Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Białymstoku

Przewodniczący

SSA Janusz Sulima (spr.)

Sędziowie

SSA Jacek Dunikowski

SSA Brandeta Hryniewicka

Protokolant

Marek Bychowski

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II AKa 172/23

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

3

1. CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok łączny Sądu Okręgowego w Białymstoku z dnia 6 kwietnia 2023 roku, sygn. akt III K 67/22

1.2. Podmiot wnoszący apelację

oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

oskarżyciel posiłkowy

oskarżyciel prywatny

obrońca

oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

na korzyść

na niekorzyść

w całości

w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego

zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

1.4. Wnioski

uchylenie

zmiana

2. USTALENIE FAKTÓW W ZWIĄZKU Z DOWODAMI
PRZEPROWADZONYMI PRZEZ SĄD ODWOŁAWCZY

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu

z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów (dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające

znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu

z pkt 2.1.1

albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3. STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH

ZARZUTÓW I WNIOSKÓW

Lp.

Zarzut

I

II.

III.

Apelacja obrońcy skazanej adw. O. J.:

1. obraza przepisów prawa materialnego w szczególności art. 4 k.k. polegająca na oparciu rozstrzygnięcia w zakresie wymierzonej w wyroku łącznym kary łącznej o przepis art. 85 k.k. w znowelizowanej formie obowiązującej w dacie wydawania wyroku, podczas gdy Sąd Okręgowy na zasadzie art. 4 k.k. powinien był zastosować art. 85 §1 k.k. i art. 85 §2 k.k. obowiązującyh w dacie popełnienia pierwszego z czynów tj. 7 maja 2019 r.,

2. obraza przepisów prawa materialnego - art. 85 §2 k.k. w brzmieniu z 7 maja 2019 r. poprzez jego niezastosowanie i objęcie jednym węzłem kary łącznej grzywny orzeczonych wyrokami: Sądu Rejonowego w Opatowie II K 528/19, Sądu Rejonowego w Dębicy II K 148/20, Sądu Rejonowego w Ostrołęce II K 297/20, Sądu Rejonowego w Raciborzu II K 167/20, Sądu Rejonowego w Opolu Lubelskim II K 180/20, Sądu Rejonowego w Biłgoraju II K 176/20, Sądu Rejonowego w Śremie II K 166/20, Sądu Rejonowego w Jaśle II K 211/20, Sądu Rejonowego w Bełchatowie II K 473/20, Sądu Rejonowego w Suwałkach II K 489/20, Sądu Rejonowego w Mińsku Mazowieckim II K 360/20, Sądu Rejonowego w Grójcu II K 592/20, Sądu Rejonowego w Rawiczu II K 96/20, Sądu Rejonowego w Hrubieszowie II K 203/20, Sądu Rejonowego w Miliczu II K 183/20, Sądu Rejonowegoo w Strzelcach Opolskich II K 423/20, Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim II K 709/20, Sądu Rejonowego w Białymstoku XIII K 1010/20, Sądu Rejonowego w Szczytnie II K 168/20, Sądu Rejonowego w Białymstoku III K 2245/20, Sądu Rejonowego w Rykach II K 247/20, Sądu Rejonowego w Sokołowie Podlaskim II K 474/20, Sądu Rejonowego w Zawierciu II K 782/21, Sądu Rejonowego w Wysokim Mazowieckiem II K 67/20, Sądu Rejonowego we Włocławku II K 1298/20, Sądu Rejonowego Szczecin - Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie VI K 243/21, podczas gdy przy zastosowaniu przepisu art. 85 §2 k.k. w brzmieniu z 7 maja 2019 r. Sąd winien był połączyć kary grzywny orzeczone wyrokami Sądu Rejonowego Opatowie II K 528/19, Sądu Rejonowego w Raciborzu II K 167/20, Sądu Rejonowego w Opolu Lubelskim II K 180/20, Sądu Rejonowego w Rawiczu II K 96/20, Sądu Rejonowego w Miliczu II K 183/20, Sądu Rejonowego w Zawierciu II K 782/21, Sądu Rejonowego we Włocławku II K 1298/20, Sądu Rejonowego Szczecin - Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie VI K 243/21.

