Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Białymstoku

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 31 stycznia 2018 r.

Sąd Apelacyjny w Białymstoku w II Wydziale Karnym w składzie

Przewodniczący	SSA Andrzej Czapka (spr.)
Sędziowie	SSA Halina Czaban SSA Alina Kamińska
Protokolant	Barbara Mosiej

przy udziale prokuratora Janusza Wałacha

po rozpoznaniu w dniu 31 stycznia 2018 r. sprawy:

T. T. (1) i A. K. s. C.

oskarżonych z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk w zw. z art. 12 kk

z powodu apelacji obrońców

od wyroku Sądu Okręgowego w Olsztynie

z dnia 27 lipca 2017 r. sygn. akt II K 150/15

I.  utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok;

II.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz obrońców oskarżonych adw. M. G. (1) i adw. J. G. (1) po 738 złotych, w tym po 138 złotych należnego podatku VAT, tytułem obrony z urzędu oskarżonych T. T. (1) i A. K. w postępowaniu odwoławczym;

III.  zasądza od oskarżonych: A. K. kwotę 8400 złotych, T. T. (1) kwotę 2300 złotych tytułem opłaty za drugą instancję i obciąża ich pozostałymi kosztami sądowymi za drugą instancję w częściach równych.

UZASADNIENIE

T. T. (1) i A. K. zostali oskarżeni o to, że:

I.  w okresie od 18 lutego do 18 kwietnia 2013 r. w G., działając wspólnie i w porozumieniu, w krótkich odstępach czasu oraz w wykonaniu z góry powziętego zamiaru i w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej pod nazwą (...) T. T. (1) z siedzibą w P. gm. G., po uprzednim wprowadzeniu w błąd szeregu klientów w postaci osób fizycznych i firm co do tego, iż posiadają na stanie magazynowym i są w stanie w krótkim okresie dostarczyć towar z prezentowanych przez siebie ofert sprzedaży telewizorów różnego typu wystawionych do sprzedaży na portalu internetowym „(...)doprowadzili szereg osób i firm do niekorzystnego rozporządzenia mieniem znacznej wartości w wysokości ogólnej 305.157,72 zł, w tym Grupę (...) sp z o.o. w P., która dokonywała zwrotu pieniędzy pokrzywdzonym, którzy nie otrzymali zamówionego towaru, w ten sposób, iż mimo uiszczenia przez kupującego uzgodnionej ceny wraz z kosztami przesyłki, nie dostarczył im zakupionego w wyznaczonym terminie, ani też nie zwrócił wpłaconych pieniędzy, a mianowicie:

1) w dniu 18 lutego 2013 r. wyłudzili od J. W. (1) pieniądze w kwocie 3.497,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

2) w dniu 02 marca 2013 r. wyłudzili od K. M. pieniądze w kwocie 4.466,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

3) w dniu 03 marca 2013 r. wyłudzili od W. P. pieniądze w kwocie 3.386,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

4) w dniu 05 marca 2013 r. wyłudzili od D. S. (1) pieniądze w kwocie 2.797,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

5) w dniu 07 marca 2013 r. wyłudzili od P. O. pieniądze w kwocie 2.166,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

6) w dniu 09 marca 2013 r. wyłudzili od W. K. (1) pieniądze w kwocie 2.186,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

7) w dniu 10 marca 2013 r. wyłudzili od T. K. pieniądze w kwocie 3.506,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

8) w dniu 10 marca 2013 r. wyłudzili od M. B. (1) pieniądze w kwocie 2.166,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

9) w dniu 11 marca 2013 r. wyłudzili od J. M. (1) pieniądze w kwocie 2.166,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

10) w dniu 11 marca 2013 r. wyłudzili od A. C. (1) pieniądze w kwocie 4.200,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

11) w dniu 11 marca 2013 r. wyłudzili od Z. G. pieniądze w kwocie 2.166,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

12) w dniu 11 marca 2013 r. wyłudzili od S. J. w kwocie 3.566,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

13) w dniu 13 marca 2013 r. wyłudzili od M. K. (1) pieniądze w kwocie 3.797,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

14) w dniu 13 marca 2013 r. wyłudzili od M. B. (2) pieniądze w kwocie 2.166,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

15) w dniu 14 marca 2013 r. wyłudzili od K. P. (1) pieniądze w kwocie 2.444,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

16) w dniu 18 marca 2013 r. wyłudzili od J. P. (1) pieniądze w kwocie 4.297,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

17) w dniu 18 marca 2013 r. wyłudzili od K. Ś. pieniądze w kwocie 3.386,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

18) w dniu 18 marca 2013 r. wyłudzili od J. B. (1) pieniądze w kwocie 2.876,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

19) w dniu 19 marca 2013 r. wyłudzili od M. S. (1) pieniądze w kwocie 2.876,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

20) w dniu 19 marca 2013 r. wyłudzili od M. C. pieniądze w kwocie 2.177,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

21) w dniu 19 marca 2013 r. wyłudzili od J. W. (2) pieniądze w kwocie 2.876,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

22) w dniu 19 marca 2013 r. wyłudził od P. W. (1) pieniądze w kwocie 3.886,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

23) dniu 20 marca 2013 r. wyłudzili od T. L. pieniądze w kwocie 2.188,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

24) w dniu 21 marca 2013 r. wyłudzili od W. S. pieniądze w kwocie 2.448,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

25) w dniu 21 marca 2013 r. wyłudził od E. S. (1) pieniądze w kwocie 2.876,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

26) w dniu 21 marca 2013 r. wyłudzili od J. B. (2) w kwocie 3.386,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

27) w dniu 22 marca 2013 r. wyłudzili od G. M. (1) pieniądze w kwocie 2.876,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

28) dniu 24 marca 2013 r. wyłudzili od B. G. pieniądze w kwocie 1.514,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

29) w dniu 24 marca 2013 r. wyłudzili od M. H. pieniądze w kwocie 2.566,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

30) w dniu 25 marca 2013 r. wyłudził od B. L. pieniądze w kwocie 2.448,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

31) w dniu 25 marca 2013 r. wyłudzili od Ł. D. pieniądze w kwocie 1.556,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

32) w dniu 25 marca 2013 r. wyłudzili od R. I. pieniądze w kwocie 1.564,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

33) w dniu 25 marca 2013 r. wyłudzili od G. M. (2) pieniądze w kwocie 1.254,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

34) w dniu 25 marca 2013 r. wyłudzili od J. P. (2) pieniądze w kwocie 1.606,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

