Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Białymstoku

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 czerwca 2024 r.

Sąd Apelacyjny w Białymstoku, III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: Sławomir Bagiński

Protokolant: Aneta Rogowska

po rozpoznaniu na rozprawie 19 czerwca 2024 r. w B.

sprawy z odwołania M. R.

przy udziale zainteresowanych: (...) SP. Z O.O. SP. KOMANDYTOWA W (...) , (...) SP. Z O.O. SP. KOMANDYTOWA W (...)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

o ustalenie obowiązku opłacania składki na obowiązkowe ubezpieczenia zdrowotne

na skutek apelacji M. R.

od wyroku Sądu Okręgowego w Białymstoku V Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

z 17 stycznia 2024 r. sygn. akt V U 82/23

I.  zmienia zaskarżony wyrok w pkt I oraz poprzedzającą go decyzję i stwierdza, że M. R. z tytułu prowadzenia działalności w ramach (...) SP. Z O.O. SP. KOMANDYTOWA W (...) oraz (...) SP. Z O.O. SP. KOMANDYTOWA W (...) za miesiące od lutego 2018 r. do lutego 2019 r. jest zobowiązany do opłacenia składki na obowiązkowe ubezpieczenie zdrowotne w pojedynczej wysokości;

II.  zmienia zaskarżony wyrok w pkt II i zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. na rzecz M. R. 180 (sto osiemdziesiąt) zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego za I instancję z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego od 3 lipca 2024 r. xdo dnia zapłaty.

III.  zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. na rzecz M. R. 240 (dwieście czterdzieści) zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego za II instancję z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego od dnia uprawomocnienia się niniejszego orzeczenia do dnia zapłaty.

UZASADNIENIE

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. decyzją z 14 grudnia 2022r. nr (...), wydaną na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 3 w związku z art. 18 ust. 8, art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2022 r. poz. 1009 ze zm.) w związku z art. 105 § 1 kpa oraz art. 82 ust. 3 i 5 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1285 ze zm.) stwierdził w punkcie 2, iż M. R. jest zobowiązany do opłacania składki na obowiązkowe ubezpieczenie zdrowotne:

- za okres od grudnia 2017 r. do stycznia 2018 r. w pojedynczej wysokości tj. z tytułu prowadzenia działalności w ramach (...) sp. z o. o. sp. komandytowa;

- za okres od lutego 2018 r. do lutego 2019 r. w podwójnej wysokości tj. z tytułu prowadzenia działalności w ramach (...) sp. z o. o. sp. komandytowa oraz (...) sp. z o. o. sp. komandytowa.

Organ rentowy w uzasadnieniu decyzji wskazał, że ubezpieczony od lutego 2018 r. do lutego 2019 r. uzyskiwał przychody z dwóch rodzajów działalności: z tytułu bycia wspólnikiem w spółkach (...) sp. z o. o. sp. komandytowa oraz (...) sp. z o. o. sp. komandytowa.

M. R. odwołał się od powyższej decyzji w części tj. w pkt 2. Zaskarżonemu orzeczeniu zarzucił naruszenie dyspozycji art. 107 § 1 k.p.a. poprzez nierozstrzygnięcie istoty sprawy i nieustalenie wysokości składek za obowiązkowe ubezpieczenie zdrowotne, a jedynie okresów podlegania obowiązkowym ubezpieczeniom zdrowotnym, w tym w nieprawidłowy sposób. Wskazał, że z obu spółek nie otrzymywał wynagrodzenia. Wniósł o uchylenie pkt 2 zaskarżonej decyzji i ustalenie wysokości w prawidłowy sposób składek na obowiązkowe ubezpieczenie zdrowotne oraz umorzenie postępowania w całości, z powodu złej kondycji finansowej spółek, których wspólnikiem pozostawał.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie podtrzymując argumentację zawartą w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji. Ponadto domagał się zasądzenia kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Sąd Okręgowy w Białymstoku wyrokiem z 17 stycznia 2024 r. oddalił odwołanie oraz zasądził od M. R. na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. kwotę 180 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego wraz z ustawowymi odsetkami w przypadku opóźnienia za czas od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty.

Sąd pierwszej instancji ustalił, że (...) LTD sp. z o. o. sp. komandytowa (KRS (...)) w dniu 11 lipca 2018 r. zmieniła swoją firmę na (...) sp. z o. o. sp. komandytowa, a następnie w dniu 29 marca 2019 r. na (...) sp. z o. o. sp. komandytowa.