3. obraza prawa materialnego - art. 53 §2 w zw. z art. 85 i 86 §1 k.k. - poprzez jego niewłaściwe zastosowanie polegające na pominięciu i nieuwzględnieniu zaistnienia (w okresie od uprawomocnienia się wyroków jednostkowych do daty orzekania) faktu daleko idącego pogorszenia się stanu zdrowia skazanej - należącego do nie wziętej pod rozwagę sfery właściwosci i warunków osobistych podsądnej jako ważkiego elementu ogólenej dyrektywy kodeksowej co do reguł prawidłowego wymiaru kary, mającego pełne zastosowanie także przy ferowaniu kary łącznej.

4. rażąca niewspółmierność orzeczonej kary 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności wskazanych w pkt. III zaskarżonego orzeczenia wobec skazanej jako karę niewspółmiernie wysoką nieodpowiadającą dyrektywom wymiaru kary łącznej oraz orzeczenie kary łącznej nie uwzględniając w prawidłowym stopniu wszelkich okoliczności dotyczących osoby skazanej, które to znacznie wpływają na wymiar kary.

Apelacja obrońcy skazanej adwokata R. G.:

a) rażąca niewspółmierność wymierzonej kary łącznej grzywny w wysokości 700 stawek dziennych przyjmując jedną stawkę dzienna za równoważną kwocie 20 złotych, podczas gdy mając na uwadze związki podmiotowo - przedmiotowe zachodzące między przestępstwami, za które E. K. została skazana, należyte zachowanie skazanej po popełnieniu przestępstw, wynikające z treści opinii Aresztu Śledczego w Białymstoku sporządzonej na potrzeby postępowania; pozytywny stosunek skazanej do orzeczonych wobec jej osoby obowiązków naprawienia szkody na rzecz pokrzywdzonych przejawiający się w systematycznym realizowaniu nałożonych na jej osobę obowiązkow naprawienia szkody; okoliczność iż sądu skazując E. K. wielokrotnie ustalały, że zachowania skazanej są wypadkami mniejszej wagi; okoliczność, że w ramach postępowania III K 14/21 Sądu Okręgowego kara pozbawienia wolności za czyn z art. 280 §2 k.k. została nadzwyczajnie złagodzona na podstawie art. 60 §2 pkt 1 i §6 pkt 2 k.k., a także biorąc pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do skazanej, a także potrzby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, zasadnym jest wymierzenie skazanej E. K. kary łącznej grzywny w wymiarze łagodniejszym poprzez orzeczenie mniejszej ilości stawek dzinnych grzywny;

b)rażąca niewspółmierność wymierzonej kary łącznej pozbawienia wolności w wymierze 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej w pkt. II sentencji wryoku, przejawiająca się w zbytniej surowości wymierzonej kary, podczas gdy mając na uwadze związki podmiotowo - przedmiotowe zachodzące między przestępstwami, za które E. K. została skazana, należyte zachowanie skazanej po popełnieniu przestępstw, wynikające z treści opinii Aresztu Śledczego w Białymstoku sporządzonej na potrzeby postępowania; pozytywny stosunek skazanej do orzeczonych wobec jej osoby obowiązków naprawienia szkody na rzecz pokrzywdzonych przejawiający się w systematycznym realizowaniu nałożonych na jej osobę obowiązkow naprawienia szkody; okoliczność iż sądu skazując E. K. wielokrotnie ustalały, że zachowania skazanej są wypadkami mniejszej wagi; okoliczność, że w ramach postępowania III K 14/21 Sądu Okręgowego kara pozbawienia wolności za czyn z art. 280 §2 k.k. została nadzwyczajnie złagodzona na podstawie art. 60 §2 pkt 1 i §6 pkt 2 k.k., a także biorąc pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do skazanej, a także poterzby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, zasadnym jest wymierzenie skazanej E. K. kary łącznej pozbawienia wolności w wymiarze łagodniejszym;