35) w dniu 25 marca 2013 r. wyłudzili od E. Ł. pieniądze w kwocie 2.448,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

36) w dniu 25 marca 2013 r. wyłudzili od G. S. pieniądze w kwocie 2.448,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

37) w dniu 25 marca 2013 r. wyłudzili od K. B. pieniądze w kwocie 2.176,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

38) w dniu 26 marca 2013 r. wyłudzili od T. P. pieniądze w kwocie 2.876,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

39) w dniu 26 marca 2013 r. wyłudzili od E. G. pieniądze w kwocie 3.486,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

40) w dniu 26 marca 2013 r. wyłudzili od W. D. pieniądze w kwocie 1.254,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

41) w dniu 26 marca 2013 r. wyłudzili od D. M. (1) pieniądze w kwocie 2.566,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

42) w dniu 27 marca 2013 r. wyłudzili od D. P. pieniądze w kwocie 2.176,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

43) w dniu 27 marca 2013 r. wyłudzili od M. B. (3) pieniądze w kwocie 8.358,00 zł stanowiące zapłatę za trzy telewizory m-ki (...),

44) w dniu 27 marca 2013 r. wyłudzili od J. G. (2) pieniądze w kwocie 2.176,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

45) w dniu 28 marca 2013 r. wyłudzili od P. B. pieniądze w kwocie 2.876,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

46) w dniu 28 marca 2013 r. wyłudzili od B. W. (1) pieniądze w kwocie 2.116,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

47) w dniu 28 marca 2013 r. wyłudzili od A. B. (1) pieniądze w kwocie 2.014,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

48) w dniu 02 kwietnia 2013 r. wyłudzili od J. P. (3) pieniądze w kwocie 2.987,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

49) w dniu 02 kwietnia 2013 r. wyłudzili od B. J. pieniądze w kwocie 2.448,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...) 46 cali,

50) w dniu 02 kwietnia 2013 r. wyłudzili od M. I. (1) pieniądze w kwocie 1.466,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

51) w dniu 02 kwietnia 2013 r. wyłudzili od M. W. (1) pieniądze w kwocie 1.846,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

52) w dniu 03 kwietnia 2013 r. wyłudzili od R. C. (1) pieniądze w kwocie 3.886,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

53) w dniu 03 kwietnia 2013 r. wyłudzili od T. W. (1) pieniądze w kwocie 1.614,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

54) w dniu 03 kwietnia 2013 r. wyłudził od Z. H. pieniądze w kwocie 2.566,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

55) w dniu 04 kwietnia 2013 r. wyłudzili od J. M. (2) pieniądze w kwocie 2.176,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

56) dniu 04 kwietnia 2013 r. wyłudzili od K. P. (2) pieniądze w kwocie 2.176,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

57) w dniu 04 kwietnia 2013 r. wyłudzili od J. K. (1) pieniądze w kwocie 2.086,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

58) w dniu 04 kwietnia 2013 r. wyłudzili od D. C. pieniądze w kwocie 2.078,72 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

59) w dniu 05 kwietnia 2013 r. wyłudzili od K. K. (1) pieniądze w kwocie 1.194,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

60) w dniu 05 kwietnia 2013 r. wyłudzili od W. K. (2) pieniądze w kwocie 2.386,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

61) w dniu 07 kwietnia 2013 r. wyłudzili od D. S. (2) pieniądze w kwocie 2.666,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

62) w dniu 07 kwietnia 2013 r. wyłudzili od M. S. (2) pieniądze w kwocie 966,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

63) w dniu 07 kwietnia 2013 r. wyłudzili od M. W. (2) pieniądze w kwocie 1.526,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...) TX- (...),

64) w dniu 07 kwietnia 2013 r. wyłudzili od P. R. pieniądze w kwocie 1.826,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

65) w dniu 08 kwietnia 2013 r. wyłudzili od B. O. pieniądze w kwocie 906,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

66) w dniu 08 kwietnia 2013 r. wyłudzili od M. K. (2) pieniądze w kwocie 904,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

67) w dniu 08 kwietnia 2013 r. wyłudzili od M. B. (4) pieniądze w kwocie 1.297,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

68) w dniu 08 kwietnia 2013 r. wyłudzili od J. S. pieniądze w kwocie 2.086,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

69) w dniu 08 kwietnia 2013 r. wyłudzili od N. P. pieniądze w kwocie 2.386,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

70) w dniu 08 kwietnia 2013 r. wyłudzili od D. G. (1) pieniądze w kwocie 2.086,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

71) w dniu 08 kwietnia 2013 r. wyłudzili od S. W. pieniądze w kwocie 2.058,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

72) w dniu 08 kwietnia 2013 r. wyłudzili od J. W. (3) pieniądze w kwocie 2.386,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

73) w dniu 08 kwietnia 2013 r. wyłudzili od P. S. pieniądze w kwocie 1.826,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

74) w dniu 08 kwietnia 2013 r. wyłudzili od M. I. (2) pieniądze w kwocie 904,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

75) w dniu 08 kwietnia 2013 r. wyłudzili od S. P. pieniądze w kwocie 2.386,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

76) w dniu 08 kwietnia 2013 r. wyłudzili od S. C. pieniądze w kwocie 946,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

77) w dniu 09 kwietnia 2013 r. wyłudzili od Ł. G. (1) pieniądze w kwocie 1.154,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

78) w dniu 09 kwietnia 2013 r. wyłudzili od D. S. (3) pieniądze w kwocie 2.616,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

79) w dniu 09 kwietnia 2013 r. wyłudzili od Ł. R. pieniądze w kwocie 1.826,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

80) w dniu 09 kwietnia 2013 r. wyłudzili od A. C. (2) pieniądze w kwocie 914,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

81) w dniu 09 kwietnia 2013 r. wyłudzili od A. M. pieniądze w kwocie 3.286,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

82) w dniu 09 kwietnia 2013 r. wyłudzili od Ł. M. pieniądze w kwocie 1.826,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

83) w dniu 10 kwietnia 2013 r. wyłudzili od J. M. (3) pieniądze w kwocie 2.028,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

84) w dniu 10 kwietnia 2013 r. wyłudzili od S. R. (1) pieniądze w kwocie 3.276,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

85) w dniu 10 kwietnia 2013 r. wyłudzili od B. Z. pieniądze w kwocie 1.466,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