(...) LTD sp. z o. o. sp. komandytowa ( (...)) w dniu 20 kwietnia 2018 r. zmieniła swoją firmę na (...) sp. z o. o. sp. komandytowa, a następnie w dniu 26 czerwca 2019 r. na (...) sp. z o. o. sp. komandytowa.

Z dalszych ustaleń Sądu Okręgowego wynikało, że odwołujący w okresie od 1 lutego 2018 r. do 29 marca 2019 r. był wspólnikiem (...) sp. z o. o. sp. komandytowa, natomiast od 12 lutego 2018 r. do 26 czerwca 2019 r. również w spółce (...) sp. z o. o. sp. komandytowa. M. R. z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności jako wspólnik spółki zgłosił się do obowiązkowych ubezpieczeń społecznych: emerytalnego, rentowych i wypadkowego oraz obowiązkowego ubezpieczenia zdrowotnego od 9 grudnia 2017 r. do 21 lutego 2019r. Złożył deklaracje rozliczeniowe za okres od grudnia 2017 r. do lutego 2019 r. z wykazaną podstawą wymiaru składek na obowiązkowe ubezpieczenia społeczne: emerytalne, rentowe i wypadkowe w wysokości 60 % prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego. Nie opłacił należności z tytu­łu składek w tym składek na ubezpieczenie zdrowotne.

W związku z powyższym organ rentowy wszczął postępowanie wyjaśniające w wyniku którego wydał zaskarżoną decyzję.

Sąd I instancji wskazał, że w świetle art. 6 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2023 r. poz. 1230 ze zm.) obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym podlegają, z zastrzeżeniem art. 8 i 9, osoby fizyczne, które na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej są osobami prowadzącymi pozarolniczą działalność oraz osobami z nimi współpracującymi. Za osobę prowadzącą pozarolniczą działalność uważa się też wspólnika jednoosobowej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością oraz wspólników spółki jawnej, komandytowej lub partnerskiej (art. 8 ust. 6 pkt 4). Okres podlegania obowiązkowi ubezpieczeń określa przepis art. 13 pkt 4 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, zgodnie z którym osoby prowadzące pozarolniczą działalność obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu podlegają w okresie od dnia rozpoczęcia wykonywania działalności do dnia zaprzestania wykonywania tej działalności, z wyłączeniem okresu, na który wykonywanie działalności zostało zawieszone czy to pierwotnie na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej następnie zaś na podstawie art. 36aa oraz przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców.

(...) spółki jawnej, a także komandytowej, partnerskiej i wspólnicy jednoosobowej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością stosownie do treści art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. c ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, podlegają obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego jako osoby spełniające warunki do objęcia ubezpieczeniami społecznymi, które prowadzą działalność pozarolniczą. Zgodnie z art. 82 ust. 3 i 4 tej ustawy, jeżeli ubezpieczony prowadzący działalność pozarolniczą uzyskuje przychody z więcej niż jednego z rodzajów działalności określonych w ust. 5, składka na ubezpieczenie zdrowotne jest opłacana odrębnie od każdego rodzaju działalności, z zastrzeżeniem ust. 4. Jeżeli ubezpieczony prowadzący działalność pozarolniczą uzyskuje przychody z więcej niż jednej spółki w ramach tego samego rodzaju działalności, o której mowa w ust. 5 pkt 1-5, składka na ubezpieczenie zdrowotne opłacana jest odrębnie od każdej prowadzonej spółki.

Sąd Okręgowy podniósł, że założeniem ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. jest podleganie ubezpieczeniom z każdego tytułu wymienionego w art. 66 z obowiązkiem opłacania składek na ubezpieczenia zdrowotne z każdego z tych tytułów odrębnie, o ile dany ubezpieczony osiąga przychody z każdego z rodzaju działalności określonej w art. 66 ustawy. Dopiero osiągnięcie przychodów wywołuje skutek w postaci ustalenia podstawy wymiaru składek i w konsekwencji zapłaty składki. Przychód nie stanowi, zatem kryterium, od którego ustawodawca uzależnił powstanie obowiązku podlegania ubezpieczeniu zdrowotnemu, lecz jest to kryterium realizacji obowiązku uiszczania składek z tego tytułu (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 9 sierpnia 2016 r., sygn. akt III AUa 1001/16).

Przesłuchany w charakterze strony M. R. zeznał, że w okresie od 2017r. do 2019 r. nie uzyskał jakiegokolwiek przychodu z tytułu uczestnictwa w charakterze wspólnika w spółkach (...) sp. z o. o. sp. komandytowa oraz (...) sp. z o. o. sp. komandytowa.

