Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Białymstoku

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 września 2013r.

Sąd Apelacyjny w Białymstoku, III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSA Dorota Elżbieta Zarzecka (spr.)

Sędziowie: SO del. Piotr Prusinowski

SA Bożena Szponar - Jarocka

Protokolant: Agnieszka Charkiewicz

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 sierpnia 2013 r. w B.

sprawy z odwołania Przedsiębiorstwa (...) sp. z o.o.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G.

o wydanie pisemnej interpretacji

na skutek apelacji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G.

od wyroku Sądu Okręgowego w Łomży III Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 21 grudnia 2012 r. sygn. akt III U 852/12

I.  zmienia zaskarżony wyrok i oddala odwołanie,

II.  zasądza od Przedsiębiorstwa (...) sp. z o.o. na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. kwotę 120 zł (sto dwadzieścia złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego za instancję odwoławczą.

Sygn. akt III AUa 193/13

UZASADNIENIE

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. decyzją z dnia 4 września 2012r., na podstawie art. 10 ust. 1 i ust. 5 ustawy z dnia 2 lipca 2004r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz.U. z 2010r., Nr 220, poz. 1147 z późn. zm.) w zw. z art. 83 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998r. o systemie ubezpieczeń społecznych (t.j. Dz.U. z 2009r., Nr 205, poz. 1585 z późn.zm.), po rozpoznaniu wniosku z dnia 8 sierpnia 2012r., Przedsiębiorstwa (...) Sp. z o.o., odmówił wydania pisemnej interpretacji dotyczącej oceny prawidłowości kwalifikacji wypadku przy pracy jakiemu uległ jeden z pracowników spółki, uznał bowiem, że intencją wnioskodawcy było rozstrzygnięcie wątpliwości co do dopuszczalności dokonania ponownej oceny charakteru wypadku jakiemu uległ jeden z pracowników spółki przy wykonywaniu pracy.

Po rozpoznaniu od powyższej decyzji odwołania Przedsiębiorstwa (...) Sp. z o.o., Sąd Okręgowy w Łomży wyrokiem z dnia 21 grudnia 2012r. zmienił zaskarżoną decyzję i nakazał Zakładowi (...) Oddział w G. wydanie płatnikowi interpretacji przepisów w sprawie składania informacji o danych do ustalenia składek na ubezpieczenie wypadkowe, w terminie 30 dni od daty uprawomocnienia się wyroku.

Sąd ten ustalił, że wnioskodawca (...) w Ł. Sp. z o.o jest przedsiębiorcą prowadzącym działalność gospodarczą w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Prowadzi między innymi działalność usługową w zakresie transportu oraz działalność handlową. W dniu 14.08.2012r. złożył do (...) Oddział w G. wniosek, w trybie art. 10 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, co do zakresu i sposobu zastosowania art. 3 ust. 5 ustawy o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych w zw. z art. 31 ust. 6 i ust. 10 tej ustawy, w celu ustalenia stawki procentowej składki na ubezpieczenie wypadkowe uwzględniając prawidłowe dane. We wniosku wskazał, iż w dniu 23.04.2010r. na terenie zakładu miał miejsce wypadek przy pracy, w którym pracownik doznał urazu oka prawego. Początkowo prognoza medyczna przewidywała utratę wzroku przez poszkodowanego, dlatego zespół powypadkowy uznał w protokole powypadkowym, zdarzenie za ciężki wypadek przy pracy. Dlatego też, wnioskodawca, zgodnie z art. 31 ust. 6 ustawy wypadkowej, przekazując dane za rok 2010 dotyczące między innymi liczby poszkodowanych w wypadkach przy pracy, zdarzenie z dnia 23.04.2010r. zakwalifikował jako ciężki wypadek, zgodnie z ustaleniami zawartymi w protokole powypadkowym. Tymczasem pracownik przeszedł zabieg w celu usunięcia oleju silnikowego z oka i po przeprowadzonej operacji i zwolnieniu chorobowym wrócił do pracy na dotychczasowe stanowisko. Przedstawiając własne stanowisko w zakresie skutków zaistniałego stanu faktycznego wnioskodawca wskazał, że opierając się na ostatecznym rezultacie zdrowotnym wypadku oraz opinii medycznej lekarza orzecznika ZUS, wypadek zadeklarowany jako ciężki w informacji (...) za 2010r., zgodnie z legalną definicją, wypadkiem ciężkim nie był, a płatnik winien wnieść korektę informacji (...) uwzględniając wypadek w zestawieniu danych dla ustalenie kategorii ryzyka dla płatnika składek, zgodnie z art. 31 ust. 10 pkt 1 ustawy wypadkowej. Wnioskodawca zwrócił się o potwierdzenie prawidłowości swego stanowiska w zakresie i sposobie zastosowania art. 3 ust. 5 ustawy o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych w zw. z art. 31 ust. 6 i ust. 10 tej ustawy, w celu ustalenie stopy procentowej składki na ubezpieczenie wypadkowe. Zaskarżoną decyzją organ rentowy odmówił wydania pisemnej interpretacji w sprawie złożonego wniosku.