86) w dniu 10 kwietnia 2013 r. wyłudzili od R. H. pieniądze w kwocie 1.826,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

87) w dniu 10 kwietnia 2013 r. wyłudzili od K. C. pieniądze w kwocie 906,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

88) w dniu 10 kwietnia 2013 r. wyłudzili od P. M. (1) pieniądze w kwocie 1.154,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

89) w dniu 10 kwietnia 2013 r. wyłudzili od K. W. pieniądze w kwocie 1.154,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

90) w dniu 10 kwietnia 2013 r. wyłudzili od M. G. (2) pieniądze w kwocie 3.886,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

91) w dniu 10 kwietnia 2013 r. wyłudzili od K. K. (2) pieniądze w kwocie 894,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

92) w dniu 10 kwietnia 2013 r. wyłudzili od A. G. (1) pieniądze w kwocie 1.736,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

93) w dniu 10 kwietnia 2013 r. wyłudzili od M. K. (3) pieniądze w kwocie 2.276,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

94) w dniu 11 kwietnia 2013 r. wyłudzili od M. R. pieniądze w kwocie 1.514,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

95) w dniu 11 kwietnia 2013 r. wyłudzili od P. W. (2) pieniądze w kwocie 1.736,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

96) w dniu 11 kwietnia 2013 r. wyłudzili od R. C. (2) pieniądze w kwocie 1.826,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

97) w dniu 11 kwietnia 2013 r. wyłudzili od B. W. (2) pieniądze w kwocie 1.336,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

98) w dniu 11 kwietnia 2013 r. wyłudzili od M. S. (3) pieniądze w kwocie 1.826,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

99) dniu 11 kwietnia 2013 r. wyłudzili od I. L. pieniądze w kwocie 1.466,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

100) w dniu 11 kwietnia 2013 r. wyłudzili od M. M. (1) pieniądze w kwocie 1.866,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

101) w dniu 11 kwietnia 2013 r. wyłudzili od M. N. pieniądze w kwocie 3.886,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

102) w dniu 12 kwietnia 2013 r. wyłudzili od M. K. (4) pieniądze w kwocie 1.154,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

103) w dniu 12 kwietnia 2013 r. wyłudzili od A. G. (2) pieniądze w kwocie 1.097,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

104) w dniu 12 kwietnia 2013 r. wyłudzili od B. T. pieniądze w kwocie 1.336,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

105) w dniu 12 kwietnia 2013 r. wyłudzili od M. S. (4) pieniądze w kwocie 1.336,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

106) w dniu 13 kwietnia 2013 r. wyłudzili od K. K. (3) pieniądze w kwocie 904,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

107) w dniu 13 kwietnia 2013 r. wyłudzili od J. K. (2) pieniądze w kwocie 1.194,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

108) w dniu 13 kwietnia 2013 r. wyłudzili od D. B. pieniądze w kwocie 1.792,00 zł stanowiące zapłatę za dwa telewizory m-ki (...),

109) w dniu 13 kwietnia 2013 r. wyłudził od Ł. H. (1) pieniądze w kwocie 2.046,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

110) w dniu 13 kwietnia 2013 r. wyłudzili od J. K. (3) pieniądze w kwocie 2.564,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

111) w dniu 14 kwietnia 2013 r. wyłudzili od A. S. pieniądze w kwocie 1.336,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor,

112) w dniu 14 kwietnia 2013 r. wyłudzili od M. M. (2) pieniądze w kwocie 1.434,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

113) w dniu 14 kwietnia 2013 r. wyłudzili od D. R. (1) pieniądze w kwocie 2.376,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

114) w dniu 14 kwietnia 2013 r. wyłudzili od M. J. pieniądze w kwocie 2.276,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

115) w dniu 14 kwietnia 2013 r. wyłudzili od G. D. pieniądze w kwocie 904,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

116) w dniu 14 kwietnia 2013 r. wyłudzili od J. R. pieniądze w kwocie 1.336,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

117) w dniu 14 kwietnia 2013 r. wyłudzili od G. K. pieniądze w kwocie 1.306,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

118) w dniu 14 kwietnia 2013 r. wyłudzili od T. W. (2) pieniądze w kwocie 2.348,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

119) w dniu 14 kwietnia 2013 r. wyłudzili od D. S. (4) pieniądze w kwocie 904,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

120) w dniu 14 kwietnia 2013 r. wyłudzili od D. Z. pieniądze w kwocie 1.896,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

121) w dniu 14 kwietnia 2013 r. wyłudzili od M. B. (5) pieniądze w kwocie 2.044,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

122) w dniu 15 kwietnia 2013 r. wyłudzili od G. N. pieniądze w kwocie 904,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

123) w dniu 15 kwietnia 2013 r. wyłudzili od M. W. (3) pieniądze w kwocie 1.336,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

124) w dniu 15 kwietnia 2013 r. wyłudzili od J. F. pieniądze w kwocie 2.588,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

125) w dniu 15 kwietnia 2013 r. wyłudzili od K. D. pieniądze w kwocie 1.194,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

126) w dniu 15 kwietnia 2013 r. wyłudzili od D. M. (2) pieniądze w kwocie 1.886,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...) TX- (...),

127) w dniu 15 kwietnia 2013 r. wyłudzili od D. R. (2) pieniądze w kwocie 2.276,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

128) w dniu 15 kwietnia 2013 r. wyłudzili od P. K. pieniądze w kwocie 1.684,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

129) w dniu 15 kwietnia 2013 r. wyłudzili od P. H. pieniądze w kwocie 2.348,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

130) w dniu 15 kwietnia 2013 r. wyłudzili od M. G. (3) pieniądze w kwocie 3.197,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

131) w dniu 16 kwietnia 2013 r. wyłudzili od D. G. (2) pieniądze w kwocie 3.606,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

132) w dniu 16 kwietnia 2013 r. wyłudzili od J. P. (4) pieniądze w kwocie 2.586,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

133) w dniu 16 kwietnia 2013 r. wyłudzili od D. S. pieniądze w kwocie 1.194,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

134) w dniu 16 kwietnia 2013 r. wyłudził od D. R. (3) pieniądze w kwocie 1.866,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

135) w dniu 16 kwietnia 2013 r. wyłudzili od M. M. (3) pieniądze w kwocie 5.090,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

135) w dniu 17 kwietnia 2013 r. wyłudzili od E. K. pieniądze w kwocie 2.852,00 zł stanowiące zapłatę za dwa telewizory m-ki (...),