Zdaniem Sądu Okręgowego, powyższe zeznania nie są wiarygodne bowiem z zebranego w sprawie materiału dowodowego jednoznacznie wynika, że w okresie objętym sporną decyzją spółki (...) sp. z o. o. sp. komandytowa oraz (...) sp. z o. o. sp. komandytowa pro­wadziły działalność gospodarczą i składały bilanse za poszczególne lata. Spółki nie wystąpiły też o ogłoszenie upadłości. Naczelnik Trzeciego Urzędu Skarbowego (...) zaświadczył, że odwołujący w 2018 r. osiągnął łączny dochód podlegający opodatkowaniu w spółce (...) (I.) w kwocie 7.500 zł, a w spółce (...) ( (...)) w kwocie 625 zł, natomiast w 2019 r. w spółce (...) w kwocie 5.625 zł (k. 186-187).

Tym samym Sąd uznał, że ubezpieczony od lutego 2018 r. do lutego 2019 r. uzyskiwał przychody z dwóch rodzajów działalności. Zatem jest zobowiązany do opłacania składek na ubezpieczenie zdrowotne za ten okres w podwójnej wysokości.

Mając powyższe na uwadze na mocy art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. orzeczono jak w sentencji wyroku.

Apelację od powyższego wyroku wniósł M. R.. Zaskarżając wyrok w całości, zarzucił mu:

1)  błąd w ustaleniach faktycznych poprzez nieuzasadnione przyjęcie, że odwołujący się uzyskiwał przychód z więcej niż jednego rodzaju działalności, o których mowa w art. 82 ust. 1 - 2 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2022 r. poz. 2561) co doprowadziło do błędnego zastosowania w sprawie art. 82 ust. 5 i przyjęcia że wobec tego jest on zobowiązany jest do opłaty składki na ubezpieczenie zdrowotne odrębnie od każdego rodzaju działalności, podczas gdy w rzeczywistości odwołujący się nie otrzymywał przychodu z żadnej z prowadzonych działalności,

2)  błędne ustalenie podstawy faktycznej orzeczenia, mające wpływ na treść zaskarżonego orzeczenia poprzez przyjęcie, że odwołujący się otrzymywał przychód z tytułu prowadzenia działalności w formie spółki komandytowej, gdy tym czasem z tego tytułu odwołujący się nie uzyskał żadnego przychodu,

3)  naruszenie art. 233 § 1 k.p.c. poprzez błędną i wybiórczą ocenę przedstawionego w sprawie dowodu, tj. dowodu z dokumentów zaświadczeń z Urzędów Skarbowych o osiągniętych dochodach ze spółek kapitałowych i uznanie na ich podstawie, że odwołujący się zobowiązany jest do opłaty składki na ubezpieczenie zdrowotne z tytułu osiągniętego przychodu w sytuacji, gdy z zaświadczeń wynika, że odwołujący z tytułu bycia wspólnikiem w spółkach osobowych przychodu nie uzyskiwał.

Wskazując na te zarzuty apelujący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uchylenie decyzji z 14 grudnia 2022 r. w całości i umorzenie postępowania w sprawie oraz zasądzenie na rzecz odwołującego się kosztów procesu w tym kosztów zastępstwa procesowego w I i II instancji według norm prawem przepisanych.

W odpowiedzi na apelację, organ rentowy wniósł o jej oddalenie oraz zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Sąd Apelacyjny ustalił i zważył, co następuje:

Zaskarżony wyrok podlegał zmianie, bowiem zawarte w apelacji odwołującego zarzuty okazały się uzasadnione.

Większość ustaleń sądu pierwszej instancji nie była sporna i w tym zakresie Sąd Apelacyjny przyjmuje te ustalenia za własne. Bezsporne w szczególności było, że odwołujący M. R. w okresie od 1 lutego 2018 r. do 29 marca 2019 r. był wspólnikiem (...) sp. z o. o. sp. komandytowa w B., natomiast od 12 lutego 2018 r. do 26 czerwca 2019 r. również w spółce (...) sp. z o. o. sp. komandytowa w B..

Zasadniczy spór w sprawie odnosił się do ustalenia, czy odwołujący M. R. osiągnął w spornym okresie od lutego 2018 r. do lutego 2019 r. przychód z dwóch rodzajów prowadzonej działalności jako wspólnik (...) sp. z o. o. sp. komandytowa w B. oraz (...) sp. z o. o. sp. komandytowa w B..