c) rażąca niewspółmierność wymierzonej skazanej kary łącznej pozbawienia wolności w wymiarze 1 jednego roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej w pkt. III sentencji wyroku, przejawiająca się w zbytniej surowości wymierzonej kary, podczas gdy mając na uwadze związki podmiotowo - przedmiotowe zachodzące między przestępstwami, za które E. K. została skazana, należyte zachowanie skazanej po popełnieniu przestępstw, wynikające z treści opinii Aresztu Śledczego w Białymstoku sporządzonej na potrzeby postępowania; pozytywny stosunek skazanej do orzeczonych wobec jej osoby obowiązków naprawienia szkody na rzecz pokrzywdzonych przejawiający się w systematycznym realizowaniu nałożonych na jej osobę obowiązkow naprawienia szkody; okoliczność iż sądu skazując E. K. wielokrotnie ustalały, że zachowania skazanej są wypadkami mniejszej wagi; okoliczność, że w ramach postępowania III K 14/21 Sądu Okręgowego kara pozbawienia wolności za czyn z art. 280 §2 k.k. została nadzwyczajnie złagodzona na podstawie art. 60 §2 pkt 1 i §6 pkt 2 k.k., a także biorąc pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do skazanej, a także poterzby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, zasadnym jest wymierzenie skazanej E. K. kary łącznej pozbawienia wolności w wymiarze łagodniejszym;

Apelacja prokuratora:

I. obraza przepisów prawa materialnego, tj. art. 85 §1 k.k. poprzez objęcie jednym węzłem kary łącznej pozbawienia wolności orzeczonych wyrokami Sądu Rejonowego w Mogilnie w sprawie II K 17/20, Sądu Rejonowego w Kutnie w sprawie II K 233/20, Sądu Rejonowego w Mławie w sprawie II K 532/20, Sądu Rejonowego w Strzelcach Opolskich w sprawie II K 423/20, Sądu Rejonowego w Białymstoku w sprawie III K 1880/20, Sądu Rejonowego w Białymstoku w sprawie XIII K 1286/20, Sądu Rejonowego w Dębicy w sprawie II K 41/21, Sądu Rejonowego w Białymstoku w sprawie III K 2017/20, Sądu Okręgowego w Białymstoku w sprawie III K 14/21, Sądu Rejonowego w Białymstoku w sprawie XIII K 1270/20, Sądu Rejonowego w Stargasrdzie w sprawie II K 197/21 (pkt II sentencji wyroku), podczas gdy wyrokiem Sądu Rejonowego w Stargardzie w sparwie II K 197/21 z dnia 28 kwietnia 2021 roku uprawomocnionym w dniu 6 maja 2021 roku oreczono wobec skazanej E. K. karę 6 miesięcy pozbawienia wolnosci z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 1 roku, który to okres upłynął, a tym samym zgodnie z art. 75 §4 k.k. kara ta nie podlega wykonaniu, a zatem nie podlega łączeniu,

II. mająca wpływ na treść wyroku obraza przepisów postępowania, tj. art. 413 §2 k.p.k. poprzez niewskazanie w sentencji wyroku przy orzekaniu zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w punkcie III sentencji wyroku, sygnatur spraw sądowych, którymi zostały orzeczone zakazy prowadzenia pjazdów mechanicznych w wyrokach wydanych wobec skazanej E. K..

zasadny

częściowo zasadny

niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut obrazy art. 4 §1 k.k. jest o tyle zasadny, że Sąd pierwszej instancji w ogóle nie rozważył, czy względniejsze są dla skazanej przepisy ustawy w dacie popełnienia przez nią niektórych przestępstw, czy też w dacie orzekania. Część przestępstw E. K. popełniła przed wejściem w życie ustawy z dnia 19 czerwca 2020 roku o dopłatach do oprocentowania kredytów bankowych udzielanych przedsiębiorcom dotkniętym skutkami COVID-19 oraz o uproszczonym postępowaniu o zatwierdzenie układu w związku z wystąpieniem COVID-19 (Dz. U. z 2022 r. poz. 2141). Ustawa ta w art. 38 zmieniła znacząco przepisy dotyczące kary łącznej, zawarte w rozdziale IX Kodeksu karnego. Przypomnieć należy, że art. 81 tejże ustawy przewiduje, że przepisy rozdziału IX ustawy zmienianej w art. 38, w brzmieniu dotychczasowym, stosuje się do kar prawomocnie orzeczonych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, zaś przepisy rozdziału IX ustawy zmienianej w art. 38, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się do kar prawomocnie orzeczonych po dniu wejścia w życie niniejszej ustawy. Ponieważ przepis ten nie reguluje sytuacji, w której kary zostały prawomocnie orzeczone zarówno przed wejściem w życie cytowanej ustawy, jak i po dniu wejścia jej w życie, nie wyklucza on całkowicie stosowanie normy określonej w art. 4 §1 k.k. Jeżeli zatem mamy do czynienia z karami orzeczonymi prawomocnie przed i po wejściu w życie ustawy z 19 czerwca 2020 roku, należy rozważyć, stosownie do treści art. 4 §1 k.k., które przepisy są względniejsze dla osoby skazanej, czego Sąd Okręgowy zaniechał.

