Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Białymstoku

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 lutego 2024 r.

Sąd Apelacyjny w Białymstoku, III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: sędzia Sławomir Bagiński

Protokolant: Joanna Teszner

po rozpoznaniu na rozprawie 7 lutego 2024 r. w B.

sprawy z odwołania M. P.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

o wysokość świadczenia

na skutek apelacji M. P.

od wyroku Sądu Okręgowego w Białymstoku V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z 21 kwietnia 2023 r. sygn. akt V U 1130/22

I.  zmienia zaskarżony wyrok oraz poprzedzającą go decyzję i stwierdza, że M. P. przysługuje prawo do wypłaty emerytury w okresie od 1 maja 2021 r. do 30 kwietnia 2022 r. ;

II.  zmienia zaskarżony wyrok i zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. na rzecz M. P. 180 (sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego za I instancję z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego za okres od 16 lutego 2024 r. do dnia zapłaty;

III.  zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. na rzecz M. P. 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego za II instancję z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego za okres od dnia uprawomocnienia się niniejszego orzeczenia do dnia zapłaty;

UZASADNIENIE

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. decyzją z 15 listopada 2022 r. odmówił M. P. prawa do wypłaty emerytury za okres od 1 maja 2021 r. do 30 kwietnia 2022 r. Organ rentowy wyjaśnił, że wniosek o wypłatę emerytury z FUS został zgłoszony 9 maja 2022 r., zatem ZUS podjął wypłatę emerytury od 1 maja 2022 r., tj. od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek.

Powyższa decyzja została zaskarżona w całości przez M. P.. Zaskarżonej decyzji odwołująca zarzuciła, że została wydana z naruszeniem przepisów prawa materialnego, tj.:

1.  art. 96 ust. 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych poprzez nie zastosowanie tego przepisu, mimo ustalenia, że wnioskodawczyni jest uprawniona do emerytury rolniczej;

2.  art. 33 ust. 2a w zw. z art. 33 ust. 2 ustawy z dnia 22 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników poprzez nie zastosowanie tego przepisu, mimo ustalenia, że wnioskodawczyni jest uprawniona do emerytury rolniczej w rozumieniu tego przepisu;

3.  art. 129 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych poprzez nieuzasadnione zastosowanie tego przepisu, w sytuacji gdy prawo do wypłaty emerytury nie jest uzależnione od wniosku/oświadczenia ubezpieczonej.

Mając na uwadze powyższe, wniosła o zmianę zaskarżonej decyzji poprzez stwierdzenie, że przysługuje jej prawo do wypłaty emerytury z ZUS od 1 maja 2021 r. oraz zasądzenie od organu rentowego kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania.

Sąd Okręgowy w Białymstoku wyrokiem z 21 kwietnia 2023 r. oddalił odwołanie. Z ustaleń Sądu Okręgowego wynikało, że decyzją z 15 lipca 2021 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. po rozpatrzeniu wniosku z 1 czerwca 2021 r. przyznał odwołującej emeryturę w zaliczkowej wysokości od 1 marca 2020 r. Wypłata tej emerytury została zawieszona za względu na prowadzone postępowanie wyjaśniające z KRUS w Z..

Następnie, 15 września 2021 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. wydał decyzję o przyznaniu M. P. emerytury w kwocie ostatecznej od 1 marca 2020 r. Zakład nie podjął wypłaty świadczenia z uwagi na pobieranie świadczenia rolnego z KRUS. W decyzji wskazano, iż z uwagi na przysługującą (w zależności od wyboru) rentę rolniczą z KRUS albo emeryturę z ZUS, wnioskodawczyni w terminie 14 dni od daty otrzymania decyzji powinna przesłać do ZUS w Z. lub złożyć w najbliższej placówce terenowej ZUS informację o dokonanym wyborze. Odwołującą pouczono również, że w razie niezgłoszenia informacji o wyborze emerytury z ZUS we wskazanym terminie, wypłata emerytury zostanie podjęta od miesiąca, w którym ją złożono.

9 maja 2022 r. M. P. złożyła w ZUS wniosek o podjęcie wypłaty emerytury i załączyła wyrok Sądu Okręgowego w Łomży z dnia 28 lutego 2022 r. (sygn. akt III U 565/21), zgodnie z którym przyznano jej prawo do emerytury rolniczej od 1 maja 2021 r.

Decyzją z 4 lipca 2022 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. podjął wypłatę emerytury przyznanej M. P. zgodnie z art. 24 ustawy emerytalnej od 1 maja 2022 r., tj. od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek. Następnie 15 listopada 2022 r. organ rentowy po rozpatrzeniu wniosku z 12 października 2022 r. wydał zaskarżoną decyzję.