Sąd Apelacyjny nie podziela w tym względzie ustaleń sądu I instancji, że odwołujący osiągnął w spornym okresie przychód z tych dwóch rodzajów działalności. Zebrany materiał dowodowy nie daje bowiem podstaw do dokonania takich stwierdzeń. Przeczy temu treść zaświadczeń wydanych przez Naczelnika Trzeciego Urzędu Skarbowego (...) z 16.06.2023 r.

W zaświadczeniu z 16.06.2023 r. nr (...) - (...)1. (...). (...).2023 (k. 186) Naczelnik Trzeciego Urzędu Skarbowego (...) potwierdził, że 31.01.2019 r. (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością NIP: (...) złożyła informację podatkowa (...)1R za rok 2018, w której wykazano łączny dochód M. R. polegający opodatkowaniu w kwocie 7.500,00 zł. Ponadto 29.01.2019 r. wpłynęła informacja podatkowa (...)1R za rok 2018, złożona przez (...) Spółka Akcyjna NIP: (...), w której wykazano łączny dochód M. R. podlegający opodatkowaniu w kwocie 125,00 zł. Z zaświadczenia tego wynikało nadto, że 31.01.2019 r. wpłynęła informacja podatkowa (...)1R za rok 2018, złożona przez (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością NIP: (...), w której wykazano łączny dochód M. R. podlegający opodatkowaniu w kwocie 625,00 zł. Z kolei z zaświadczenia z 16.06.2023 r. nr (...) - (...).1. (...). (...).2023 (k. 186), wynika, że (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w B. NIP: (...) złożyła informację podatkowa (...)1R za rok 2019, w której wykazano, że M. R. osiągnął łączny dochód podlegający opodatkowaniu w kwocie 5.625,00 zł.

Z dokumentów tych wynika jednoznacznie, że odwołujący w latach 2018 - 2019 osiągnął dochody z tytułu posiadania statusu wspólnika w spółkach kapitałowych, tj. (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w B.; (...) Spółka Akcyjna oraz (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością. Jednak w sprawie istotne jest ustalenie, czy M. R. osiągnął przychód z tytułu prowadzenia działalności jako wspólnik dwóch podmiotów: (...) sp. z o. o. sp. komandytowa (...) oraz (...) sp. z o. o. sp. komandytowa (...), które to podmioty zostały ujęte w zaskarżonej decyzji. Takich ustaleń nie można poczynić na podstawie tej dokumentacji. Wskazane deklaracje podatkowe zostały złożone przez zupełnie inne podmioty gospodarcze (spółki).

Również z zaświadczenia wydanego przez Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w B. z 26.05.2023 r. (k. 182) i z zaświadczenia Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w B. z 31.05.2023 r. (k. 183) nie wynika, aby odwołujący osiągnął przychód jako wspólnik (...) sp. z o. o. sp. komandytowa oraz (...) sp. z o. o. sp. komandytowa. Potwierdzają to też zeznania M. R. (k. 215-216), który wskazał, że w okresie od 2017 r. do 2019 r. nie uzyskał jakiegokolwiek przychodu z tytułu uczestnictwa w charakterze wspólnika w spółkach (...) sp. z o. o. sp. komandytowa w B. oraz (...) sp. z o. o. sp. komandytowa w B..

Zatem zarzut naruszenia art. 233 § 1 k.p.c. jest trafny, bowiem Sąd Okręgowy dokonał błędnej oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego i w konsekwencji doszedł do nieprawidłowych ustaleń, że odwołujący w okresie objętym sporem osiągnął przychód z tytułu prowadzenia spółki (...) sp. z o. o. sp. komandytowa oraz (...) sp. z o. o. sp. komandytowa.

Przedmiotem sporu w niniejszej sprawie było objęcie M. R. obowiązkiem opłacenia składek na ubezpieczenie zdrowotne od lutego 2018 r. do lutego 2019 r. w podwójnej wysokości jako osoby prowadzącej działalność gospodarczą w ramach (...) sp. z o. o. sp. komandytowa w B. oraz (...) sp. z o. o. sp. komandytowa w B..

Za sądem I instancji należy powtórzyć, że zgodnie z art. 66 ust. 1 pkt 1 lit c z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1285 t.j.), dalej zwana „ustawą o ubezpieczeniu zdrowotnym”: obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego podlegają osoby spełniające warunki do objęcia ubezpieczeniami społecznymi lub ubezpieczeniem społecznym rolników, które są osobami prowadzącymi działalność pozarolniczą lub osobami z nimi współpracującymi, z wyłączeniem osób, które zawiesiły wykonywanie działalności gospodarczej na podstawie przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2019 r. poz. 1292 i 1495 oraz z 2020 r. poz. 424 i 1086) lub przepisów o ubezpieczeniach społecznych lub ubezpieczeniu społecznym rolników.

