Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Białymstoku

Przewodniczący

Halina Czaban (spr.)

Sędziowie

Brandeta Hryniewicka

Jerzy Szczurewski

Protokolant

Marek Bychowski

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II AKa 152/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Sąd Okręgowy w Suwałkach, II K 68/23 z 26.06.2024r.

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

Z apelacji prokuratora jak na k. 3145 akt

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Skuteczność zakwestionowania prawidłowości orzeczenia Sądu Okręgowego wynika z naruszenia przez Sąd I instancji wskazanego w apelacji przepisu prawa procesowego – art. 7 k.p.k. w pełnym spectrum zagadnień wskazanych przez skarżącego, w tym w uzasadnieniu stanowiska.

Sąd I instancji wykonał co do zasady wskazania sądu odwoławczego zawarte w wyroku w sprawie II AKa 26/23 uchylającego rozstrzygnięcie Sądu Okręgowego w Suwałkach z 27 grudnia 2022r. do ponownego rozpoznania, ale wskazania w zakresie oceny dowodu z wyjaśnień oskarżonego, w kontekście przyczyn zasadniczej zmiany wyjaśnień oskarżonego nie dokonał zgodnie z zasadami z art. 7 k.p.k., przy wiążącej Sąd zasadzie – co należy dodać - dokonywania ustaleń faktycznych w oparciu o całokształt materiału dowodowego. Przypomnieć należy, że z materiału dowodowego wynika, że w toku pierwszych trzech przesłuchań oskarżony konsekwentnie wskazywał i potwierdzał, że ostatni kontakt z pokrzywdzonym miał na około 2 miesiące przed jego śmiercią, gdy u niego w domu kupował papierosy (k. 1912). Podczas ostatniego przesłuchania w toku śledztwa jak i w toku postępowania sądowego oskarżony zmienił swoje wyjaśnienia i podał, że w dniu 11 grudnia 2017 r. około godziny 10 - 11 miał kontakt z pokrzywdzonym, albowiem u niego w domu kupował benzynę, którą przelewali do samochodu oskarżonego oraz do baniaków. Spotkał się z nim ponownie w dniu 13 grudnia 2017 r. około godziny 15., gdy w tym samym miejscu kupował u niego papierosy w paczkach. Miało to miejsce w przedsionku domu i łącznie za dwa kartony zapłacił gotówką (k. 2703-2705). Zmiana wyjaśnień oskarżonego nastąpiła na końcowym etapie śledztwa. Z dowodów w sprawie wynika, jak zasadnie podnosi prokurator, po zapoznaniu się strony z materiałem dowodowym zawierającym opinię Instytutu (...) w B.. W uzasadnieniu w sprawie II AKa 26/23 Sąd ad quem podkreślił tą kwestię, tj. „że chronologicznie po zapoznaniu się z treścią opinii oskarżony zmienił swoje wyjaśnienia”. Zadaniem Sądu było i w tym kontekście dokonanie oceny wyjaśnień oskarżonego, ich wiarygodności co kontaktu z pokrzywdzonym, w szczególności 13.12.2017r. Wykazana na stronie 9 i 10 uzasadnienia ocena wyjaśnień oskarżonego całkowicie pomija ocenę wiarygodności wyjaśnień oskarżonego w tym kontekście, co jest jeszcze bardziej niezasadne skoro na rozprawie 14.12.2023r. w trakcie „drugiego przewodu sądowego” stanowisko oskarżonego m.in. na pytania Sądu „ …Czy jak Pan te zeznania zmienił i przyznał się do tego kontaktu czy wiedział Pan o niekorzystnej dla siebie wersji związanej z badaniami DNA?" oskarżony wyjaśnił, że nie wiedział, gdyż nie mógł się zapoznać z aktami. Chronologia czynności postępowania przygotowawczego odzwierciedla to, że zarządzenie o udostępnieniu akt zostało wydane 02.05.2022r. (k.2287) w odpowiedzi na wniosek obrońcy o udostępnienie akt sprawy z 28.04.2022r. i obejmowało swoim zakresem m.in. i opinię kryminalistyczną Instytutu (...) w B., złożoną do akt 07.04.2023r. (k. 2270-2275). W aktach jest też pismo samego oskarżonego o dostęp do akt sprawy z 10.05.2022r., z datą wpływu 11.05.2022r.(k. 2360) i zarządzenie w przedmiocie udostępnienia podejrzanemu m.in. opinii z 07.04.2022r. – zarządzenie z 18.05.2022r., a następnie wniosek obrońcy o przesłuchanie podejrzanego z 31.05.2022r., co skutkowało przesłuchaniem podejrzanego 08.06.2022r. (k.2424-2425). Sąd a quo musiał, działając zgodnie z zasadą z art. 7 k.p.k. zmierzyć się z tym materiałem dowodowym. Na ten moment przyjęcie, że zmiana wyjaśnień co do czasu ostatniego kontaktu z pokrzywdzonym może zostać „usprawiedliwiona”, tj. psychologicznie wytłumaczona sytuacją, w której oskarżony na nie się zdecydował, jak też w zakresie znaczenia tego faktu dla oceny poszlaki, wydaje się być wadliwa. Ponadto wszystkie pozostałe kwestie, które winny być rozważane w kontekście oceny wyjaśnień oskarżonego zgodnie z zasadami z art. 7 k.p.k., a nie zbagatelizowane, a o czym w uzasadnieniu Sądu ad quem w sprawie II AKa 26/23, żeby nie powtarzać stanowiska, winny były być rzetelnie rozważone. W tej sprawie nie ma miejsca na nieprzemyślane oceny. Z akt sprawy wynika, że do 13 maja 2022 r. (k. 2352) status podejrzanego w sprawie miała inna osoba, zatem świadomość tego stanu u oskarżonego też należy oceniać w aspekcie treści jego pierwotnego stanowiska procesowego i daty przesłuchania, kiedy oskarżony zmienił swoje wyjaśnienia – 8 czerwca 2022 r. (k. 2424). Jednocześnie jak wskazuje materiał dowodowy oskarżony „interesował się” stanem sprawy, o czym świadczy historia przeglądania sieci web z k. 2309 ( z dat 12.04., 27.04, 02.05. 2018r.).