Należało więc w tej sprawie porównać, z których wyroków kary mogły zostać połączone według przepisów obowiązujących do dnia 23 czerwca 2020 roku oraz jakie kary mogły zostać połączone po tej dacie.

W przypadku stanu prawnego obowiązującego po 23 czerwca 2020 roku można było połączyć kary w sposób uczyniony przez Sąd pierwszej instancji, ustalając dwa zbiegi przestępstw zgodnie z art. 85 §1 k.k. w obecnym brzmieniu.

Stosując natomiast przepisy obowiązujące przed tą datą można byłoby połączyć wszystkie te kary, które nie zostały wykonane. Można byłoby zatem połączyć wszystkie kary pozbawienia wolności oraz kary ograniczenia wolości, za wyjątkiem kary jednego roku i czterech miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego w Białymstoku z dnia 23 czerwca 2021 roku w sprawie XIII K 1270/20. Kara ta bowiem została w całości wykonana. Najniższa kara łączna obejmująca pozostałe kary pozbawienia wolności i kary ograniczenia wolności wynosiłaby 1 rok i 6 miesięcy pozbawienia wolności. Tak więc, przy zastosowaniu przepisów obowiązujących przed 24 czerwca 2020 roku, skazana łącznie musiałaby odbywać co najmniej 2 lata i 10 miesięcy (kara 1 roku i 4 miesięcy z wyroku XIII K 1270/20 oraz najniższa możliwa kara łączna przy zastosowaniu zasady pełnej absorpcji 1 roku i 6 miesięcy) .

W sytuacji zaś zastosowania przepisów obowiązujących od dnia 24 czerwca 2020 roku można byłoby orzec dwie kary łączne w najniższym rozmiarze 1 roku i 7 miesięcy pozbawienia wolności oraz 9 miesięcy pozbawienia wolności. Kara 1 roku i 4 miesięcy, pomimo że została wykonana, zostałaby również połączona. W sumie zatem, gdyby orzeczono wobec skazanej kary łączne w najniższym możliwym wymiarze, odbywałaby ona łącznie 2 lata i 4 miesiące pozbawienia wolności.

Wynika zatem z tego, że wbrew stanowisku obrońcy skazanej O. J. względniejsze dla skazanej są przepisy obowiązujące w dacie orzekania.

Ponadto za zastosowaniem ustawy obowiązującej w dacie orzekania jednoznacznie przemawia to, jakie są możliwości, według aktualnie obowiązujących przepisów, orzeczenia łącznej kary grzywny.

Dla obrońcy O. J. powinno być oczywiste, że im więcej kar grzywien można połączyć, tym jest to względniejsze dla skazanej.

Gdyby zastosować przepisy obowiązujące do dnia 23 czerwca 2020 roku, to nie można byłoby połączyć szeregu kar grzywien, które zostały wykonane. Stosując zaś obecnie obowiązujące przepisy, jak to uczynił Sąd pierwszej instancji, możliwe jest połączenie wszystkich kar grzywien orzeczonych wobec E. K., co jeszcze raz należy podkreślić jest dla niej zdecydowanie korzystniejsze. Na poczet łącznej kary grzywny w postępowaniu wykonawczym zalicza się przecież wszystkie grzywny, które zostały połączone i wykonane. Gdyby połączyć orzeczone kary grzywny w taki sposób, jak chce tego obrońca, to E. K. musiałaby uiścić w całości łączną karą grzywny. Na jej poczet nie zostałyby zaliczone jakiekolwiek wpłacone przez nią kwoty pieniężne z tytułu grzywien orzeczonych w wyrokach skazujących. Jeżeli zaś połączyć również grzywny, które zostały wykonane, to wszystkie wpłacone przez skazaną kwoty pieniężne z tytułu grzywien orzeczonych w wyrokach skazujących, zostałyby zaliczone na poczet łącznej kary grzywny. Jeżeli złożone przez obrońcę zestawienie wykonanych przez skazaną grzywien odpowiada prawdzie, to należałoby uznać, że orzeczona przez Sąd pierwszej instancji łączna kara grzywny została w całości wykonana i skazana nie ma obowiązku uiszczania z tego tytułu jakichkolwiek kwot pieniężnych. Mało tego, sumując wszystko to, co skazana dotychczas zapłaciła, nie jest wykluczone, że doszło do nadpłaty grzywny i tym samym należy się jej częściowy zwrot uiszczonej z tego tytułu kwoty pieniężnej.