W konsekwencji rozumienie pojęcia pozarolniczej działalności oraz sprecyzowanie okresu podlegania ubezpieczeniu zdrowotnemu wynika z uregulowań ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz.U. Dz.U.2022.1009 t.j.), dalej zwana „ustawą systemową”.

W myśl art. 8 pkt 4 pkt 4 ustawy systemowej za osobę prowadzącą pozarolniczą działalność uważa się m. in. wspólnika jednoosobowej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością oraz wspólników spółki jawnej, komandytowej lub partnerskiej;

Z kolei stosownie do art. 13 pkt 4b ustawy systemowej wspólnicy spółki komandytowej podlegają obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu w okresie od dnia wpisania spółki do Krajowego Rejestru Sądowego albo od dnia nabycia ogółu praw i obowiązków w spółce do dnia wykreślenia spółki z Krajowego Rejestru Sądowego albo zbycia ogółu praw i obowiązków w spółce, z wyłączeniem okresu, na który wykonywanie działalności przez spółkę zostało zawieszone na podstawie przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców.

Natomiast w wypadku zbiegu kilku tytułów do ubezpieczeń lub kilku rodzajów działalności w ramach jednego tytułu lub w kilku spółkach w ramach jednego rodzaju działalności istotne jest, czy są osiągane przychody.

Zgodnie bowiem z art. 82 ust. 4 tej ustawy, w brzmieniu obowiązującym przed 1 lipca 2022 r.: Jeżeli ubezpieczony prowadzący działalność pozarolniczą uzyskuje przychody z więcej niż jednej spółki w ramach tego samego rodzaju działalności, o której mowa w ust. 5 pkt 1-5, składka na ubezpieczenie zdrowotne opłacana jest odrębnie od każdej prowadzonej spółki.

Obowiązek opłacania składek z kilku tytułów, kilku pozarolniczych działalności lub kilku spółek uzależniony jest od osiągania przychodu z kolejnych tytułów lub kolejnych pozarolniczych działalności i kolejnych spółek. Takie stanowisko jest ugruntowane w orzecznictwie sądów powszechnych (wyroki: Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z 13 lutego 2019 r., III AUa 447/18; Sądu Apelacyjnego w Katowicach z 17 stycznia 2020 r. III AUa 485/19; Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z 28 lutego 2019 r., III AUa 1501/18; Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z 7 grudnia 2017 r., III AUa 469/17; Sądu Apelacyjnego w Łodzi z 22 marca 2013 r. III AUa 1008/12; Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z 13 lutego 2020 r. III AUa 463/19).

Warunkiem powstania obowiązku opłacenia składki przez M. R. na ubezpieczenie zdrowotne w podwójnej wysokości konieczne było zatem stwierdzenie osiągnięcia przez ubezpieczonego przychodów z więcej niż jednego rodzaju działalności.

Biorąc pod uwagę dokonane przez Sąd Apelacyjny ustalenia faktyczne, że M. R. jako wspólnik (...) sp. z o. o. sp. komandytowa w B. oraz wspólnik (...) sp. z o. o. sp. komandytowa w B. nie osiągnął przychodów w okresie od lutego 2018 r. do 2019 r. to brak jest obowiązku opłacania składek na ubezpieczenie zdrowotne w zbiegu z innym rodzajem pozarolniczej działalności gospodarczej.

Mając na uwadze powyższe okoliczności, Sąd Apelacyjny na mocy art. 386 § 1 k.p.c. orzekł jak w pkt I wyroku.

Wobec tego, że odwołujący ostatecznie wygrał sprawę należało także zasądzić na jego rzecz zwrot kosztów zastępstwa procesowego za pierwszą instancję. Z tego tytułu Sąd Apelacyjny na podstawie art. 98 § 1, 1 ¹ i 3 k.p.c., art. 99 w zw. z § 9 ust. 2 rozporządzenia z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych zasądził na jego rzecz od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. 180 zł (Dz.U. z 2023 r. poz. 1953) – pkt II wyroku.

O kosztach postępowania apelacyjnego, Sąd Apelacyjny orzekł stosownie do jego wyników - na zasadzie art. 98 § 1, 1 ¹ i 3 k.p.c., art. 99 w zw. z § 10 ust. 1 pkt 2 i § 9 ust. 2 rozporządzenia z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych, zasądzając od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. na rzecz M. R. kwotę 240 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego – pkt III wyroku.