137) w dniu 17 kwietnia 2013 r. wyłudzili od M. K. (5) pieniądze w kwocie 2.276,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

138) w dniu 17 kwietnia 2013 r. wyłudzili od M. K. (6) pieniądze w kwocie 2.206,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

139) w dniu 18 kwietnia 2013 r. wyłudzili od W. B. pieniądze w kwocie 904,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

140) w dniu 18 kwietnia 2013 r. wyłudzili od R. P. pieniądze w kwocie 1.336,00 zł stanowiące zapłatę za telewizor m-ki (...),

- tj. o czyn określony w art. 286 § 1 k.k. w zw. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

Sąd Okręgowy w Olsztynie wyrokiem z dnia 27 lipca 2017 r. w sprawie II K 150/15:

I. oskarżonych A. K. i T. T. (1) uznał za winnych popełnienia zarzucanego im czynu z tym ustaleniem w jego opisie, iż łączna kwota szkody wyniosła 307.233,72 zł, a nadto odnośnie czynów wchodzących w skład przestępstwa ciągłego przyjął, że:

- odnośnie czynu opisanego w punkcie 4 szkoda wyniosła 2.876 zł;

- czyn opisany w punkcie 9 popełniony został na szkodę J. M. (4) i J. M. (1);

- czyn opisany w punkcie 19 popełniony został na szkodę M. S. (5) i M. S. (1);

- odnośnie czynu opisanego w punkcie 20 szkoda wyniosła 2.246 zł;

- czyn opisany w punkcie 28 popełniony został na szkodę B. G. i A. G. (3);

- czyn opisany w punkcie 65 popełniony został na szkodę B. O. i J. O.;

- odnośnie czynu opisanego w punkcie 67 szkoda wyniosła 1.336 zł;

- czyn opisany w punkcie 68 popełniony został na szkodę B. S. i J. S.;

- czyn opisany w punkcie 71 popełniony został na szkodę S. W. i P. W. (3)

- czyn opisany w punkcie 78 popełniony został na szkodę E. S. (2) i D. S. (3);

- czyn opisany w punkcie 80 popełniony został na szkodę A. C. (2) oraz Rady Uczniowskiej przy Szkole Podstawowej nr (...) im. J. P. (5) II w L.;

- czyn opisany w punkcie 83 popełniony został na szkodę M. M. (4) oraz (...) s. c. z siedzibą w W.;

- czyn opisany w punkcie 102 popełniony został na szkodę N. K. i M. K. (4)

- odnośnie czynu opisanego w punkcie 103 szkoda wyniosła 1.154 zł;

- czyn opisany w punkcie 134 popełniony został na szkodę D. R. (3) i S. R. (2);

- czyn opisany w punkcie 135 popełniony został na szkodę E. K. i W. K. (3);

- czyn opisany w punkcie 140 popełniony został na szkodę K. L. i R. P.;

tj. uznał ich za winnych popełnienia czynu wyczerpującego dyspozycję art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w brzmieniu ustawy obowiązującym do dnia 1 lipca 2015 roku przy zastosowaniu art. 4 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. skazał ich, zaś na podstawie art. 294 § 1 k.k. i art. 33 § 1, 2 i 3 k.k. wymierzył im kary:

- oskarżonemu A. K. karę pozbawienia wolności w rozmiarze 3 ( trzech ) lat oraz karę grzywny w wysokości 200 ( dwustu ) stawek dziennych przy ustaleniu stawki dziennej na kwotę 200,00 ( dwustu ) zł;

- oskarżonemu T. T. (1) karę pozbawienia wolności w rozmiarze 2 ( dwóch ) lat oraz karę grzywny w wysokości 100 ( stu ) stawek dziennych przy ustaleniu stawki dziennej na kwotę 100,00 ( stu ) zł;

II. na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k., art. 70 § 1 pkt. 1 k.k. i art. 73 § 1 k.k. w brzmieniu ustawy obowiązującym do dnia 1 lipca 2015 roku przy zastosowaniu art. 4 § 1 k.k. wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesił oskarżonemu T. T. (1) na okres próby 5 ( pięciu ) lat i oddał go pod dozór kuratora sądowego;

III. na podstawie art. 63 § 1 k.k. w brzmieniu ustawy obowiązującym do dnia 1 lipca 2015 roku przy zastosowaniu art. 4 § 1 k.k. na poczet orzeczonych kary pozbawienia wolności i grzywny zaliczył oskarżonym A. K. i T. T. (1) okres rzeczywistego pozbawienia ich wolności w sprawie w dniu 26 czerwca 2013 roku i przyjął go za równoważny odpowiednio jednemu dniu pozbawienia wolności w przypadku oskarżonego A. K. oraz dwóm dziennym stawkom grzywny w przypadku oskarżonego T. T. (1);

IV. na podstawie art. 41 § 2 k.k. w zw. z art. 43 § 1 k.k. w brzmieniu ustawy obowiązującym do dnia 1 lipca 2015 roku przy zastosowaniu art. 4 § 1 k.k. orzekł wobec oskarżonego A. K. środek karny w postaci zakazu prowadzenia działalności gospodarczej związanej z handlem towarami i usługami za pośrednictwem sieci internetowej, a także wszelkiej działalności gospodarczej, której przedmiotem jest kupno i sprzedaż towarów RTV i AGD na okres 10 ( dziesięciu ) lat, zaś wobec oskarżonego T. T. (1) taki sam środek na okres 5 ( pięciu ) lat;

V. na podstawie art. 46 § 1 k.k. w brzmieniu obowiązującym do dnia 1 lipca 2015 roku przy zastosowaniu art. 4 § 1 k.k. orzekł wobec oskarżonych A. K. i T. T. (1) obowiązek solidarnego naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem poprzez zapłatę:

- na rzecz P. O. kwoty 69 ( sześćdziesięciu dziewięciu ) zł;

- na rzecz A. C. (1) kwoty 4.200 ( czterech tysięcy dwustu ) zł;

- na rzecz Z. G. kwoty 300 ( trzystu ) zł;

- na rzecz M. B. (2) kwoty 69 ( sześćdziesięciu dziewięciu ) zł;

- na rzecz K. P. (1) kwoty 2.444 ( dwóch tysięcy czterystu czterdziestu czterech ) zł;

- na rzecz P. W. (1) kwoty 2.506 ( dwóch tysięcy pięciuset sześciu ) zł;

- na rzecz G. S. kwoty 2.448 ( dwóch tysięcy czterystu czterdziestu ośmiu ) zł;