Sąd Okręgowy zwrócił uwagę, że generalną zasadą prawa emerytalno-rentowego jest top, że świadczenia wypłaca się na wniosek zainteresowanego, poczynając od dnia powstania prawa do emerytury lub renty (tj. spełnienia ustawowych warunków), lecz nie wcześniej niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek o świadczenie. Dlatego, jak wskazał Sąd Okręgowy, nawet w sytuacji gdy prawo do emerytury z ZUS w przypadku skarżącej powstało jeszcze przed złożeniem wniosku – o tyle wiążąca i tak pozostaje data złożenia wniosku o tę emeryturę, co pozostawało wyłącznie w gestii samej zainteresowanej świadczeniem. Organ rentowy w decyzji z 15 września 2021 r. pouczył odwołującą, że w przypadku niezgłoszenia informacji o wyborze emerytury z ZUS we wskazanym terminie, wypłata emerytury zostanie podjęta od miesiąca, w którym zostanie złożony wniosek. W przypadku odwołującej wiążąca pozostawała bezsporna data złożenia wniosku - 9 maja 2022 r., wskutek czego emerytura przysługiwała jej od początku tego miesiąca, a zatem od 1 maja 2022r.

Apelację od powyższego wyroku złożyła M. P.. Zaskarżyła wyrok w całości i podniosła zarzuty naruszenia:

I. przepisów prawa procesowego:

1. art. 233 § 1 k.p.c. poprzez dokonanie dowolnej w miejsce swobodnej oceny zgromadzonych w postępowaniu dowodów, w szczególności wniosku odwołującej z dnia 09 maja 2021 r., co z kolei spowodowało nieprawidłowe ustalenie stanu faktycznego polegające na przyjęciu, że:

a)  wniosek z 9 maja 2021 r. dotyczył przyznania prawa do świadczenia emerytalnego, w sytuacji gdy wniosek ten dotyczył wypłaty zawieszonej emerytury przyznanej przez organ rentowy decyzją z dnia 15.07.2021 r. oraz z dnia 15.09.2021 r., a więc czynności technicznej, a nie merytorycznego rozpoznania prawa do świadczenia,

a)  wniosek z 9 maja 2021 r. stanowił wniosek o świadczenia, o którym mowa w art. 129 ust 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, w sytuacji gdy wniosek o wypłatę świadczenia został przez odwołującą złożony wcześniej, tj. 1 czerwca 2021 r.,

b)  odwołująca złożyła wniosek o przyznanie świadczenia emerytalnego - 9 maja 2022 r., w sytuacji gdy skarżąca złożyła wniosek o przyznanie świadczenia emerytalnego w 1 czerwca 2021 r., tak więc zgodnie z art. 129 ust 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych wypłata świadczenia powinna nastąpić od 1 maja 2021 r.

II. przepisów prawa materialnego:

1.  art. 96 ust. 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych poprzez niezastosowanie tego przepisu, mimo ustalenia, że M. P. jest uprawniona do emerytury rolniczej,

2.  art. 33 ust. 2a w zw. z art. 33 ust. 2 ustawy z dnia 22 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników poprzez niezastosowanie tego przepisu, mimo ustalenia, że M. P. jest uprawniona do emerytury rolniczej w rozumieniu tego przepisu,

3.  art. 129 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych poprzez nieuzasadnione zastosowanie tego przepisu, w sytuacji gdy prawo do wypłaty emerytury nie jest uzależnione od wniosku/oświadczenia ubezpieczonej,

1.  art. 129 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych w zw. z art. 33 ust. 2a ustawy z dnia 22 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników poprzez uznanie, że wypłata emerytury może nastąpić jedynie po złożeniu przez ubezpieczoną dodatkowego oświadczenia/wniosku o wypłatę, w sytuacji gdy w razie jednoczesnego nabycia uprawnienia do emerytury rolniczej oraz emerytury z FUS, ubezpieczony nie jest zobowiązany do wyboru jednego z tych świadczeń, a więc składania jakichkolwiek oświadczeń w tym zakresie.

Mając na uwadze powyższe zarzuty odwołująca wniosła o: zmianę zaskarżonego wyroku poprzez stwierdzenie, że przysługuje jej prawo do wypłaty emerytury z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych od 1 maja 2021 r.; zasądzenie od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych na rzecz odwołującej się kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacja jest zasadna i prowadzi do zmiany zaskarżonego wyroku poprzez przyznanie M. P. prawa do wypłaty emerytury powszechnej od 1 maja 2021 r. do 30 kwietnia 2022 r.