Poszerzając spectrum niezbędnych rozważań Sądu I instancji jako przykład należy wskazać, nadal w kontekście zarzutu apelacji co do wadliwej oceny wyjaśnień oskarżonego, ocenę zeznań K. J. (1), ówczesnej partnerki oskarżonego, z którą wspólnie zamieszkiwał. Wynika z nich, że oskarżony palił tylko papierosy sklepowe, na pewno nie kupował ich u A. P., nie kupował takich „z przemytu” i na pewno takich nie palił (k. 2700v). O paleniu tylko sklepowych papierosów przez oskarżonego zeznał też R. K. na k. 2136 akt. Oceniając dowód Sąd całkowicie nie odniósł się do nich w tym aspekcie. Z materiału dowodowego wynika, że zawsze w okresie Bożego Narodzenia oskarżony był w kraju, a zatem kupno papierosów, jeżeli „w celach handlowych” do Niemiec, z takim wyprzedzeniem też należy rozważyć zgodnie z zasadami doświadczenia życiowego. Równocześnie oskarżony wyjaśniał przecież, że prowadził działalność gospodarczą w kraju związaną z obróbką drewna, a praca w Niemczech była pracą sezonową. Marginalnie można wskazać, że gros świadków zeznaje o zajmowaniu się przez pokrzywdzonego handlem rybą i papierosami a nie benzyną (vide np. i E. J.: „ojciec miał swoje handle papierosami i rybami”) a sam Sąd meriti ustalił na k. 5, że oskarżony W. G. kupował od pokrzywdzonego papierosy i ryby.

Pojawia się też wątek zajęć dodatkowych dzieci oskarżonego. Wyraźnie oskarżony wyjaśnił, że tego dnia po południu miał być z córką. Np. na k. 2425 oskarżony wyjaśniał, że po odebraniu papierosów około 15.00 udał się odebrać córkę z przedszkola i zwieźć na zajęcia dodatkowe (k. 2425). Z zeznań K. J. (2) (k. 2980) wynika, że zajęcia dodatkowe córka miała we wtorki i czwartki i to w S., a zdarzenie miało miejsce, jak łatwo ustalić w kalendarzu, w środę.

Jak wyżej wskazano w tej sprawie Sąd nie może dokonać oceny jakiejkolwiek możliwej poszlaki w sposób dowolny. Powyższe dotyczy też kwestii wiążącej się z czasem śmierci pokrzywdzonego. Uproszczenia w ocenie materiału dowodowego i w tym zakresie są wykluczone, a zaistniały.