Na marginesie podnieść należy, że brak jest podstaw do podwyższenia orzeczonej wobec skazanej kary łącznej grzywny. Podkreślić bowiem należy, że żadna z trzech apelacji nie została złożona na niekorzyść skazanej. Apelacja prokuratora, pomimo że wskazano w niej, że jest ona na niekorzyść, w istocie jest środkiem odwoławczym na korzyść. Zdecydowanie bowiem korzystniejsze jest dla skazanej nie objęcie węzłem kary łącznej kary z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, która to kara nie może być wykonana. Im mniej jest kar do połączenia, tym co do zasady jest mniejsza kara łączna. Apelacja prokuratora byłaby na niekorzyść jedynie wówczas, gdyby kara, co do której oskarżyciel wnosił o wyłączenie z połączenia, podlegałaby odrębnemu wykonaniu. Tymczasem kara pozbawienia wolności orzeczona wyrokiem Sądu Rejonowego w Stargardzie w sprawie II K 197/21 nigdy nie będzie mogła być wykonana. Ponadto wskazanie w wyroku sygnatur akt spraw, w których orzeczono środki karne zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych jest raczej korzystne dla skazanej.

Oczywiste też jest, że nie może być potraktowana jako środek odwoławczy na niekorzyść skazanej apelacja złożona przez obrońcę - adwokat O. J., pomimo że zarzuty obrazy prawa materialnego, to jest art. 4 k.k. i art. 85 §2 k.k. oraz wniosek co do wymierzenia łącznej kary grzywny są znacząco zdecydowanie niekorzystne dla skazanej. Zgodnie bowiem z art. 86 §1 k.p.k. obrońca może przedsiębrać czynności procesowe jedynie na korzyść oskarżonego (skazanego).

Jeżeli chodzi o apelację obrońcy skazanej O. J. to należy też zaznaczyć, że błędny jest zarzut obrazy art. 53 §2 k.k. W przypadku bowiem gdy obrońca nie zgadza się z wymiarem kary ze względy na nieprawidłowe zastosowanie dyrektyw z art. 53 §1 i 2 k.k., to zakwestionowanie przyjętej na ich podstawie oceny sądu nie powinno nastąpić w ramach zarzutu obrazy prawa materialnego, lecz wyłącznie w ramach rażącej niewspółmierności kary. Przepis art. 53 k.k. nie ma bowiem charakteru normy stanowczej, gdyż zawarte w nim dyrektywy należą do swobodnej sfery sędziowskiego uznania.

Zgodzić się natomiast należy z obrońcą skazanej adwokatem R. G., że nie tylko kara łączna pozbawienia wolności z punktu II ale również z punktu III jest rażąco surowa. Najwyraźniej zdaniem drugiego obrońcy jedynie kara łączna z punktu III jest rażąco surowa. Odnośnie bowiem kary łącznej z punktu II nie sformułowano żadnego zarzutu i wniosku.

Należy przede wszystkim wskazać na istnienie pomiędzy większością popełnionych przez E. K. przestępstw łączności przedmiotowo – podmiotowej. Przestępstwa były popełnienia jedno po drugim i wyrządzone nimi szkody majątkowe były niewielkie. W gruncie rzeczy można byłoby się zastanawiać, czy większość tych przestępczych zachowań nie powinna tworzyć jednego przestępstwa ciągłego. Można byłoby poważnie się zastanawiać, czy aby nie zostały one popełnione w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w krótkich odstępach czasu.

Sąd pierwszej instancji przy wymierzaniu łącznych kar pozbawienia wolności zbyt małą wagę przywiązał do zachowania skazanej po popełnieniu przestępstw. E. K. najwyraźniej prezentuje krytyczny stosunek do swojej niechlubnej przeszłości. Przede wszystkim na bieżąco stara się spłacać pokrzywdzonych w związku z nałożonymi obowiązkami naprawienia szkody wynikającymi z zapadłych wyroków, co znajduje potwierdzenie w dowodach wpłat. Spłaca też regularnie orzeczone wobec niej grzywny. E. K. odbywając karę przestrzega porządku i dyscypliny. Nie była nigdy karana dyscyplinarnie, nie utożsamia się z jakąkolwiek podkulturą przestępczą. Zatrudniona jest jako pracownik gospodarczy i z obowiązków pracowniczych wywiązuje się w sposób należyty.