Stan faktyczny ustalony przez sąd pierwszej instancji nie jest jednak sporny i znajduje należyte oparcie w materiale sprawy, dlatego Sąd Apelacyjny przyjmuje go za własny.

Z istotnych okoliczności sprawy wynika, że 15 lipca 2021 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. po rozpatrzeniu wniosku z 1 czerwca 2021 r. przyznał M. P. emeryturę w zaliczkowej wysokości od 1 marca 2020 r. Wypłata tej emerytury została zawieszona za względu na prowadzone postępowanie wyjaśniające z KRUS w Z.. Kolejną decyzją z 15 września 2021 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. wydał decyzję o przyznaniu M. P. emerytury w kwocie ostatecznej od 1 marca 2020 r. Zakład nie podjął wypłaty świadczenia z uwagi na pobieranie świadczenia rolnego z KRUS. 9 maja 2022r. M. P. złożyła w ZUS wniosek o podjęcie wypłaty emerytury. Decyzją z 4 lipca 2022 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. podjął wypłatę emerytury przyznanej M. P. zgodnie z art. 24 ustawy emerytalnej od 1 maja 2022 r., tj. od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek. Zaskarżoną w sprawie decyzją odmówił wnioskodawczyni prawa do wypłaty emerytury za okres od 1 maja 2021 r. do 30 kwietnia 2022 r.

Na podstawie nadesłanych przez KRUS akt emerytalno-rentowych M. P., Sąd Apelacyjny uzupełniająco ustalił, że decyzją z 2 sierpnia 2021 r. Prezes KRUS przyznał odwołującej z urzędu prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym od 1.05.2021 r. bezterminowo (k. 235 akt KRUS, t. I). 27 maja 2021 r. M. P. złożyła wniosek o przyznanie jej prawa do emerytury rolniczej. Decyzją z 2 sierpnia 2021 r. Prezes KRUS odmówił jej prawa do emerytury rolniczej ( k. 49 akt KRUS t. II). Na skutek odwołania M. P. od tej decyzji Sąd Okręgowy w Łomży prawomocnym wyrokiem z 28 lutego 2022 r. (sygn. akt III U 565/21) przyznano jej prawo do emerytury rolniczej od 1 maja 2021 r. Prezes KRUS decyzją z 4 maja 2022 r. wykonując ww. wyrok przyznał M. P. prawo do emerytury rolniczej od 1.05.2022 r.

W pierwszej kolejności należy przypomnieć, że zgodnie z art. 96 ust. 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, odrębne przepisy określają prawo do pobierania świadczeń w razie zbiegu u jednej osoby prawa do emerytury lub renty z prawem do emerytury lub renty z ubezpieczenia społecznego rolników. Oznacza to, że zastosowanie mają przepisy ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 174 ze zm.). Stosownie do art. 33 ust. 2 ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników, w razie zbiegu prawa do emerytury lub renty przysługującej na podstawie ustawy z prawem do emerytury lub renty z innego ubezpieczenia społecznego, uprawnionemu wypłaca się jedno wybrane przez niego świadczenie. W razie braku wyboru dokonanego przez tę osobę organ rentowy jest zobowiązany do działania korzystnego dla ubezpieczonej przez wypłacanie jej świadczenia wyższego. Przepisu tego nie stosuje się do osób uprawnionych jednocześnie do emerytury rolniczej oraz do emerytury przyznanej na podstawie art. 24 ust. 1, art. 24a lub art. 184 przepisów emerytalnych.

Zasadnicze znacznie ma stwierdzenie, że M. P. od 1 marca 2020 r. nabyła prawo do emerytury powszechnej na podstawie art. 24 ust. 1 ustawy emerytalnej, a od 1 maja 2021 r. przyznano jej prawo do emerytury rolniczej na podstawie przepisów ustawy o ubezpieczeniu społecznemu rolników. Zgodnie z powyżej wskazanymi przepisami wnioskodawczyni jako osoba urodzona po 31 grudnia 1948 r. ma możliwość jednoczesnego pobierania od 1 maja 2021 r. obu przyznanych świadczeń, tj. emerytury pracowniczej oraz emerytury rolniczej.

Bezsporny w sprawie jest fakt, iż Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. w decyzji z 15 lipca 2021 r. o przyznaniu wnioskodawczyni emerytury w wysokości zaliczkowej zawiesił wypłatę tej emerytury ze względu na prowadzone postępowania wyjaśniające z KRUS. Nie ma sporu co do kwestii, że M. P. pismem z 9 maja 2022 r. wniosła o podjęcie wypłaty emerytury powszechnej.

