczego nie została skierowana na badania lekarskie. W okresie od 1 listopada 2019 r. do 6 listopada 2019 r. przebywała na urlopie wypoczynkowym, od 7 listopada 2019 r. była niezdolna do pracy w związku z ciążą.

(...) Sp. z o. o. w B. od 12 czerwca 2017 r. byli M. C. (Prezes Zarządu Spółki) oraz B. C.. M. C. był mężem B. C..

(...) Sp. z o. o. w B. na podstawie umowy o pracę zatrudniła od 15 lipca 2019 r. na czas nieokreślony A. C. na stanowisku pracownika biurowego. W okresie od 16 czerwca 2019 r. do 15 września 2019 r. M. S. odbywała staż w spółce (...). Natomiast od 5 grudnia 2019 r. spółka zatrudniła E. B. na stanowisku pracownika biurowego.

Sąd Okręgowy wskazał, że sporna kwestia w sprawie sprowadzała się do ustalenia, czy B. C. od 1 listopada 2019 r. pozostawała nadal w stosunku pracy. Sąd czyniąc ustalenia w sprawie oparł się na zeznaniach świadków E. B. i A. L., którym dał wiarę oraz na dowodach z dokumentów, złożonych do akt i zgromadzonych w toku postępowania przed organem rentowym. Ich forma oraz treść nie wzbudziła wątpliwości co do ich autentyczności wobec czego uznał je za pełnowartościowe źródło informacji o okolicznościach faktycznych w sprawie.

Dokonując subsumpcji ustaleń faktycznych do stanu prawnego Sąd odwołał się do treści art. 6 ust. 1 pkt 1, art. 8 ust. 1, art. 11 ust. 1, art. 12 i art. 13 ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 266 ze zm.). Sąd wskazał, że w świetle tych przepisów ustawodawca wiąże powstanie obowiązku ubezpieczenia społecznego nie z samym faktem zawarcia umowy o pracę, ale z rezultatem tej czynności, to jest powstaniem między stronami stosunku pracy. Powołując się na treść art. 22 § 1 k.p., Sąd wyjaśnił, przez nawiązanie stosunku pracy pracownik zobowiązuje się do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę, a pracodawca do zatrudnienia pracownika za wynagrodzeniem. Brak którejkolwiek z tych cech wyklucza możliwość zakwalifikowania danego stosunku, jako stosunku pracy, co w konsekwencji prowadzi do braku tytułu do ubezpieczenia społecznego.

W ocenie Sądu Okręgowego, odwołująca miała zamiar powrócić do pracy a złożony przez nią 30 września 2019 r. wniosek o skrócenie urlopu wychowawczego z dniem 1 listopada 2019 r. nie był fikcyjny. Wniosek ten został zaakceptowany przez Prezesa Spółki (...). Oświadczenia stron w tym zakresie nie miały charakteru pozornego ponieważ B. C. w rzeczywistości zamierzała powrócić do pracy, za czym przemawiały obiektywne okoliczności. Chęć powrotu do pracy była spowodowana potrzebami kadrowymi w przedsiębiorstwie płatnika, które było małą firmą transportowo-spedycyjną. W okresie od lipca 2019 r. do połowy września 2019 r. w przedsiębiorstwie były zatrudnione dwie osoby – A. C. i M. S.. Odwołująca się wniosek o skrócenie urlopu wychowawczego złożyła po wygaśnięciu umowy o staż M. S.. Odwołująca podejmując decyzję o powrocie do pracy miała też na uwadze obietnice matki, która w tym czasie miała zaopiekować się dziećmi odwołującej. Nie było też żadnych przeciwwskazań medycznych do podjęcia przez nią pracy. Dopiero po tym jak odwołująca złożyła wniosek o przerwanie urlopu wychowawczego dowiedziała się, że jest w ciąży i pojawiły się inne schorzenia, które uniemożliwiały jej rzeczywisty powrót do pracy. W dniu 23 października 2019 r. ubezpieczona podczas wizyty lekarskiej potwierdziła stan ciąży, lecz jednocześnie dowiedziała się o krwiaku długości 13 mm. Ze względu na wczesną ciążę, lekarz zalecił USG kontrolne za około 20 dni w celu potwierdzenia krwiaka i innych ewentualnych zagrożeń dla ciąży. Podczas badania 6 listopada 2019 r. u odwołującej się potwierdzono obecność krwiaka, który się powiększył, co znacząco wpłynęło na decyzję lekarza odnośnie zwolnienia lekarskiego. W związku z tym spółka zatrudniła A. B., która przejęła większość obowiązków odwołującej. W tym stanie rzeczy Sąd, w oparciu o art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c., uwzględnił odwołania. O kosztach orzekł, na podstawie art. 98 k.p.c. i art. 99 k.p.c. w zw. z § 9 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22.10.2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 265).