Sąd pierwszej instancji wskazał, iż cechą charakterystyczną postępowania w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych jest to, że przedmiot sporu określa przedmiot decyzji organu rentowego (por. postanowienie SN z 13.05.1999r. II UZ 52/99 OSNP 2000/15/601; podobnie OSNAP 2002/5/121 i OSNAP 2002/19/470), co oznaczało, że zakres rozpoznania i rozstrzygnięcia Sądu winien być ograniczony treścią zaskarżonej decyzji. W rozpoznawanej sprawie decyzja organu rentowego nie zawierała w sensie pozytywnym, ani negatywnym stanowiska w przedmiocie wniosku. Zawierała jedynie odmowę wydania pisemnej interpretacji przepisów. Dlatego Sąd nie zbadał merytorycznie wskazanego we wniosku roszczenia, a rozważył jedynie zasadność odmowy przez organ rentowy wydania pisemnej interpretacji przepisów.

Sąd wskazał, że zgodnie z treścią art. 10 ust.1 ustawy z dnia 2 lipca 2004r. o swobodzie działalności gospodarczej przedsiębiorca może złożyć do właściwego organu administracji publicznej lub państwowej jednostki organizacyjnej wniosek o wydanie pisemnej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów, z których wynika obowiązek świadczenia przez przedsiębiorcę daniny publicznej oraz składek na ubezpieczenia społeczne lub zdrowotne, w jego indywidualnej sprawie. Wniosek może dotyczyć zaistniałego stanu faktycznego lub zdarzeń przyszłych (ust. 2). Przedsiębiorca we wniosku jest obowiązany przedstawić stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe oraz własne stanowisko w sprawie (ust. 3). Ponadto wniosek o wydanie interpretacji zawiera firmę przedsiębiorcy; oznaczenie siedziby i adresu albo miejsca zamieszkania i adresu przedsiębiorcy; numer identyfikacji podatkowej (NIP); numer w rejestrze przedsiębiorców w Krajowym Rejestrze Sądowym albo w Ewidencji Działalności Gospodarczej; adres do korespondencji w przypadku, gdy jest on inny niż adres siedziby albo adres zamieszkania przedsiębiorcy (ust. 4). Udzielenie interpretacji następuje w drodze decyzji, od której przysługuje odwołanie. Interpretacja zawiera wskazanie prawidłowego stanowiska w sprawie wraz z uzasadnieniem prawnym oraz pouczeniem o prawie wniesienia środka zaskarżenia ust. 5). Wniosek o wydanie interpretacji winien zatem dotyczyć albo zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzeń przyszłych. Objęty wnioskiem stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe nie mogą być przedmiotem postępowania dowodowego. Przedmiotem postępowania jest bowiem wyłącznie rozstrzygnięcie kwestii prawnych, co następuje przez przedstawienie poglądu dotyczącego rozumienia treści właściwych przepisów prawa i ich zastosowania do konkretnej sytuacji przedstawionej we wniosku. Interpretacji przepisów prawa będą zatem wymagały te przepisy prawa, które w ramach subsumpcji mają być zastosowane w odniesieniu do danego stanu faktycznego w sytuacji, gdy wymagać będzie skutek jego zaistnienia. Przy czym rolą organu administracji publicznej jest ocena stanowiska strony występującej z wnioskiem o udzielenie interpretacji w odniesieniu do indywidualnej sprawy (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w G. z dnia 16.07.2000r., sygn. II SAB/Go 8/09, Lex nr 523446). Zatem zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej przedsiębiorcy mogą występować do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych o wydanie pisemnej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów, a których wynika obowiązek opłacania składek na ubezpieczenia społeczne. Takiej interpretacji będą podlegały wszystkie przepisy z zakresu ubezpieczeń społecznych, które mają wpływ na ustalenie, kto, za kogo i od jakiej podstawy powinien opłacać składki na ubezpieczenia społeczne.

