Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Białymstoku

POSTANOWIENIE

Dnia 4 marca 2015 r.

Sąd Apelacyjny w Białymstoku II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący : SSA Dariusz Czajkowski

Protokolant : Anna Tkaczyk

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Białymstoku – Beaty Kwiećkowsiej – delegowanej do Prokuratury Apelacyjnej

po rozpoznaniu w sprawie Ł. S. s. J.

zażalenia obrońcy skazanego

na postanowienie Sądu Okręgowego w Białymstoku

z dnia 16 grudnia 2014 r., sygn. akt IV Kow 2352/14

w przedmiocie odwołania warunkowego zwolnienia

na podstawie art. 437 § 1 k.p.k.

p o s t a n a w i a

utrzymać w mocy zaskarżone postanowienie.

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 16 grudnia 2014 r. Sąd Okręgowy w Białymstoku odwołał warunkowe przedterminowe zwolnienie udzielone skazanemu Ł. S. postanowieniem Sądu Okręgowego w Białymstoku z dnia 16 maja 2013 r., sygn. akt. IV Kow 922/13/wz i zarządził wykonanie reszty nieodbytej kary 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego w Białymstoku z dnia 6 maja 2009 r. w sprawie o sygn. akt XV K 1161/08 za czyny z art. 279 § 1 k.k., art. 12 k.k., art. 278 § 1 k.k. i art. 58 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii.

Rozstrzygnięcie to zaskarżył w całości obrońca skazanego zarzucając:

- obrazę prawa materialnego tj. art. 160 § 4 k.k.w. warunkującego odwołanie warunkowego zwolnienia skazanego na podstawie art. 160 § 1 pkt 3 k.k.w. od wcześniejszego udzielenia skazanemu pisemnego upomnienia przez sądowego kuratora zawodowego, podczas gdy w przedmiotowej sprawie skazany Ł. S. nie otrzymał żadnego pisemnego upomnienia,

- błąd w ustaleniach faktycznych , przyjętych za podstawę orzeczenia, mający wpływ na jego treść, polegający na błędnym uznaniu przez Sąd Okręgowy, że skazany Ł. S. uchylał się od dozoru i wykonania nałożonych na niego obowiązków, podczas gdy zachowanie skazanego nie stanowiło rażącego naruszenia porządku prawnego, nie było wyrazem uporczywości i złej woli skazanego wobec dozoru.

Podnosząc powyższe zarzuty skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego postanowienia poprzez nieuwzględnienie wniosku o odwołanie warunkowego przedterminowego zwolnienia z odbycia reszty kary pozbawienia wolności wobec skazanego Ł. S.. Nadto do środka odwoławczego i dołączył kserokopię umowy o pracę w języku szwedzkim wraz z jej tłumaczeniem oraz pokwitowania wpłaty należności sądowej w sprawie XV K 1206/11.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Zażalenie obrońcy skazanego nie jest zasadne i nie zasługuje na uwzględnienie.

Wbrew stanowisku skarżącego, Sąd I instancji w sposób prawidłowy ustalił, iż w stosunku do Ł. S. zachodzi przesłanka z art. 160 § 1 pkt 3 k.k.w. uzasadniająca odwołanie warunkowego przedterminowego zwolnienia. Podnoszone w tym zakresie przez obronę zarzuty odwoławcze nie są trafne

Szczegółowa analiza akt sprawy, jak również teczki dozoru kuratorskiego jednoznacznie wskazuje, że Ł. S. w okresie próby wielokrotnie nie realizował lub pozorował realizowanie szeregu nałożonych na niego przez Sąd obowiązków, które polegały na informowaniu kuratora o każdorazowej zmianie miejsca pobytu, przebiegu okresu próby, wykonywania pracy zarobkowej, regulowania należności sądowych oraz poddania się leczeniu odwykowemu. Potwierdza to treść dokumentów znajdujących się w teczce dozoru (K.16,17,27,41). Podczas trwającego dozoru zobowiązał się do przebywania w stałym miejscu zamieszkania, jednocześnie nie wyraził zgody na wykonywanie obowiązku leczenia odwykowego w zakładzie zamkniętym (K.44). Zastrzeżenia do funkcjonowania w warunkach wolnościowych miała nawet matka skazanego (K.27).