Problem polegał na tym, że w spornym okresie odwołującej przysługiwało prawo do renty rolniczej, a prawo do emerytury rolniczej za tenże sporny okres ustalono wstecznie od dnia złożenia wniosku. Zatem wstrzymanie wypłaty emerytury z FUS w odniesieniu do renty rolniczej było prawidłowe lecz ustalenie prawa odo emerytury rolniczej umożliwiło wypłatę świadczeń w zbiegu, z tym, że powstał problem czy może to dotyczyć okresu wstecznego. Przy tym istotną okolicznością jest to, że wniosek o przyznanie obydwu emerytur złożono niemal w tym samym czasie: wniosek o emeryturę rolniczą - 28.05.2021 r., a wniosek o emeryturę z FUS – 1.06.2021 r.

Zgodnie z art. 98 ust. 2 ustawy emerytalnej: W razie zbiegu prawa do świadczeń, o których mowa w art. 96, świadczenia te wypłaca się od dnia powstania prawa do dwóch świadczeń, jednak nie wcześniej niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek.

Zwrócić należy zatem uwagę, że instytucja określona w art. 98 ust. 1 i 2 ustawy emerytalnej jest odrębna od instytucji opisanej w art. 134 i 135 tej ustawy. W art. 134 ust. 1 nie wymienia się sytuacji wstrzymania wypłaty z powodu zbiegu świadczeń. Zbieg świadczeń nie powoduje zawieszenia prawa do wypłaty świadczenia. Zawieszenie regulują bowiem art. art. 103-106 ustawy emerytalnej. W przypadku zawieszenia chodzi o sytuacje kiedy emeryt rencista osiąga przychody z tytułu działalności podlegającej obowiązkowi ubezpieczenia społecznego, a nie kiedy przysługuje mu inne świadczenie. Nie nastąpiło też ustanie prawa do emerytury z FUS i nie wchodzą w grę sytuacje określone w punktach 2-5 ust. 1 art. 134 ustawy emerytalnej. Stąd też do wypłaty świadczenia w wypadku zbiegu świadczeń z różnych systemów zastosowanie ma art. 98 ust. 2 ustawy emerytalnej. W sytuacji gdy zachodzi możliwość łączenia świadczeń, prawo do pobierania obu świadczeń powstaje od dnia nabycia prawa do drugiego świadczenia, jeżeli wcześniej został złożony wniosek. Złożenie wniosku po dacie nabycia drugiego prawa oznacza możliwość wypłaty świadczenia dopiero od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek. Z tym, że zwrócić należy uwagę, że "Miesiąc zgłoszenia wniosku" w rozumieniu art. 98 ust. 2 ustawy emerytalnej oznacza miesiąc, w którym złożono wniosek o ustalenie uprawnień do drugiego świadczenia (zob. M. Bartnicki w: Antonów Kamil (red.), Komentarz do ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, [w:] Emerytury i renty z FUS. Emerytury pomostowe. Okresowe emerytury kapitałowe. Komentarz do trzech ustaw emerytalnych, wyd. I, LEX komentarz do art. 98). Według reguły określonej w art. 98 ust. 2 ustawy emerytalnej „wypłata jednego ze świadczeń pozostających w zbiegu (wyższego lub wybranego) lub obu świadczeń podlegających zbiegowi następuje od dnia powstania prawa do tych dwóch świadczeń, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym złożono wniosek. Przez miesiąc, w którym złożono wniosek, należy rozumieć miesiąc, w którym został złożony wniosek o ustalenie uprawnień do obu świadczeń lub do drugiego ze świadczeń podlegających zbiegowi.” (M. Wrębiakowska Marzec w: B. Gudowska, K. Ślebzak (red.), Emerytury i renty z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Komentarz, Warszawa 2013, komentarz do art. 98)

W ocenie Sądu Apelacyjnego oznacza to, że odwołującej przysługuje prawo do wypłaty emerytury z FUS od 1.05.2021 r.

Przy stosowaniu instytucji zbiegu świadczeń, wtrzymania ich wypłaty oraz wypłaty w przypadku zbiegu zasadne jest zastosowanie przez analogię przepisów art. 135 ust. 2 ustawy emerytalnej. Stąd też wynikałoby, że okres za który przysługiwałaby wypłata świadczeń wypłaconych wstecznie nie mógłby być dłuższy niż 3 lata. W sytuacji wnioskodawczyni okres ten wynosi 1 rok.

