Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Białymstoku

POSTANOWIENIE

Dnia 3 lutego 2016 r.

Sąd Apelacyjny w Białymstoku, w II Wydziale Karnym w składzie:

przy udziale Prokuratora Prokuratury Apelacyjnej w Białymstoku – Janusza Kordulskiego

po rozpoznaniu w sprawie D. S. s. J.

zażalenia wniesionego przez obrońcę skazanego

na zarządzenie Przewodniczącej III Wydziału Karnego Sądu Okręgowego w Białymstoku

z dnia 5 stycznia 2016r., sygn. akt III K 193/15

w przedmiocie odmowy przyjęcia zażalenia na postanowienie Sądu Okręgowego w Białymstoku z dnia 18 grudnia 2015r.

na podstawie art. 437 § 2 k.p.k.

postanawia

uchylić zaskarżone zarządzenie

UZASADNIENIE

Zarządzeniem z dnia 5 stycznia 2016r. Przewodnicząca III Wydziału Karnego Sądu Okręgowego w Białymstoku odmówiła przyjęcia zażalenia złożonego przez obrońcę skazanego na postanowienie Sądu Okręgowego w Białymstoku z dnia 18 grudnia 2015r. z uwagi, że zostało ono wniesione po terminie.

Zażalenie na to zarządzenie złożył obrońca skazanego, zarzucając mu obrazę przepisów postępowania, która miała wpływ na jego treść - art. 460 k.p.k. oraz art. 429 § 1 k.p.k. poprzez przyjęcie, iż zażalenie zostało wniesione po terminie i zachodzą podstawy do odmowy przyjęcia zażalenia do rozpoznania.

Wskazując na powyższe wniósł o uchylenie zaskarżonego zarządzenia i przyjęcie do rozpoznania środka odwoławczego.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Zażalenie jest zasadne i na uwzględnienie zasługuje.

Zgodnie z treścią art. 460 k.p.k. zażalenie lub sprzeciw wnosi się w terminie 7 dni od daty ogłoszenia postanowienia, a jeżeli ustawa nakazuje doręczenie postanowienia - od daty doręczenia.

Z akt sprawy wynika, że w dniu 18 grudnia 2016r. w Sądzie Okręgowym w Białymstoku odbyło się posiedzenie w przedmiocie wydania wyroku łącznego. W posiedzeniu tym uczestniczył wyznaczony z urzędu obrońca skazanego, natomiast skazany nie był na nim obecny. Termin złożenia zażalenia dla obrońcy skazanego rozpoczął bieg w dniu 18 grudnia 2015r., natomiast skazanemu postanowienie doręczono w dniu 22 grudnia 2015r., a zatem 7 -dniowy termin do złożenia zażalenia rozpoczął się w dniu 22 grudnia 2015r., a upłynął w dniu 29 grudnia 2015r.

Obrońca skazanego złożył zażalenie w dniu 29 grudnia 2015r., a zatem w terminie rozpoczynającym bieg od doręczenia odpisu postanowienia skazanemu, który w posiedzeniu nie uczestniczył.

Zgodnie z utrwalonym w orzecznictwie poglądem, który Sąd Apelacyjny w Białymstoku w pełni aprobuje, dopuszczalne jest rozpoznanie zażalenia obrońcy wniesionego po upływie terminu zawitego liczonego od dnia ogłoszenia postanowienia na posiedzeniu, na którym był on obecny, jednakże przed upływem terminu rozpoczynającego się od doręczenia odpisu postanowienia oskarżonemu, który w posiedzeniu nie uczestniczył ( vide postanowienie Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 9 grudnia 2009 r., sygn. akt II AKz 716/09, LEX nr 564776, postanowienie Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 17 kwietnia 2013r., sygn. akt II AKz 228/13). W tym zakresie bowiem nie można tracić z pola widzenia, że skazany o treści i motywach wydanego postanowienia dowiaduje się z chwilą jego doręczenia i wówczas rozpoczyna się bieg 7 -dniowego terminu na podjęcie decyzji o potrzebie wniesienia środka odwoławczego. Niekwestionowany jest fakt, że może on to uczynić samodzielnie lub za pośrednictwem swojego obrońcy, który jest umocowany do tej czynności w jego imieniu. Sama okoliczność, że obrońca skazanego po ogłoszeniu postanowienia nie widział konieczności jego zaskarżenia, nie wyklucza zaistnienia sytuacji, gdy skazany dowiadując się o treści orzeczenia wyraża wolę zakwestionowania wydanej decyzji na drodze procesowej, właśnie za pośrednictwem swego obrońcy, jako podmiotu fachowego. Wszak zgodnie z przepisem art. 86 § 2 k.p.k., udział obrońcy w postępowaniu nie wyłącza osobistego działania w nim oskarżonego, a fakt posiadania obrońcy nie powoduje, że skazany przestaje być stroną postępowania (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 16 listopada 2011 r, sygn. akt III KZ 74/11, LEX nr 1055036). Upoważnienie do obrony w postępowaniu karnym zawiera istotne odmienności w stosunku do pełnomocnictwa procesowego, o którym mowa w art. 91 k.p.c. W przypadku, gdy obrońca oskarżonego nie zgadza się z oceną swojego mocodawcy co do zasadności bądź celowości kierowania środka odwoławczego, odstępując od kierowania ,,własnego” środka zaskarżenia, to może on zaskarżyć sporną decyzję również w terminie, który nie zakończył się dla strony, której jest przedstawicielem. Oczywiście obrońca nie jest bezwzględnie związany stanowiskiem swojego klienta i z powodów merytorycznych - takich jak niedopuszczalność środka odwoławczego lub jego oczywista bezzasadność - może sporządzenia takiego środka odmówić. Taka decyzja nie może być jednak traktowana jako równorzędna z odmową udzielenia pomocy prawnej w rozumieniu art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. Prawo o adwokaturze (tekst jedn. Dz.U. z 2015 r. poz. 615 ze zm.) czy art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2015 r. poz. 507 ze zm.), jako że pomoc prawna musi spełniać elementarne wymogi profesjonalizmu (patrz uzasadnienie uchwały 7 sędziów Sądu Najwyższego z dnia 21 września 2000 r., sygn. III CZP 14/00, OSNC z 2001 r., z. 2 poz. 21).

Wracając do realiów sprawy niniejszej skonstatować należy, iż obrońca wniósł zażalenie na postanowienie Sądu Okręgowego w Białymstoku z dnia 18 grudnia 2015 r. w terminie zawitym, albowiem możliwość zaskarżenia orzeczenia przez skazanego, nie tylko samodzielnie, ale również za pośrednictwem swego obrońcy, istniała od dnia następnego od daty doręczenia mu postanowienia, to jest od 22 grudnia 2015r., aż do upływu 7-dniowego terminu, co nastąpiło w dniu 29 grudnia 2015r. Skoro więc, obrońca oskarżonego zażalenie złożył w dniu 29 grudnia 2015r., to należało je uznać za wniesione w terminie.

Z tego też względu należało uwzględnić zażalenie obrońcy, a zaskarżone zarządzenie uchylić, celem nadania sprawie dalszego biegu.

(...)/ms/at