Suma tych okoliczności przemawia za wymierzeniem wobec skazanej niższych kar łącznych pozbawienia wolności. Nie ma jednakże podstaw do orzeczenia tych kar w granicach minimum ustawowego. Należy też mieć na uwadze, że E. K. dopuściła się również przestępstwa rozboju oraz występków przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji, które to czyny nie pozostają w związku przedmiotowym z pozostałymi przestępstwami.

Nie ma też podstaw do uznania, że orzeczona wobec niej łączna kara grzywny jest rażąco surowa. Wprawdzie ta kara łączna połączyła kary za przestępstwa jednorodzajowe, to jednakże należało mieć na względzie, że połączono w sumie aż 26 grzywien.

Z kolei wszystkie zarzuty z apelacji prokuratora są zasadne.

Nie mogła być połączona węzłem kary łącznej kara z wyroku skazującego, która to kara nigdy nie będzie mogła być wykonana. Wyrokiem Sądu Rejonowego w Stargardzie E. K. została skazana na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres jednego roku. Wyrok ten uprawomocnił się z dniem 6 maja 2021 roku, a zatem okres próby upłynął 6 maja 2022 roku, a dalsze 6 miesięcy upłynęło w dniu 6 listopada 2022 roku.

Na marginesie należy zaznaczyć, że prokurator uzasadniając swoje stanowisko powołał się na orzeczenie Sądu Najwyższego, które najwyraźniej odnosiło się do stanu prawnego sprzed 24 czerwca 2020 roku, który nie znalazł zastosowania w niniejszej sprawie.

Rację miał też prokurator, że w sentencji zaskarżonego wyroku nie sprecyzowano, z których wyroków zostały połączone środki karne zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych.

Wniosek

Apelacja obrońcy skazanej adwokat O. J.:

o zmianę wyroku łącznego z dnia 6 kwietnia 2023 roku wydanego przez Sąd Okręgowy w Białymstoku w sprawie o sygn. akt III K 67/22:

1. w pkt I poprzez połączenie wobec skazanej kary grzywny orzeczonych wyrokami Sądu Rejonowego w Opatowie II K 528/19, Sądu Rejonowego w Raciborzu II K 167/20, Sądu Rejonowego w Opolu Lubelskim II K 180/20, Sądu Rejonowego w Rawiczu II K 96/20, Sądu Rejonowego w Miliczu II K 183/20, Sądu Rejonowego w Zawierciu II K 782/21, Sądu Rejonowego we Włocławki II K 1298/20, Sądu Rejonowego Szczecin - Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie VI K 243/21 w wymiarzez 200 stawek dziennych przyjmując jedną stawkę dzienną za równoważną kwocie 25 złotych.

2 w pkt. III poprzez zmianę wysokości orzeczonej kary pozbawienia wolności połączonych kar orzeczonych w sprawach: Sądu Rejonowego w Białymstoku III K 263/22, Sądu Rejonowego w Białymstoku XIII K 1348/21, Sądu Rejonowego w Białymstoku III K 2200/21, Sądu Rejonowego w Białymstoku XIII K 1582/21 i wymierzenie skazanej kary łącznej 1 roku pozbawienia wolności.

Apelacja obrońcy skazanej adwokata R. G.:

a) zmianę zaskarżonego wyroky w pkt. I sentencji wyroku poprzez wymierzenie skazanej E. K. kary łącznej grzywny w wysokości 350 stawek dziennych przyjmując jedną stawkę dzienną za równoważną w kwocie 20 złotych,

b) zmianę zaskarżonego wyroku w pkt. II sentencji wyroku poprzez wymierzenie skazanej E. K. kary łącznej pozbawienia wolności w wymiarze 2 lat i 1 miesiąc pozbawienia wolności,

c) zmianę zaskarżonego wyroku w pkt. III sentencji wyroku poprzez wymierzenie skazanej E. K. kary łącznej pozbawienia wolności w wymiarze 9 miesięcy pozbawienia wolności.