Za chybiony należy uznać podnoszony przez skarżącego zarzut obrazy art. 160 § 4 k.k.w. Sąd I instancji nie uchybił bowiem powyższej normie. Wszak przepis ten przewiduje wyjątek od wymogu wcześniejszego pisemnego upomnienia, jeśli przemawiają za tym szczególne względy. Należy w tym miejscu odnotować, iż podczas sprawowanego dozoru kurator sądowy wielokrotnie upominał skazanego Ł. S. o rygorach okresu próby, co wielokrotnie też wyżej wymieniony potwierdzał własnoręcznym podpisem (K. 13,34,44). Tak więc w tej sytuacji wystosowanie przez kuratora sądowego pisemnego upomnienia, o którym mowa w art. 160 § 4 k.k.w., wydawało się czynnością zbędną, świadczącą o nieracjonalnym formalizmie tego organu tym bardziej, że trudno było wymagać, aby w okolicznościach niniejszej sprawy kurator sądowy mógł wystosować pisemne upomnienie nie znając nawet aktualnego adresu skazanego, który bez jego zezwolenia wyjechał za granicę, nie podając adresu, gdzie ma zamiar przebywać. Znamiennym jest, iż Ł. S. kierując korespondencję e-mail do kuratora sądowego również nie wskazał swojego aktualnego miejsca pobytu (K.66). Złożenie wniosku o odwołanie warunkowego przedterminowego zwolnienia bez wcześniejszego pisemnego upomnienia czyniło zatem zadość wymogom art. 160 § 3 k.k.w. i art.173 § 3 k.k.w. a contrario, którego brzmienie pozostaje w wyraźnej dysfunkcji – co podnosi się w doktrynie - z przepisem art. 160 § 4 k.k.w. (patrz H. Postulski –Kodeks karny wykonawczy. Komentarz do art. 160 i art. 173 k.k.w.). Zauważyć przy tym należy, że w orzecznictwie wyrażane są nawet poglądy, iż udzielenie przez sądowego kuratora zawodowego pisemnego upomnienia nie jest warunkiem wydania postanowienia o odwołaniu warunkowego przedterminowego zwolnienia z przyczyn wymienionych w art. 160 § pkt 2 – 4 k.k.w. (patrz postanowienie Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 24 listopada 2014 r., sygn. akt II AKzw 2188/14, OSAB z. 4 z 2014 r.) Niezależnie od powyższych kontrowersji tle interpretacji obowiązującego stanu normatywnego skonstatować należy, że w realiach przedmiotowej sprawy decyzja Sądu o odwołaniu warunkowego zwolnienia bez uprzedniego pisemnego upomnienia była podyktowana szczególnymi względami, o których mowa w art. 160 § 4 k.k.w. i tym samym nastąpiła bez obrazy tego przepisu.

Nie jest również zasadny podniesiony przez skarżącego zarzut błędnych ustaleń faktycznych. Warto wskazać, iż Sąd I instancji właściwie przyjął, iż skazany swoim postępowaniem w okresie próby okazał, iż udzielenie mu warunkowego przedterminowego zwolnienia okazało się decyzją finalnie błędną. Fakt wykonywania pracy zarobkowej poza granicami kraju, czy też uregulowanie zadłużenia po upływie miesiąca od złożenia przez kuratora sądowego wniosku o odwołanie warunkowego przedterminowego zwolnienia ocenić bowiem należy jako działanie instrumentalne, nastawione tylko na uzyskanie korzystnego rozstrzygnięcia. Tym bardziej, iż Ł. S. przebywając za granicą w żaden sposób nie regulował ciążących na nim zobowiązań sądowych.

Na koniec wreszcie stwierdzić należy, że w stosunku do skazanego nie zachodzi wyjątkowy wypadek, o którym mowa w art. 160 § 5 k.k.w., który uzasadniałby odstąpienie od odwołania warunkowego przedterminowego zwolnienia.

Mając na względzie powyższe, Sąd Apelacyjny orzekł o utrzymaniu w mocy zaskarżonego postanowienia

(...) (...)