- na rzecz K. B. kwoty 2.176 ( dwóch tysięcy stu siedemdziesięciu sześciu ) zł;

- na rzecz E. G. kwoty 89 ( osiemdziesięciu dziewięciu ) zł;

- na rzecz M. B. (3) kwoty 8.358 ( ośmiu tysięcy trzystu pięćdziesięciu ośmiu ) zł;

- na rzecz J. G. (2) kwoty 2.176 ( dwóch tysięcy stu siedemdziesięciu sześciu ) zł;

- na rzecz B. W. (1) kwoty 29 ( dwudziestu dziewięciu ) zł;

- na rzecz A. B. (2) kwoty 2.014 ( dwóch tysięcy czternastu ) zł;

- na rzecz J. K. (1) kwotę 2.086 ( dwóch tysięcy osiemdziesięciu sześciu ) zł;

- na rzecz D. C. kwotę 2.078 ( dwóch tysięcy siedemdziesięciu ośmiu ) zł;

- na rzecz K. K. (1) kwoty 1.194 (tysiąca stu dziewięćdziesięciu czterech ) zł;

- na rzecz W. K. (2) kwoty 2.386 ( dwóch tysięcy trzystu osiemdziesięciu sześciu ) zł;

- na rzecz D. G. (1) kwoty 2.086 ( dwóch tysięcy osiemdziesięciu sześciu ) zł;

- na rzecz S. P. kwoty 89 ( osiemdziesięciu dziewięciu ) zł;

- na rzecz S. C. kwoty 946 ( dziewięciuset czterdziestu sześciu ) zł;

- na rzecz J. M. (3) kwoty 2.018 ( dwóch tysięcy osiemnastu ) zł;

- na rzecz B. Z. kwoty 1.466 ( tysiąca czterystu sześćdziesięciu sześciu ) zł;

- na rzecz K. W. kwoty 1.154 ( tysiąca stu pięćdziesięciu czterech ) zł;

- na rzecz M. K. (3) kwoty 2.276 ( dwóch tysięcy dwustu siedemdziesięciu sześciu ) zł;

- na rzecz M. R. kwoty 1.514 ( tysiąca pięciuset czternastu ) zł;

- na rzecz M. N. kwoty 3.886 ( trzech tysięcy ośmiuset osiemdziesięciu sześciu ) zł;

- na rzecz B. T. kwoty 1.336 ( tysiąca trzystu trzydziestu sześciu ) zł;

- na rzecz Ł. H. (2) kwoty 1.046 ( tysiąca czterdziestu sześciu ) zł;

- na rzecz J. K. (3) kwoty 2.564 ( dwóch tysięcy pięciuset sześćdziesięciu czterech ) zł;

- na rzecz A. S. kwoty 1.336 ( tysiąca trzystu trzydziestu sześciu ) zł;

- na rzecz M. G. (3) kwoty 3.197 ( trzech tysięcy stu dziewięćdziesięciu siedmiu ) zł;

- na rzecz D. G. (2) kwoty 3.000 ( trzech tysięcy ) zł;

- na rzecz D. R. (3) i S. R. (2) kwoty 1.886 ( tysiąca ośmiuset osiemdziesięciu sześciu ) zł;

- na rzecz E. K. kwoty 58 ( pięćdziesięciu ośmiu ) zł;

- na rzecz M. K. (5) kwoty 2.276 ( dwóch tysięcy dwustu siedemdziesięciu sześciu ) zł;

- na rzecz M. K. (6) kwoty 2.206 ( dwóch tysięcy dwustu sześciu ) zł;

- na rzecz K. L. kwoty 69 ( sześćdziesięciu sześciu ) zł;

- na rzecz „(...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w (...) kwoty 137.998 ( stu trzydziestu siedmiu tysięcy dziewięciuset dziewięćdziesięciu ośmiu ) zł;

VI. na podstawie art. 230 § 2 k.p.k. nakazał zwrócić dowody rzeczowe dowody rzeczowe zapisane pod numerem 46/15 Księgi przechowywanych przedmiotów Sądu Okręgowego w (...)wskazane w pozycjach 1-11 oskarżonemu T. T. (1);

VII. zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. J. G. (1) i adw. M. G. (1) – Kancelarie Adwokackie w O. kwoty po 2.040 zł tytułem wynagrodzenia za obronę oskarżonych w postępowaniu sądowym wykonywaną z urzędu powiększone o kwoty 469,20 zł tytułem stawki podatku VAT naliczonej od tej kwoty;

VIII. na podstawie art. 626 § 1 k.p.k., art. 627 k.p.k., art. 2 ust. 4, art. 3 ust. 1, art. 6 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych zasądził od oskarżonego A. K. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 8.400 ( osiem tysięcy czterysta ) zł tytułem opłat sądowych, zaś od oskarżonego T. T. (1) kwotę 2.300 (dwóch tysięcy trzystu ) zł i obciążył ich kosztami procesu po ½ części;

Wyrok powyższy zaskarżyli obrońcy obu oskarżonych.

Obrońca oskarżonego T. T. (1) na podstawie art. 438 pkt 2, 3 i 4 kpk zarzucił wyrokowi:

I.  obrazę przepisów postępowania, która miała wpływ na treść orzeczenia, tj.

1.  art. 7 kpk w zw. z art. 410 kpk, polegającą na dowolnej a nie swobodnej ocenie wyjaśnień oskarżonego T. T. (1) i uznaniu, że popełnił on zarzucany mu czyn podczas gdy ww. oskarżony nie prowadził osobiście działalności gospodarczej, wszystkim zajmował się oskarżony A. K., który zamieszczał ogłoszenia, wskazywał ceny, negocjował z klientami i sprzedawał towar, prowadził korespondencję mailową, zajmował się rozliczeniami, sam oskarżony T. T. (1) dostawał pensję od oskarżonego A. K., w konsekwencji czego swoim działaniem nie wypełnił znamion przestępstwa oszustwa;

2.  art. 7 kpk w zw, z art. 410 kpk polegającą na dowolnym uznaniu i odmowie wiarygodności wyjaśnień oskarżonego T. T. (1) w których nie przyznał się do zarzucanego mu czynu (trzecie wyjaśnienia oskarżonego ) w sytuacji gdy prawidłowa ich analiza powinna prowadzić do wniosku, iż nie zawierają one sprzeczności, są one spójne i logiczne