Apelację od powyższego wyroku wniósł pełnomocnik ZUS. Zaskarżając wyrok w całości zarzucił mu:

1.  Naruszenie przepisów prawa materialnego:

a)  art. 22 § 1 k.p. poprzez przyjęcie przez Sąd, iż od 1 listopada 2019 r. B. C. wykonywała umowę o pracę, a nie korzystała z urlopu wychowawczego,

b)  art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych poprzez objęcie odwołującej obowiązkowym ubezpieczeniem społecznym jako pracownika od 1 listopada 2019 r., w sytuacji gdy powinna podlegać ubezpieczeniom z tytułu urlopu wychowawczego,

c)  art. 83 § 1 k.c. poprzez przyjęcie, że skrócenie urlopu wychowawczego pomiędzy B. C., a spółką (...) sp. z o.o. nie zostało dokonane dla pozoru.

2.  Naruszenie prawa procesowego, art. 233 § 1 w zw. z art. 328 § 2 k.p.c. poprzez:

a)  przeprowadzenie dowolnej w miejsce swobodnej oceny dowodów i uznanie, że zgromadzony w sprawie materiał dowodowy pozwala przyjąć, iż doszło do skutecznego skrócenia urlopu wychowawczego B. C. i rozpoczęcia przez nią wykonywania pracy od 01.11.2019 r.,

b)  uznanie przez Sąd za w pełni wiarygodne zeznania świadków w zakresie skrócenia urlopu wychowawczego i powrotu B. C. do pracy w 01.11.2019 r.

3.  Naruszenie przepisu art. 6 k.c. poprzez uznanie za udowodnione twierdzeń odwołującej, iż miała zamiar rzeczywiście świadczyć pracę na rzecz (...) sp. z o.o. a wniosek o przerwanie urlopu wychowawczego został złożony 30.09.2019 r.

Wskazując na powyższe zarzuty organ rentowy wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i oddalenie odwołań od decyzji (...) Oddział w B. oraz o zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego za I i II instancję według norm przepisanych.

Pełnomocnik B. C. i spółki (...) wniósł o oddalenie apelacji i zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Sąd Apelacyjny zważył co następuje:

Apelacja jest zasadna.

Sąd Okręgowy nie dokonał prawidłowych ustaleń i przeprowadził w miejsce swobodnej, dowolną ocenę zebranych dowodów. Zdaniem Sądu Apelacyjnego nie doszło do skutecznego skrócenia urlopu wychowawczego B. C. i rozpoczęcia przez nią wykonywania pracy od 1 listopada 2019 r.

Celem zobrazowania przebiegu zaistniałych zdarzeń wskazać należy, że:

18 kwietnia 2016 r. E. L. zawarła z B. C. umowę o pracę w pełnym wymiarze czasu, na czas nieokreślony, na stanowisku dyrektora zarządzającego, z wynagrodzeniem 7.081 zł brutto miesięcznie.

- od 23 maja 2016 r. do 28 listopada 2016 r. B. C. była niezdolna do pracy,

- od 29 listopada 2016 r. do 23 stycznia 2017 r. pobierała zasiłek macierzyński.

E. L. swoją działalność gospodarczą przeniosła jako aport do spółki (...). B. C. jako pracownik została przejęta przez spółkę (...), na podstawie art. 23 ¹ k.p. (...) spółki (...) byli E. L., B. C. i M. C. (mąż B. C.) a od 12 czerwca 2017 r. wspólnikami stali się B. C. i M. C..

B. C. z tytułu zatrudnienia w charakterze pracownika została zgłoszona przez (...) Sp. z o. o. do ubezpieczeń społecznych i zdrowotnego od 24 stycznia 2017r.

- od 24 stycznia 2017 r. do 27 listopada 2017 r. pobierała zasiłek macierzyński,

- od 28 listopada 2017 r. do 1 stycznia 2018 r. przebywała na urlopie wychowawczym,

- od 2 stycznia 2018 r. do 11 stycznia 2018 r. przebywała na urlopie wypoczynkowym,

- od 12 stycznia 2018 r. do 9 sierpnia 2018 r. była niezdolna do pracy,

- od 10 sierpnia 2018 r. do 8 sierpnia 2019 r. pobierała zasiłek macierzyński,

- 18 lipca 2019 r. wystąpiła z wnioskiem o udzielenie urlopu wychowawczego w wymiarze 1 roku tj. od 9 sierpnia 2019 r. do 9 sierpnia 2020 r.,

30 września 2019 r. w trakcie urlopu wychowawczego złożyła wniosek o przerwanie urlopu wychowawczego z dniem 1 listopada 2019 r.,

- od 1 listopada 2019 r. do 6 listopada 2019 r. przebywała na urlopie wypoczynkowym,

- od 7 listopada 2019 r. była niezdolna do pracy w związku z ciążą.