Zdaniem Sądu pierwszej instancji (...) przedstawił w sposób obszerny stan faktyczny oraz własne stanowisko w sprawie. Wprawdzie nie zgłosił wprost o potwierdzenie prawidłowości stanowiska w zakresie i sposobie zastosowania konkretnych przepisów, jednak wnikliwa analiza treści całości wniosku prowadziła do konkluzji, iż w istocie wniosek przez niego zgłoszony dotyczył zastosowania przepisów w sprawie składania informacji o danych w sytuacji zaistniałego stanu faktycznego, albowiem w ocenie przedsiębiorcy rodził on określone skutki w zakresie obowiązku świadczenie przez niego składek na ubezpieczenie wypadkowe.

Przepisy art. 27 i nast. ustawy z dnia 30 października 2002r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych wskazują kryteria i wskaźniki, w oparciu o które ZUS ustala wysokość stopy procentowej składki płatnika składek na ubezpieczenie wypadkowe z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych. Zgodnie z art. 28 ust. 2 ustawy stopę procentową na ubezpieczenie wypadkowe dla płatnika składek zgłaszającego do ubezpieczenia wypadkowego, co najmniej 10 ubezpieczonych ustala Zakład jako iloczyn stopy procentowej składki na ubezpieczenie wypadkowe określonej dla grupy działalności, do której należy płatnik składek i wskaźnika korygującego ustalonego dla płatnika składek. Kategorię ryzyka dla płatnika składek ustala się w zależności od ryzyka określonego między innymi wskaźnikiem częstości stwierdzonych poszkodowanych w wypadkach przy pracy śmiertelnych i ciężkich (ust. 3 art. 31 ustawy). Skoro zaś wysokość stopy procentowej składki na ubezpieczenie wypadkowe ustala jest w zależności od kategorii ryzyka, wyznaczonej między innymi przez stwierdzone wypadki przy pracy w kategorii ciężkich, przy tym kategoria ryzyka dla płatnika składek ustalana jest na podstawie danych przekazanych przez płatnika składek za 3 kolejne, ostatnie lata kalendarzowe (at. 5 art. 31 ustawy), to w przedstawionym przez przedsiębiorcę stanie faktycznym możliwość zastosowania przepisów w sprawie składania tychże informacji wpływa bezpośrednio na ustalenie podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie wypadkowe.