Apelacja prokuratora:

I. o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uchylenie rozstrzygnięcia z pkt II sentencji wyroku i połączeniu skazanej E. K. na podstawie art. 85 §1 k.k., art. 86 §1 k.k., art. 87 §1 k.k., art. 89 §1a i 1b kara orzeczonych wyrokami: Sądu Rejonowego w Mogilnie w sprawie II K 17/20, Sądu Rejonowego w Kutnie w sprawie II K 233/20, Sądu Rejonowego w Mławie w sprawie II K 432/20, Sądu Rejonowego w Strzelcach Opolskich w sprawie II K 423/20, Sądu Rejonowego w Białymstoku w sprawie III K 1880/20, Sądu Rejonowego w Białymstoku w sprawie XIII K 1286/20, Sądu Rejonowego w Dębicy w sprawie II K 41/21, Sądu Rejonowego w Białymstoku w sprawie III K 2017/20, Sądu Rejonowego w Białymstoku w sprawie XIII K 1270/20 i wymierzenie skazanej kary łącznej 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności,

II umorzenie na podstawie art. 572 k.p.k. postępowania w przedmiocie objęcia wyrokiem łącznym kary orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego w Stargardzie w sprawie II K 197/21,

III. wskazanie w sentencji wyroku w punkcie III przy orzekaniu zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych sygnatur akt spraw, w których orzeczono środki karne, tj. III K 1582/21 i XIII K 1348/22 Sądu Rejonowego w Białymstoku podlegających łączeniu.

zasadny

częściowo zasadny

niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wniosek obrońcy skazanej O. J. odnośnie wymierzenia kary łącznej grzywny nie mógł być uwzględniony przede wszystkim dlatego, że jest on niekorzystny dla skazanej. Jego uwzględnienie powodowałoby, że E. K. musiałaby tytułem grzywny uiścić znacznie większą kwotę aniżeli wynika to z rozstrzygnięcia w tym przedmiocie Sądu pierwszej instancji. Obrońca wniosła nawet, co również jest zdecydowanie niekorzystne dla skazanej, o orzeczenie łącznej grzywny w dziennej stawce większej (25 złotych) aniżeli przyjął Sąd pierwszej instancji (20 złotych). Czyżby według obrońcy sytuacja finansowa E. K. jest lepsza aniżeli ustalił to Sąd Okręgowy?

Ponieważ orzeczone wobec oskarżonej łączne kary pozbawienia wolności są rażąco surowe, co zostało wcześniej wykazane, uwzględniono w tym zakresie wnioski z apelacji obrońcy adwokata R. G.. Nie było zaś podstaw do uwzględnienia wniosku obrońcy odnośnie kary łącznej grzywny, albowiem nie sposób jest przyjąć, że jest ona rażąco surowa.

Zasadność wszystkich zarzutów z apelacji prokuratora determinowała uwzględnienie wszystkich wniosków z tejże apelacji.

4. OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5. ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zmieniono zaskarżony wyrok odnośnie wysokości orzeczonych wobec skazanej łącznych kar pozbawienia wolności, umorzono postępowanie odnośnie kary orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego w Stargardzie w sprawie II K 197/21 oraz połączono karę z wyroku Sądu Okręgowego w Białymstoku w sprawie III K 14/21, zmienionym wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 29 listopada 2023 roku w sprawie II AKa 168/23.

Zwięźle o powodach zmiany

Większość przyczyn zmiany wyroku zostało wyjaśnione w części uzasadnienia odnoszącej się do zarzutów apelacyjnych.

Ponieważ E. K. ma do odbycia w sumie 3 lata pozbawienia wolnosci, może ona ubiegać się już o warunkowe przedterminowe zwolnienie z odbycia reszty wymierzonych wobec niej kar.

Ponieważ wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 24 lutego 2022 roku w sprawie II AKa 203/21 został uchylony, należało połączyć węzłem kary łącznej kary orzeczone w wyroku Sądu Okręgowego w Białymstoku w sprawie III K 14/21 zmienionym wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 29 listopada 2023 roku w sprawie II AKa 168/23.

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6. KOSZTY PROCESU

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III

Ponieważ skazana odbywa obecnie karę pozbawienia wolności i jest tym samym pozbawiona możliwości zarobkowania, została ona na podstawie art. 624 §1 k.p.k. zwolniona od ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.

7. PODPIS