B. C. w 2019 r przebywała na urlopie wychowawczym w związku z koniecznością opieki nad dwojgiem dzieci w wieku 1 rok i 2 lata.

Po złożeniu wniosku o skrócenie urlopu wychowawczego nie została skierowana na badania lekarskie do lekarza medycyny pracy, nie przeprowadzono z nią szkolenia z zakresu BHP. Od 1 listopada 2019 r. nie świadczyła pracy (listy obecności k. 167-169) i w związku z tym nie wykonała żadnych czynności. Nie miała kontaktu z klientami, nie wystawiła żadnych dokumentów. Czynności do niej należące wykonywał początkowo mąż prezes zarządu M. C. a od 5 grudnia 2019 r. częściowo przejęła je nowozatrudniona na umowę o pracę E. B.. 2 grudnia 2019 r. została też zatrudniona na umowę zlecenia M. J.. Przejęła część pracy biurowej i kontakt z klientami (wyjaśnienia k. 208). Następnie na miejsce M. J. została zatrudniona N. K..

Z karty noworodka (k. 141 akt) wynika, że B. C. ostatnią miesiączkę przed porodem, który odbył się przez cesarskie cięcie w dniu 12 czerwca 2020 r. miała (...) Córka urodziła się w 39 tygodniu ciąży. B. C. wyjaśniła (k. 207odw.), że planowali z mężem trzecie dziecko (…) o ciąży dowiedziała się 23 października 2019 r. podczas wizyty ginekologicznej.

Sąd Apelacyjny podziela stanowisko organu rentowego, że z okoliczności niniejszej sprawy wynika, że nie istniała realna potrzeba skrócenia urlopu wychowawczego przez B. C. w celu świadczenia pracy na stanowisku dyrektora zarządzającego.

Podkreślić należy, że prezes zarządu - mąż B. C. samodzielnie był w stanie przejąć i wykonywać należące do żony obowiązki. Podczas nieobecności w pracy B. C. nikt nie został zatrudniony na jej zastępstwo.

Nie zdarzyła się żadna sytuacja, która wymagałaby skrócenia urlopu wychowawczego B. C. i jej szybszego powrotu do pracy.

Zdaniem Sądu Apelacyjnego wysoce prawdopodobnym jest, że B. C. już w dacie 30 września 2019 r. zorientowała się, że jest w ciąży. Przede wszystkim z jej wyjaśnień wynika (k. 207odw.), że wraz z mężem planowali trzecie dziecko. Ponadto wysoce realnym jest, że przed datą złożenia wniosku o skrócenie urlopu wychowawczego miała symptomy świadczące o ciąży bądź wykonała test ciążowy (potwierdzenie ciąży przy pomocy testu ciążowego możliwe jest już od 8 dnia po intymnym zbliżeniu i owulacji - (...)

Poza tym trudno jest zweryfikować twierdzenia B. i M. C., że B. C. wniosek o przerwanie urlopu wychowawczego złożyła w dacie 30 września 2019 r., z uwagi na fakt, iż oboje małżonkowie byli zainteresowani w stworzeniu B. C. najbardziej dogodnych warunków finansowych w związku z zatrudnieniem w spółce. Małżonkowie łączyli różne role. Pozostawali w związku małżeńskim, jednocześnie byli (...) spółki (...) oraz pracodawcą i pracownikiem a M. C. jako prezes zarządu spółki był bezpośrednim przełożonym żony. Organ rentowy słusznie zauważa, że z uwagi na bliskie powiazania rodzinne wniosek o skrócenie urlopu wychowawczego mógł zostać złożony nawet po 30 września 2019 r. Data złożenia wniosku nie poddaje się weryfikacji, bowiem z dokumentów zawartych w aktach osobowych nie wynika, że data 30 września 2019 r. jest pewna i niepodważalna.

M. C. nie zrealizował obowiązków ciążących na nim jako na pracodawcy wobec B. C. - pracowniku, bowiem nie skierował żony po długiej nieobecności w pracy na badania lekarskie z zakresu medycyny pracy, potwierdzające jej zdolność do pracy na stanowisku dyrektora zarządzającego. Pracodawca nie może dopuścić pracownika do pracy m. in. bez aktualnego orzeczenia lekarskiego stwierdzającego brak przeciwwskazań do pracy na określonym stanowisku pracy, w warunkach opisanych w skierowaniu na badania lekarskie, o czym stanowi art. 229 k.p. Zaznaczyć przy tym należy, że z akt osobowych pracownicy E. B. wynika, że ją skierowano na badania lekarskie przed dniem podjęcia pracy (k. 211).