3.  art. 410 kpk polegającą na pominięciu przy dokonywaniu ustaleń faktycznych sprawy istotnej okoliczności przemawiającej na korzyść oskarżonego tj. faktu, iż działalność gospodarcza powstała w 2011 r., miała ona charakter realny, w jej ramach był prowadzony rzeczywisty zakup i sprzedaż sprzętu w konsekwencji czego oparto ustalenia faktyczne jedynie o część materiału dowodowego i nie uwzględniono ww. okoliczności przy ustalaniu zamiaru oskarżonego

II.  błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wydanego orzeczenia, mający istotny wpływ na jego treść, polegający na:

1.  błędnym przyjęciu, iż oskarżony T. T. (1) działał z zamiarem bezpośrednim popełnienia oszustwa i chciał uzyskać korzyść majątkową, używając w tym celu określonego sposobu podczas gdy ww. oskarżony był jedynie pracownikiem A. K. i osobą bierną w zakresie realizacji umów z kontrahentami i nie zmierzał do popełnienia przestępstwa oszustw;

2.  nieprawidłowym uznaniu, że zmiana wyjaśnień oskarżonego T. T. (1) miała na celu stworzenie jedynie linii obrony w sytuacji gdy ww. oskarżony wyjaśnił, że wcześniejsze wyjaśnienia złożył w obawie przed tymczasowym aresztowaniem, została mu udzielona informacja przez policjanta, że jeśli złoży wyjaśnienia, to uniknie tymczasowego aresztowania, w konsekwencji czego uznano jako wiarygodne jedynie pierwsze dwa wyjaśnienia;

III.  rażącą niewspółmierność kary, zastosowanego środka karnego a także niesłusznego zastosowania obowiązku naprawienia szkody jako nazbyt surowych poprzez nienadanie właściwego znaczenia uwzględnianych przy wydawaniu orzeczenia dyrektywom wymiaru kary co doprowadziło do wymierzenia oskarżonemu kary grzywny obok kary pozbawienia wolności warunkowo zawieszonej na okres próby.

Na podstawie art. 437§1 kpk wniósł o:

zmianę zaskarżonego orzeczenia i uniewinnienie oskarżonego T. T. (1), ewentualnie w razie uznania iż doszło do popełnienia zarzucanego mu czyni o wymierzenie mu kary łagodniejszej.

Obrońca oskarżonego A. K. na podstawie art. 427§2 kpk w zw. z art. 438 pkt. 3 i 4 kpk zaskarżonemu wyrokowi zarzucił:

1)  obrazę przepisów postępowania, która miała wpływ na treść orzeczenia, tj. art. 7 kpk poprzez dokonanie dowolnej a nie swobodnej oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego

2)  błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę tego wyroku, mający wpływ na treść zaskarżonego wyroku a polegający na przyjęciu, że oskarżony A. K. dopuścił się popełnienia zarzucanego mu czynu, że pełnił on główną rolę w działalności przestępczej oskarżonych, pomimo poważnych wątpliwości w tym względzie wynikających w szczególności z wyjaśnień współoskarżonego T. T. (1) oraz zeznań części świadków pokrzywdzonych

3)  rażącą niewspółmierność (surowość) kary wymierzonej oskarżonemu za zarzucany mu czyn.

Na podstawie art. 427 § 1 kpk w zw. z art. 437 § 1 kpk wniósł o:

zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu czynu,

ewentualnie

zmianę zaskarżonego wyroku i znaczne złagodzenie kary pozbawienia wolności wymierzonej oskarżonemu A. K. z jednoczesnym zawieszeniem jej wykonania.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Obie apelacje są niezasadne i nie zasługują na uwzględnienie.

Odnosząc się w pierwszej części uzasadnienia do zarzutu błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę zaskarżonego wyroku – który jest tożsamy w obu apelacjach – stwierdzić należy, iż w istocie sprowadza się on do zanegowania sposobu oraz wyników dokonanej przez Sąd Okręgowy oceny dowodów. Autorzy apelacji stanowczo utrzymują, iż zebrane w sprawie dowody oraz ustalone na ich podstawie okoliczności prowadzą nieodparcie do innego wniosku, niż ten, do którego doszedł sąd wyrokujący w pierwszej instancji, czyli uniewinnienia oskarżonych od przypisanych im czynów. Jednak ze stanowiskiem skarżących nie sposób się zgodzić.

Z uwagi na zakres i formę tego zarzutu zasadnym będzie przytoczenie w tym miejscu poglądu Sądu Najwyższego zawartego w wyroku z dnia 24 marca 1975 r. (II KR 355/75, OSNPG 9/75, poz. 84), w myśl którego „…zarzut błędu w ustaleniach faktycznych, przyjętych za podstawę wyroku, jest tylko wówczas słuszny, gdy zasadność ocen i wniosków, wyprowadzonych przez sąd orzekający z okoliczności ujawnionych w toku przewodu sądowego nie odpowiada prawidłowości logicznego rozumowania. Zarzut ten nie może jednak sprowadzać się do samej polemiki z ustaleniami sądu, wyrażonemu w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, lecz do wykazania jakich mianowicie konkretnych uchybień w zakresie logicznego rozumowania dopuścił się sąd w ocenie zebranego materiału dowodowego. Możliwość zaś przeciwstawienia ustaleniom sądu orzekającego odmiennego w tej mierze poglądu nie może prowadzić do wniosku o dokonaniu przez sąd błędu w ustaleniach faktycznych”.

W świetle przytoczonego zapatrywania – co należy podkreślić – to obowiązkiem skarżącego wynikającym z treści art. 427 § 2 kpk jest wykazanie dlaczego nie zgadza się z zaskarżonym orzeczeniem i przedstawienie rzeczowej na ten temat argumentacji. Tymczasem skarżący kwestionując ustalenia sądu w istocie ograniczają się do bardzo ogólnych stwierdzeń lub jedynie przedstawienia korzystnych dla oskarżonych dowodów, czy też tylko ich fragmentów – bez niezbędnej analizy zaistniałych faktów i całościowej oceny dowodów.

Wywiedzenie tego rodzaju apelacji opartych nie na rzeczowej argumentacji i krytyce zaskarżonego orzeczenia, mających podważyć rozumowanie sądu meriti, nie mogło doprowadzić do osiągnięcia zamierzonego celu.