Płatnik składek - (...) w informacji dotyczącej liczby poszkodowanych w wypadkach przy pracy, wskazał zdarzenie z 23.04.2010r., któremu uległ jeden z pracowników i zakwalifikował je jako ciężki wypadek przy pracy. W takiej kategorii zdarzenie zostało ujęte w protokole powypadkowym. Powyższe dane zostały wzięte pod uwagę przy ustaleniu dla przedsiębiorcy stopy procentowej składki na ubezpieczenie wypadkowe. Zgodnie ze stanem faktycznym wskazanym we wniosku o wydanie pisemnej interpretacji, którego ani Sąd ani organ rentowy, nie był władny badać, czy odpowiadał on rzeczywistemu stanowi faktycznemu, rokowania co do stanu zdrowia pracownika z czasem uległy zmianie. W ocenie płatnika leczenie oraz zastosowane zabiegi spowodowały, iż zdarzenie któremu uległ pracownik utraciło charakter ciężkiego wypadku przy pracy w rozumieniu obowiązujących przepisów. Zgodnie z jego oceną przy przekazywaniu informacji o stwierdzonych wypadkach przy pracy, należało uwzględniać całokształt materiału dowodowego, w tym uwzględniającego skutki zastosowanego leczenia, nie zaś opierać się wyłącznie o kwalifikację wypadku dokonaną przez zespół w protokole powypadkowym w niedalekim terminie po zdarzeniu. Przy stanowisku prezentowanym przez przedsiębiorcę nie można było pomnąć faktu, iż dokonał on już stosowanego zgłoszenia, w którym zakwalifikował zdarzenie z 23.04.2010r. jako ciężki wypadek przy pracy. Dlatego zdaniem Sądu Okręgowego istota problemu w tym stanie faktycznym sprowadzała się do zinterpretowania przepisów dotyczących składania informacji o danych do ustalenia składek na ubezpieczenie wypadkowe, w szczególności w zakresie możliwości przekazania informacji o zmianie kwalifikacji wypadku przy pracy w stosunku do pierwotnego zgłoszenia. Zdaniem Sądu skutki zmiany oceny w zakresie kwalifikacji wypadku przy pracy zaistniałe na skutek poprawy stanu zdrowia poszkodowanego pracownika wymagały dokonania interpretacji przepisów, które w ramach subsumpcji miały być w odniesieniu do niego zastosowane. Chcąc bowiem ustalić stopę procentową składki na ubezpieczenie wypadkowe należało uwzględnić właściwą kategorię ryzyka dla płatnika składek, która uzależniona była między innymi od wskaźnika częstości poszkodowanych w wypadkach ciężkich. Pomimo, że interpretacja przepisów, częściowo została dokonana w uzasadnieniu decyzji odmownej, to formalnie „decyzja interpretacyjna” nie została wydana. W związku z tym, że w sprawie zostały spełnione wszystkie warunki określone treścią art. 10 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, to zdaniem Sądu, zobowiązanie organu rentowego do interpretacji przepisów było konieczne.

Apelację od powyższego wyroku złożył organ rentowy.

Zaskarżając wyrok w całości zarzucił mu naruszenie:

- art. 10 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 2 lipca 2004r. o swobodzie działalności gospodarczej poprzez przyjęcie, że wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji jest zasadny;

- art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. poprzez bezpodstawne przyjęcie, że w sprawie zachodzą podstawy i powody do zmiany zaskarżonej decyzji.

Wskazując na powyższe wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i oddalenie odwołania, bądź przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi pierwszej instancji. Domagał się ponadto zasądzenia kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Przedsiębiorstwo (...) Sp. z o.o. wniosło o oddalenie apelacji i zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacja jest zasadna.

Niewątpliwie z treści art. 10 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej wynika, że Zakład Ubezpieczeń Społecznych wydając pisemną interpretację przepisów prawa w tym trybie, dokonuje wyłącznie interpretacji przepisów (z ograniczeniem do tych, z których wynika obowiązek świadczenia składek na ubezpieczenia społeczne), nigdy zaś w ramach tego postępowania nie rozstrzyga konkretnej sprawy administracyjnej, w szczególności sprawy spornej. Nie sprawuje bowiem w tym trybie funkcji kontrolnej i nie ma kompetencji aby wskazywać właściwą drogę postępowania, lecz przedstawia swój pogląd dotyczący rozumienia przepisów prawa i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do konkretnej sprawy, w oparciu o przedstawiony stan faktyczny bez możliwości prowadzenia postępowania wyjaśniającego czy dowodowego.

Kwestia zakwalifikowania wypadku jako wypadku ciężkiego należy do sfery ustaleń faktycznych a nie prawnych. Dlatego też należy podzielić stanowisko organu rentowego, że problematyka związana z dokonaniem oceny wypadku, któremu w 2010r. uległ jeden z pracowników Przedsiębiorstwa (...) Sp. z o.o. wymagałaby przeprowadzenia przez właściwe organy postępowania wyjaśniającego. Rozstrzygnięcie tej kwestii ma charakter pierwotny względem ustalenia wartości stopy procentowej składki na ubezpieczenie wypadkowe, to zaś dopiero będzie miało wpływ na wysokość składek na ubezpieczenie wypadkowe.