Celem przepisów określających zasady wypłaty dwóch świadczeń w wypadku zbiegu jest uwzględnienie szczególnej sytuacji związanej z rodzajem zbiegających się świadczeń. Bierze się pod uwagę odrębności systemów, z których nabyto świadczenia, w szczególności niezależność „wkładu” późniejszego świadczeniobiorcy do poszczególnych systemów (aspekt ekonomiczny), uwzględnia się też specyficzną przyczynę powstania prawa do świadczenia, jak w przypadku renty z tytułu niezdolności do pracy w związku z wypadkiem przy pracy (aspekt sprawiedliwościowy).

Ustawa przewidując możliwość wypłaty dwóch emerytur (emerytury z FUS i emerytury rolniczej):

- uwzględnia całkowitą odrębność przesłanek ekonomicznych będących podstawą nabycia prawa od emerytury rolniczej w stosunku do nabycia prawa emerytury z FUS– znaczenie ma tylko ubezpieczenie z tytułu pracy w gospodarstwie rolnym, dodatkowo też praca w gospodarstwie rolnym bez ubezpieczenia przed 1983 r. lub 1977 r.;

- na wysokość emerytury rolniczej wpływ mogą mieć tylko okoliczności związane z ubezpieczeniem rolniczym.

To powoduje, że za słuszne uznano skorzystanie przez rolnika z kapitału zgromadzonego przez niego w postaci składek na ubezpieczenie emerytalne w systemie powszechnym oraz z kapitału początkowego „zgromadzonego” przed 1.01.1999 r. w postaci „wkładu” do sytemu emerytalnego i to mimo otrzymywania emerytury z systemu ubezpieczenia rolniczego.

W wypadku jednoczesnego złożenia wniosku o emeryturę rolniczą i emeryturę z systemu powszechnego, nie powinno dochodzić do sytuacji kiedy kolejność przyznania poszczególnych świadczeń, wynikająca z różnic w zakresie efektywności prowadzenia postępowania, czy też błędów popełnianych przez jeden czy drugi organ rentowy, prowadziłaby do pozbawienia strony prawa do wypłaty świadczenia, a co do którego prawo zostało ustalone (przysługuje in concreto) od dat wskazujących na istnienie materialnego prawa do obydwu świadczeń.

W orzecznictwie Trybunału Konstytucyjnego przyjmuje się, że państwo powinno być lojalne wobec adresatów norm, które stanowi (wyrok z dnia 15 lutego 2005 r., K 48/04, OTK-A 2005 Nr 2, poz. 15). Trybunał Konstytucyjny wielokrotnie podkreślał, że w demokratycznym państwie prawnym stanowienie i stosowanie prawa nie może być pułapką dla obywateli (por. orzeczenie z 3 grudnia 1996 r., K 25/95, OTK 1996 Nr 6, poz. 52; wyroki z: 10 kwietnia 2001 r., U 7/00, OTK 2001 Nr 3, poz. 56; 5 listopada 2002 r., P 7/01, OTK-A 2002 Nr 6, poz. 80; 7 czerwca 2004 r., P 4/03, OTK-A 2004 Nr 6, poz. 55; 15 lutego 2005 r., K 48/04, OTK-A 2005 Nr 2, poz. 15; 29 listopada 2006 r., SK 51/06, OTK-A 2006 Nr 10, poz. 156 oraz 20 stycznia 2009 r., P 40/07, OTK-A 2009 Nr 1, poz. 4, zob też: wyroki Sądu Najwyższego: z 1 grudnia 2016 r. I UK 416/15 i z 16 czerwca 2021 r. (...) 43/21.

Mając na uwadze powyższe okoliczności, Sąd Apelacyjny na mocy art. 386 § 1 k.p.c. orzekł jak w pkt I wyroku.

Wobec tego, że odwołująca ostatecznie wygrała sprawę należało także zasądzić na jej rzecz zwrot kosztów zastępstwa procesowego za pierwszą instancję, o czym orzeczono na podstawie art. 98 § 1, 1 ¹ i 3 k.p.c., art. 99 w zw. z § 9 ust. 2 rozporządzenia z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2018 r. poz. 265) – pkt II wyroku.

O kosztach postępowania odwoławczego Sąd Apelacyjny orzekł stosownie do jego wyników - na zasadzie art. 98 § 1, 1 ¹ i 3 k.p.c., art. 99 w zw. z § 10 ust. 1 pkt 2 i § 9 ust. 2 rozporządzenia z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych – pkt III wyroku.

Sławomir Bagiński