Faktem, przy tym, jest – co podnoszą apelujący, iż ważkim, acz nie jedynym dowodem w sprawie były dwukrotne wyjaśnienia oskarżonego T. T. (1) złożone w śledztwie . Na późniejszym etapie postępowania, jak i na rozprawie oskarżony ten diametralnie je zmienił. Nie wdając się w dywagacje dotyczących rzeczywistej przyczyny tego rodzaju ich zmiany (co w sposób jednoznaczny wykazał w swoim uzasadnieniu sąd), stwierdzić należy, iż te złożone w postępowaniu przygotowawczym – w których przyznał się i obciążył współoskarżonego A. K. – były spójne, logiczne i przekonywujące i dlatego też pozostają pod ochroną prawa procesowego – art. 7 kpk.

Ocena wiarygodności tego dowodu nie może też być wartościowana od tego w jakiej fazie postępowania wyjaśnienia te zostały złożone tj. przez przyjęcie „a priori”, iż te złożone w późniejszej fazie śledztwa czy też w postepowaniu sądowym mają większą wartość dowodową od pierwszych.

Takie też stanowisko wielokrotnie zajmował Sąd Najwyższy (wyrok z 20.V.1978r. VKR 78/78, OSNKW 12/1978, poz. 147), które zostało też zaakceptowane przez orzecznictwo sądów powszechnych. Sąd może zatem dać wiarę określonym zeznaniom, czy też wyjaśnieniom złożonym w postępowaniu przygotowawczym, a odmówić pozostałym tj. złożonym nawet w tej samej fazie postępowania, jak i na rozprawie, byleby ocena powyższego dowodu była wszechstronna i wnikliwa, uwzględniała wiedzę i doświadczenie życiowe, a podjęta w tej mierze decyzja sądu została należycie i przekonywująco uzasadniona (wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi II AKa 159/99) – z którego też obowiązku sąd meriti w pełni się wywiązał.

Podkreślić też należy, iż dowód ten oprócz tego, iż był przekonujący to jeszcze znalazł potwierdzenie w szeregu innych dowodów – czego zdaje się nie dostrzegać skarżący.

I tak należy wskazać na zeznania szeregu osób pokrzywdzonych, dowody w postaci danych przedstawionych przez administratora serwisu „allegro.pl” Grupy (...) Sp. Z o.o. z siedzibą w (...), dokumenty odnoszące się do dokonywanych wpłat, treści dokumentacji odnoszącej się do przeprowadzonych transakcji oraz treści korespondencji mailowej jaką kupujący prowadzili ze sprzedającymi, opinii (...). Istotne zeznania złożyli też pracownicy (...) – u: Z. D., Ł. Ł. oraz m.in. S. R. (3), A. L., G. E., J. T..

Wszystkie te i inne dowody bardzo dokładnie i wszechstronnie omówił w swoim uzasadnieniu Sad Okręgowy i zdaniem Sądu Apelacyjnego nie ma potrzeby je powtórnie omawiać, tym bardziej iż ich ocenę należy zdaniem Sadu Apelacyjnego w pełni podzielić i zaaprobować.

Znamienne i odpowiadające rzeczywistemu stanowi rzeczy jest stwierdzenie zawarte w uzasadnieniu sądu, iż działalność oskarżonych można określić jako rodzaj „piramidy finansowej”, która to od początku była świadomie przygotowana na niepowodzenie.

Prawdą przy tym jest, iż w początkowej fazie działalności oskarżeni wywiązywali się z zawartych umów i dostarczali kupującym odpowiadający zamówieniu towar. Płacili też dostawcom. W ten sposób u hurtowników jak i kupujących uzyskali pozytywne opinie, co pozwoliło im na zdobycie zaufania i zwiększenie liczby transakcji.

Rzecz oczywista (na co wskazują skarżący) pierwsi klienci kupując sprzęt najtaniej na rynku – byli zadowoleni z tych transakcji. W późniejszym jednak okresie oskarżeni wprowadzili w błąd kupujących, oferując im do sprzedaży sprzęt którego nie posiadali, lub o innych parametrach, których jednocześnie cena była bardzo atrakcyjna, założyli też w tym celu wiele kont w serwisie „(...)rachunków bankowych.

Postępując w ten sposób wprowadzali w błąd nabywców tych towarów, co do możliwości wywiązania się z transakcji, doprowadzając ich w ten sposób do niekorzystnego rozporządzenia mieniem.

Oczywistym jest, iż celem działania oskarżonych było osiągnięcie korzyści majątkowej.

Przyjęta więc przez Sad Okręgowy kwalifikacja prawna czynów przypisanych oskarżonym jest prawidłowa do czego też bardzo szeroko odniósł się w swoim uzasadnieniu Sąd Okręgowy.

Faktem też jest, co podnosi obrońca oskarżonego T. T. (1), iż tenże oskarżony nie odgrywał pierwszoplanowej roli w dokonaniu tego przestępstwa i tak też określił ją Sąd meriti. Jednocześnie zauważyć należy, iż firma (...) została zarejestrowana na niego (mimo, iż faktycznie prowadził ją i podejmował decyzje A. K.) i miał pełną świadomość i wolę wspólnego dokonywania tego przestępstwa, którego mechanizm oszustw był mu doskonale znany. Realizował polecenia A. K., dokonywał m.in. wypłat pieniędzy z rachunków bankowych wpłacany przez kupujących a następnie przekazywał je A. K., prowadził też sprzedaż internetową wystawiając towary których faktycznie nie posiadali.

Wkład jego w dokonaniu tego przestępstwa był więc istotny, tak, że bez jego wiedzy i udziału dokonanie jego byłoby niemożliwe lub też znacznie utrudnione.

Reasumując stwierdzić należy, iż zgromadzony i ujawniony w niniejszej sprawie materiał dowodowy oraz lektura uzasadnienia zaskarżonego wyroku utwierdziła Sąd Apelacyjny w przekonaniu o trafności poczynionych przez Sąd I instancji ustaleń faktycznych, przyjętych za podstawę zaskarżonego wyroku.

Sąd ten dokonał oceny wszystkich istotnych dowodów, uzasadniając w sposób logiczny i przekonujący swoje stanowisko. W motywach zaskarżonego wyroku wskazał jakie fakty uznał za ustalone jako odpowiadające przebiegowi wydarzeń, na jakich w tej mierze oparł się dowodach i dlaczego nie uznał dowodów przeciwnych.