(...) w toku postępowania sądowego wskazywał, że w złożonym wniosku nie domagał się dokonania ponownej oceny rodzaju wypadku jakiemu uległ pracownik, ale rozstrzygnięcia kwestii, jakie informacje zawierać winna deklaracja (...), w celu ustalenie właściwej stopy procentowej ubezpieczenia wypadkowego, tzn. czy płatnik wypełniając deklarację (...) winien uwzględnić wszelkie elementy jakie występują po sporządzeniu protokołu powypadkowego, czy winien opierać się wyłącznie na stanie wiedzy i danych jakie zostały ustalone w procedurze powypadkowej. W jego ocenie interpretacja przepisów wpływa bezpośrednio na wysokość składki na ubezpieczenie wypadkowe, a tym samym na podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie wypadkowe. Wskazał także, że powziął wątpliwości, czy postąpiłby słusznie dokonując korekty informacji (...) w zakresie kategorii ciężkości wypadku, prosząc jednocześnie organ rentowy o wypowiedzenie się w tej sprawie. W jego ocenie rzeczywista ocena charakteru wypadku możliwa jest dopiero po przeprowadzeniu postępowania odszkodowawczego i po okresie rekonwalescencji poszkodowanego. Dlatego stwierdzenia zwartego w protokole powypadkowym, sporządzonym w terminie nieprzekraczającym 14 dni od dnia wypadku, dotyczącym „ciężkości” (rodzaju) wypadku, nie można uznać za stwierdzenie ostateczne. Opierając się na ostatecznym rezultacie zdrowotnym wypadku oraz opinii lekarza orzecznika, wypadek zadeklarowany jako ciężki w informacji (...) z 2010r., wypadkiem ciężkim nie był, w związku z tym płatnik winien wnieść korektę informacji (...). Intencją złożonego wniosku było jedynie ustalenie jakie elementy winny być zamieszczane w informacji (...), przy przyjęciu iż chwila sporządzenia protokołu powypadkowego oraz chwila deklaracji wypadku w informacji (...) są rozbieżne.

Organ rentowy natomiast wskazywał, iż wnioskodawca nie miał kłopotów ze zrozumieniem i stosowaniem przepisów powołanych we wniosku i dlatego nie powinien był oczekiwać od ZUS, aby na skutek rozpoznania wniosku o dokonanie pisemnej interpretacji zdjął z niego odpowiedzialność za prawidłowość deklaracji (...), jaką miał obowiązek złożyć. Systemowo przyjmuje się, iż deklaracje te są zgodne ze stanem faktycznym, bowiem płatnik składek wziął za to odpowiedzialność składając oświadczenie, że tak w istocie jest, pod rygorem odpowiedzialności karnej. Ponadto żaden przepis nie uprawnia ZUS do kwestionowania ewentualnej korekty deklaracji (...) wnioskodawcy, tylko dlatego że uznał wypadek przy pracy za ciężki i tak go wskazał, gdy faktycznie nie spełniał od warunków z art. 3 ust. 5 ustawy wypadkowej.

W ocenie Sądu Apelacyjnego zakres i przedmiot sprawy o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa konstytuuje treść wniosku wszczynającego postępowanie (por. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 18.04.2011r., III UK 117/10, Lex 898257 oraz z dnia 06.04.2013r., II UK 331/10, Lex 829137). Przepis art. 10 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej określa zakres, elementy oraz procedurę wydania interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów, z których wynika obowiązek świadczenia przez przedsiębiorcę daniny publicznej oraz składek na ubezpieczenia społeczne lub zdrowotne, w jego indywidualnej sprawie.

Zatem zakresem interpretacji mogą być objęte jedynie przepisy prawne dotyczące świadczenia przez przedsiębiorcę daniny publicznej oraz składek na ubezpieczenia społeczne lub zdrowotne.

W ocenie Sadu Apelacyjnego treść wniosku Przedsiębiorstwa (...) Sp. z o.o. o wydanie pisemnej interpretacji „co do zakresu i sposobu zastosowania art. 3 ust. 5 ustawy o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych w zw. z art. 31 ust. 6 i ust. 10 tej ustawy, w celu ustalenia stawki procentowej składki na ubezpieczenie wypadkowe uwzględniając prawidłowe dane” została sformułowana zbyt ogólnie. Żądanie interpretacji przepisów nie zostało dokładnie określone.