Podnoszona przez B. C. okoliczność, że podejmując decyzję o powrocie do pracy miała na uwadze obietnice matki, że zaopiekuje się jej dziećmi, nie jest przekonująca. Podobnie jak potrzeby kadrowe płatnika, skoro na stanowisko dyrektora zarządzającego M. C. nie zatrudnił do tej pory żadnej innej osoby. Poza tym skoro B. C. od 1 listopada 2019 r. zdecydowała się na wykorzystanie urlopu wypoczynkowego, to nie można uznać, że potrzeby kadrowe spółki stanowiły przyczynę skrócenia urlopu wychowawczego. Z zeznań matki B. A. L. (k. 228odw.-229) wynika, że na emeryturę przeszła 30 lipca 2019 r. a rozmowy z córką o opiece nad dziećmi prowadziła już latem 2019 r. W tej sytuacji niezrozumiałym jest złożenie przez B. C. w dniu 18 lipca 2019 r. wniosku o urlop wychowawczy na okres od 9 sierpnia 2019 r. do 9 sierpnia 2020 r.

Istotną okolicznością w rozpoznawanej sprawie, dla oceny czy B. C. złożyła pozorne oświadczenie woli o skróceniu urlopu wychowawczego, podobnie jak M. C. jako pracodawca akceptując ten wniosek, jest też to, że od zawarcia umowy o pracę - 18 kwietnia 2016 r. do chwili obecnej B. C. na stanowisku dyrektora zarządzającego przepracowała 1 miesiąc i 4 dni tj. od 18 kwietnia 2016 r. do 22 maja 2016 r. W pozostałym okresie przez około 4 lata była niezdolna do pracy bądź przebywała na urlopach macierzyńskich i wychowawczych.

Zatem, mając na uwadze wszystkie przedstawione wyżej argumenty, należy przyjąć, że jedyną motywacją skrócenia urlopu wychowawczego była nie chęć faktycznego wykonywania pracy przez B. C. ale chęć uzyskania przez nią (i jej męża) zasiłku chorobowego, bowiem przebywając na urlopie wychowawczym nie nabyłaby prawa do takiego zasiłku.

Uznając zatem, że strony umowy o pracę złożyły swe oświadczenia o skróceniu urlopu wychowawczego dla pozoru, należy uznać, że z mocy art. 83 § 1 k.c. oświadczenia te nie wywołały skutków prawnych w zakresie podlegania obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym w czasie urlopu wychowawczego. Złożenie oświadczeń woli w zakresie skrócenia urlopu wychowawczego nie spowodowało ustania wszystkich rodzajów obowiązkowych ubezpieczeń społecznych z dniem 1 listopada 2019 r. jakie łączą się ze stosunkiem pracy. Złożenie pozornych oświadczeń woli w zakresie skrócenia urlopu wychowawczego oznacza, że nie powstał stosunek prawny, który pozwoliłby uznać, iż od 1 listopada 2019 r. B. C. powinna zostać zgłoszona do ubezpieczenia społecznego jako pracownik. Skutkowało powrotem do stanu jak przed skróceniem urlopu. Pozwala to przyjąć, że B. C. od 1 listopada 2019 r. nie podlega obowiązkowo ubezpieczeniom chorobowemu i wypadkowemu a nie emerytalnemu i rentowemu. Pracownik przebywający na urlopie wychowawczym podlega bowiem obowiązkowo ubezpieczeniu emerytalnemu i rentowemu a nie podlega ubezpieczeniu chorobowemu i wypadkowemu.

Zdaniem Sądu Apelacyjnego całokształt okoliczności faktycznych sprawy pozwolił przyjąć, że skrócenie okresu urlopu wychowawczego zostało dokonane dla pozoru (art. 83 § 1 k.c.), celem stworzenia korzystnych przesłanek do przyznania świadczeń z ubezpieczenia społecznego. Od 1 listopada 2019 r. nie był realizowany przez B. C. stosunek pracy w warunkach określonych w art. 22 § 1 k.p. O tym, czy strony istotnie nawiązały stosunek pracy, stanowiący tytuł ubezpieczeń społecznych, nie mogło zdecydować samo formalne skrócenie urlopu wychowawczego, ale faktyczne i rzeczywiste realizowanie elementów charakterystycznych dla stosunku pracy, a wynikających z art. 22 § 1 k.p., do czego faktycznie nie doszło.

Z tych względów Sąd Apelacyjny zmienił zaskarżony wyrok na podstawie art. 386 § 1 k.p.c. i oddalił odwołanie (art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c.).

O kosztach zastępstwa procesowego należnych organowi rentowemu za udział pełnomocnika w postępowaniu w pierwszej instancji oraz w postępowaniu apelacyjnym orzeczono, na podstawie art. 108 § 1 k.p.c. w zw. z art. 98 § 1 i 2 k.p.c. i w związku z § 9 ust. 2 i § 10 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2018 r. poz. 265 t. j.) – pkt II sentencji wyroku.