Ocena materiału dowodowego przez Sąd Okręgowy została dokonana z uwzględnieniem reguł określonych w art. 4 i 7 kpk, a więc nie narusza granic swobodnej oceny dowodów, jest zgodna z zasadami doświadczenia życiowego i nie zawiera błędów natury faktycznej lub logicznej, wobec czego Sąd Apelacyjny w pełni ją podzielił.

Ustalenia faktyczne dokonane więc zostały przez Sąd Okręgowy w oparciu o wszechstronną analizę całokształtu zebranego w sprawie materiału dowodowego, co w pełni wynika z motywów zaskarżonego wyroku, sporządzonego zgodnie z wymaganiami art. 424§1 kpk. W tej sytuacji nie można zaakceptować stanowiska zawartego w apelacjach, że orzeczenie o winie oskarżonych oparto tylko na dowodach obciążających, a pominięto dowody dla nich korzystne, czyli, że Sąd meriti dopuścił się obrazy art. 410 kpk.

Kończąc te rozważania, a dotyczące zarzutu naruszenia przepisów postępowania, wskazać należy apelującym, iż zmiana lub uchylenie orzeczenia z uwagi na naruszenie przepisów prawa procesowego może nastąpić nie przy każdej takiej obrazie, a jedynie wówczas gdy obraza ta mogła mieć wpływ na treść orzeczenia, przy czym nie wystarczy samo twierdzenie o wywarciu przez to uchybienie wpływu na treść orzeczenia, ale należy wykazać, że związek taki może realnie istnieć. Z obowiązku tego – jak wskazano wyżej – skarżący jednak się nie wywiązali i dlatego też zarzut ten należało uznać za niezasadny.

Odnosząc się jeszcze do podniesionego w piśmie oskarżonego A. K. zarzutu naruszenia jego praw do obrony – przez wyznaczenie mu przez sąd obrońcy z urzędu, do którego nie miał zaufania, stwierdzić należy iż zarzut ten jest całkowicie chybiony i bezpodstawny. Postanowieniem z dnia 27 stycznia 2016r. (k. 7675) Sąd Okręgowy wyznaczył oskarżonemu T. T. obrońcę z urzędu – adw. Ł. G. (2), oskarżonemu A. K. adw. P. M. (2).

Na rozprawie w dniu 24 lutego 2016r. (k. 7762) oskarżony A. K. złożył wniosek o wyznaczenie mu innego obrońcy z urzędu, uzasadniając go brakiem zaufania do wyznaczonego obrońcy i niezgodną z jego stanowiskiem linią obrony.

Sąd Okręgowy wniosku tego nie uwzględnił, to jednak, przychylając się do wniosku obrońcy, zwolnił reprezentującego go adwokata z obowiązku obrony, wyznaczając nowego obrońcę z urzędu w osobie adw. J. G. (1) (k. 7765). Również jednak z obrony tego adwokata oskarżony A. K. nie był zadowolony i pismem z dnia 15 marca 2016r. (k. 7934) złożył wniosek o wyznaczenie innego obrońcy z urzędu, uzasadniając swój wniosek tożsamo jak wobec poprzedniego obrońcy.

Sąd Okręgowy postanowieniem z dnia 16 marca 2016r. (k. 8052-3), wniosku tego nie uwzględnił, szeroko i szczegółowo uzasadniając swoje stanowisko.

Zdaniem Sądu Apelacyjnego stanowisko to należy w pełni podzielić i zaaprobować. W innym przypadku wobec celowej postawy oskarżonego faktycznie dalszy przebieg rozprawy zostałby uniemożliwiony, gdyż tak należy odczytać jego postępowanie.

Oczywistym też jest, iż oskarżony nie może swobodnie decydować o tym który z adwokatów będzie pełnił obowiązki jego obrońcy z urzędu jak też dobierać ich sobie według własnej woli.

Należy też jednoznacznie stwierdzić, iż oskarżony A. K. nie wykazał w swoim wniosku okoliczności, jakie miałyby świadczyć o nienależytym wykonaniu swoich obowiązków przez dotychczas wyznaczonego obrońcę z urzędu (adw. J. G. (1)), jak również tego rodzaju okoliczności nie widzi Sąd Apelacyjny.

Tożsame uwagi odnoszą się do oskarżonego T. T. (1).

Odnosząc się zaś do zarzutu niewspółmierności (surowości) orzeczonych kar, zauważyć należy, iż zarzut ten, jako z kategorii ocen, można zasadnie podnosić jedynie wówczas, gdy kara jakkolwiek mieści się w granicach ustawowego zagrożenia, to nie uwzględnia w sposób całościowy zarówno okoliczności popełnienia przestępstwa, jak i osobowości sprawcy, a więc gdy w społecznym odczuciu jest karą niewspółmierną (OSNKW 1985, z. 7-8, poz. 60).

Chodzi zatem o takie sytuacje, w których zachodzi wyraźna różnica pomiędzy karą wymierzoną przez Sąd I instancji, a karą jaką należałoby wymierzyć w instancji odwoławczej w następstwie prawidłowego zastosowania dyrektyw wymiaru kary, przewidzianych w art. 53§1 i 2 kk.

Zdaniem Sądu Apelacyjnego taka sytuacja w niniejszej sprawie nie ma miejsca, bowiem z analizy zaskarżonego wyroku wynika, że Sąd Okręgowy, wymierzając oskarżonym kary miał na uwadze wszystkie okoliczności mające wpływ na jej wymiar, o których mowa w art. 53§1 i 2 kk, w tym ich sytuację majątkową, dotychczasową karalność – oskarżonego A. S. K. za tożsame przestępstwo, udział i rolę w dokonanym przestępstwie jak i stopień społecznej szkodliwości.

Reasumując stwierdzić należy, iż orzeczone wobec oskarżonych kary są odpowiednie i adekwatne do stopnia ich zawinienia i dlatego też nie ma potrzeby ich korekty na ich korzyść.

W pełni też uzasadnione i zasadne było orzeczenie wobec oskarżonych na podstawie art. 46 § 1 kk obowiązku solidarnego naprawienia szkody, jaką wyrządzili pokrzywdzonym i to zarówno ze względów represyjnych, kompensacyjnych jak i wychowawczych.

Z tych wszystkich względów, uznając złożone apelacje za niezasadne, na podstawie art. 437§1 kpk Sąd Apelacyjny orzekł jak w części dyspozytywnej.

O kosztach sądowych za II instancję orzeczono na podstawie art. 636§1 kpk i art. 8 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. Nr 27, poz. 152).

(...)/bm,mw