W zaskarżonej decyzji oraz w piśmie z dnia 1 sierpnia 2012r., otrzymanym przez wnioskodawcę dnia 2 sierpnia 2012r. (akta ZUS) (...) Oddział w O. Inspektorat w Ł. poinformował (...), że w przypadku stwierdzenia przez płatnika składek we własnym zakresie nieprawidłowości w przekazanej informacji (...) za rok 2010 płatnik składek zobowiązany jest do przekazania w terminie 7 dni stosownej korekty, bowiem ZUS działając w trybie art. 10 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, nie jest właściwy do wypowiadania się w przedmiocie prawidłowej kwalifikacji wypadku przy pracy dokonanej przez płatnika.

Zdaniem Sądu Apelacyjnego, jeśli intencją wnioskodawcy było wyjaśnienie kwestii z jakiej daty płatnik wypełniając deklarację (...) winien uwzględnić dane dotyczące kwalifikacji wypadku jakiemu uległ pracownik, czy według stanu po sporządzeniu protokołu powypadkowego, czy danych jakie w późniejszym czasie zostały ustalone, to powinien był wskazać we wniosku o wydanie pisemnej interpretacji w jakim zakresie oczekuje interpretacji określonych przepisów. Również w postępowaniu odwoławczym przed Sądem pierwszej instancji wnioskodawca nie zreformował i nie skonkretyzował swoich oczekiwań, co dostrzegł również Sąd pierwszej instancji - czemu dał wyraz w uzasadnieniu wyroku - że wnioskodawca, zarówno we wniosku, jak i odwołaniu nie wskazał konkretnie jakie wątpliwości posiada przy stosowaniu powołanych przepisów. Wskazał jednakże, że skoro decyzja organu rentowego nie zawierała w sensie pozytywnym, ani negatywnym stanowiska w przedmiocie wniosku, zawierała odmowę wydania pisemnej interpretacji przepisów, to Sąd nie zbadał merytorycznie wskazanego we wniosku roszczenia, a rozważył jedynie zasadność odmowy przez organ rentowy wydania pisemnej interpretacji przepisów.

Zdaniem Sądu Apelacyjnego wymóg dokładnego określenia żądania jest niezbędny i oczywisty. Chodzi bowiem o wskazanie przedmiotu postępowania a w konsekwencji treści rozstrzygnięcia oczekiwanego przez wnioskodawcę. Na treść tego żądania składa się konkretna sytuacja materialnoprawna, dla której wnioskodawca poszukuje ochrony prawnej.

Mając powyższe na uwadze, zobowiązanie zawarte w wyroku Sądu pierwszej instancji, rozstrzygające o żądaniu wniosku, w którym „nakazuje się organowi rentowemu wydania płatnikowi interpretacji przepisów w sprawie składania informacji o danych do ustalenia składek na ubezpieczenie wypadkowe” zostało sformułowane w sposób zbyt ogólny, niedookreślony i nie nadaje się do wykonania i wyegzekwowania. Sentencja wyroku jest bowiem adekwatna do treści żądania wnioskodawcy. Zarówno z treści żądania, jak i wyroku nie da się wydedukować, czego konkretnie ma dotyczyć nałożony na ZUS obowiązek interpretacji informacji o danych. O jakie dane chodzi, czy chodzi o dane do ustalenia kategorii ryzyka dla płatników składek, czy dane do deklaracji (...), czy korekty tej deklaracji.

Dlatego też Sąd Apelacyjny zmienił zaskarżony wyrok i oddalił odwołanie od zaskarżonej decyzji, na podstawie art. 386 1 k.p.c. w zw. z art. 477 ¹⁴ 1 k.p.c.

O kosztach zastępstwa procesowego instancji odwoławczej rozstrzygnął na mocy art. 108 1 k.p.c. w zw. z art. 98 k.p.c. w zw. z § 12 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz.U. z 2002r., nr 163 poz. 1349 ze zm.).