Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Białymstoku

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 listopada 2013r.

Sąd Apelacyjny w Białymstoku, III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSA Bożena Szponar - Jarocka (spr.)

Sędziowie: SA Alicja Sołowińska

SO del. Danuta Poniatowska

Protokolant: Agnieszka Charkiewicz

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 listopada 2013 r. w B.

sprawy z odwołania J. P.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

o wysokość emerytury

na skutek apelacji wnioskodawcy J. P.

od wyroku Sądu Okręgowego w Białymstoku V Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 16 października 2012 r. sygn. akt V U 1465/12

oddala apelację.

III AUa 262/13

UZASADNIENE

Decyzją z dnia 3 sierpnia 2012r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. odmówił doliczenia J. P. do stażu pracy okresu zarejestrowania w Urzędzie Pracy od dnia 1 grudnia 1992r. do 17 sierpnia 2006r., z uwagi na fakt niepodlegania w tym okresie ubezpieczeniom społecznym.

Sąd Okręgowy w Białymstoku po rozpoznaniu odwołania J. P. wyrokiem z dnia 16 października 2012r. oddalił odwołanie. Z ustaleń Sądu wynika, że J. P. od 1 grudnia 1992r. do 17 sierpnia 2006r. był zarejestrowany w Urzędzie Pracy w B., bez prawa do zasiłku, a tym samym nie podlegał obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym na podstawie art.6 ust.1 pkt 9 ustawy z 13.X.1998r. o systemie ubezpieczeń społecznych.

Apelację od powyższego wyroku wniósł J. P., w której zarzucał obrazę art.6 ust.2 pkt. 6 i art.12 ust.1 pkt. 1a ustawy „dotyczącej sporów emerytów z ZUS”. Domagał się wystąpienia do Sądu Najwyższego z pytaniem prawnym dotyczącym rozpoznawanej sprawy oraz zmiany wyroku.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacja jest bezzasadna.

Decyzją z dnia 14.09.2006r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. przyznał J. P. emeryturę, przyjmując do ustalenia jej wysokości 29 lat 2 miesiące okresów składkowych oraz ustalając wskaźnik wysokości podstawy wymiaru emerytury na 126,87%.

Kolejnymi decyzjami organ rentowy przeliczał świadczenie odwołującemu i w rezultacie decyzją z dnia 26.06.2012r. do ustalenia wysokości emerytury przyjął 32 lata 11 miesięcy okresów składkowych.

Zgodnie z brzmieniem art.6 ust.2 pkt. 6 ustawy z 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z FUS – za okresy składkowe uznaje się również przypadające przed dniem 15.XI.1991r. okresy czasowego pozostawania bez pracy na obszarze Państwa Polskiego z powodu niemożności jej otrzymania lub niemożności podjęcia szkolenia zawodowego w tym okresy pobierania zasiłku z funduszu aktywizacji zawodowej zasiłków dla bezrobotnych oraz zasiłków szkoleniowych wypłacanych z Funduszu Pracy. W przepisie tym mowa jest o wszystkich okresach pozostawania bez pracy, niezależnie od tego, czy pokrywają się one z okresami pobierania wymienionych zasiłków. W art.11 ust.2 pkt. 14 ustawy z 14.XII.1982r. o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin (Dz.U. z 18.XII.1982r.) przewidziano, że za okresy równorzędne z okresami zatrudnienia uważa się okresy czasowego pozostawania bez pracy z powodu niemożności jej otrzymania lub niemożności podjęcia szkolenia zawodowego udowodnionego dokumentami oraz pobierania zasiłków z funduszu aktywizacji zawodowej. Wejście w życie z dniem 15.XI.1991r. ustawy z 17.X.1991r. o rewaloryzacji emerytur i rent o zasadach ustalania emerytur i rent oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. 104 p 450 z późn. zm.) spowodowało utratę mocy obowiązującej powołanego wyżej art.11 ustawy emerytalnej. Zgodnie z art.2 ust.1 pkt.6 ustawy rewaloryzacyjnej za okresy składkowe uważa się również przypadające przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, okresy za które została opłacona składka na ubezpieczenie społeczne albo za które nie było obowiązku opłacania składek na ubezpieczenia społeczne, w tym okresy czasowego pozostawania bez pracy na obszarze Państwa Polskiego lub niemożności podjęcia szkolenia zawodowego w tym okresy pobierania zasiłków z funduszu aktywności zawodowej zasiłków dla bezrobotnych oraz zasiłków szkoleniowych z Funduszu Pracy.

Wyraźne zaznaczenie granicy czasowej w tym przepisie wskazuje na zamiar ustawodawcy, aby zachowane zostały dotychczasowe zasady do stanów faktycznych istniejących do dnia wejścia w życie ustawy rewaloryzacyjnej. Zabieg ten został powtórzony w przepisie art.6 ust.2 pkt.6 ustawy emerytalnej, gdzie wyraźnie postawiono granicę czasową 15.XI.1991r.

Zatem, z woli ustawodawcy okres pozostawania bez pracy i prawa do zasiłku dla bezrobotnych był okresem składkowym przed 15.XI.1991r., zaś po tej dacie nie jest w ogóle uwzględniony przy ustalaniu prawa i wysokości emerytury i renty, bowiem na mocy art.6 ust.1 pkt. 2 ustawy emerytalnej w zw. z art.72 pkt. 13 ustawy z 20.IV.2004r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy do okresów składkowych wliczane się jedynie okresy pobierania zasiłku dla bezrobotnych.

Tymczasem odwołujący domaga się uwzględnienia jako okresów składkowych okresów zarejestrowania w Powiatowym Urzędzie Pracy od 1.XII.1992r. do 17.VII.2006r. bez prawa do zasiłku.

Niezasadny jest również zarzut naruszenia art.12 ustawy emerytalnej, bowiem dotyczy on pojęcia niezdolności do pracy dla celów rentowych, a więc nie ma zastosowania w niniejszej sprawie. Nie było również podstaw do wystąpienia z zagadnieniem prawnym budzącym poważne wątpliwości do Sądu Najwyższego na podstawie art.390kpc z uwagi na fakt, że takowe w sprawie nie wystąpiło.

Z powyższych względów orzeczono, jak w sentencji wyroku na podstawie art.385kpc.