Wydruki bilingów A. P. i W. K. (k. 1224, t. VII) wskazują, że ww pozostawali w częstym kontakcie telefonicznym , a jak obrazują te bilingi, i co tak podkreślał W. K. w zeznaniach, nigdy nie było tak, aby A. P. nie odbierał połączeń. Jeżeli tak się zdarzyło kiedykolwiek to zawsze zaraz, po kilku minutach oddzwaniał. Podobnie zeznawała A. Ł. (k. 176), „ zawsze gdy nie odbierał jeden numer telefonu, to odbierał drugi numer”. Dowolnością jest ustalenie Sądu I instancji, że około godziny 17.30 W. K. dzwonił do A. P., gdyż ten osobowy dowód w tym względzie weryfikuje dowód w postaci bilingów rozmów telefonicznych A. P. i W. K. z k. 1224, a zawsze materiał dowodowy musi być oceniony i ustalony stan faktyczny w oparciu o prawidłowo oceniony całokształt materiału dowodowego. I skoro z tychże bilingów wynika, że pierwsze nieodebrane połączenie od W. K. do A. P. jest z godziny 18.25.57 (k. 1224, 5 z kolei karta w kopercie), to ustalenie Sądu I instancji co do godziny/daty zgonu poprzez twierdzenie co do uprawdopodobnienia godziny zabójstwa w godzinach nocnych z 13/14 grudnia 2017r. w oparciu o zeznania świadków – sąsiadek pokrzywdzonego razi dowolnością w ocenie materiału dowodowego. Po pierwsze przez pryzmat tego o której godzinie A. P. już nie odbierał telefonu, a po drugie i w kontekście opinii Zakładu Medycyny Sądowej – vide opinia uzupełniająca z k. 3016-3018 akt . Wprawdzie zgon nie równa się chwili gdy nastąpił atak i analizując obrażenia A. P. biegła stwierdziła, że do śmierci mogło nie dojść natychmiastowo ale śmierć mogła nastąpić po upływie kilku czy kilkunastu minut od zadania ran. Z kolei stwierdzenie, że w czasie ujawnienia zwłok ciało znajdowało się w okresie nieprzemieszczalności plam opadowych i taki okres następuje po upływie około 12 godzin od śmierci, nie równa się stwierdzeniu, że zgon nastąpił około 2.50 w nocy z 13/14 grudnia 2017r., jak stwierdził Sąd Okręgowy – cyt. z opinii z k. 3017: „ można jedynie orientacyjnie wskazać, że do zgonu A. P. mogło dojść, co najmniej 12 godzin wstecz”.

Oględziny miejsca odnalezienia zwłok (odpis maszynowy protokołu oględzin z k. 385-389) i dokumentacja fotograficzna nie wskazują, aby pokrzywdzony tego dnia/wieczoru już położył się spać – łózko zaścielone, zwłoki w ubraniu jak za dnia (bielizna, skarpety, spodnie, koszula, sweter). Świadek B. G. zeznała na k. 145 akt, że 13.12 ok. godz. 20.00 wracała od sąsiadki. „…U A. nie palio się światło, a zawsze o tej porze gdy był w domu miał włączone światło”. Istotne jest to, że świadek zeznawała o powyższym z przekonaniem, gdyż co wieczór powtarzała ten sam „rytuał” jeżeli chodzi o godziny wyjścia i powrotu od sąsiadki. Identycznie ww zeznała 06.06.2018r.(k. 1246). Zeznań ww w tej części Sąd I instancji wcale nie rozważył (vide strona 4 uzasadnienia). Wybiórczo podchodząc do oceny istotnego materiału dowodowego, co widać na przykładzie odniesienia się do zeznań K. J. (3) czy K. Z., których twierdzenia co do zaobserwowanych okoliczności nie były żadnym szczególnym faktem tak uwiarygodnione jak B. G.. Swoją drogą świadek P. M. również zeznał na k. 99 akt, że tego dnia nie zauważył światła w domu A. P., co nie było typowe. Z zeznań świadków wynika też, że A. P. zamykał się w domu. „On nikogo obcego do domu nie wpuszczał” (m.in. k. 1248v, zeznania B. G.).

Powyższe dowody, prawidłowo weryfikowane muszą być skonfrontowane z informacjami dotyczącymi logowań telefonu oskarżonego, z których wynika jednoznacznie, że 11 grudnia 2017 r. o godz.11:18:11 nastąpiła rejestracja lokalizacji telefonu względem stacji (...) D., w dniu 13 grudnia 2017 r. o godzinie 13:28:45 w pobliżu (...) D. , następnie o 17:24:33 i 17: 24:45 zarejestrowano lokalizacje w pobliżu (...) S.. Sąd nie mógł tej poszlaki ocenić tylko jako dowód na to, że oskarżony w tym czasie korzystał z samochodu. Można jeszcze wskazać, że kwestii innych zarejestrowanych kontaktów oskarżonego w istotnym dla ustaleń w sprawie czasie Sąd I instancji nie dostrzegł – chociażby komunikat do P. M. z godziny 19.58 (k. 2299) o treści w języku litewskim, czy tych, wskazywanych przez oskarżonego jako linia obrony, kontaktów z bratem za pośrednictwem komunikatora(...) (k. 2298 – 2312).

Można w tym miejscu zaznaczyć, że uzasadnienie aktu oskarżenia w sprawie poszlakowej daleko odbiega od wymaganej rzetelności oskarżyciela, ale nie zwalniało to Sądu meriti od weryfikacji całokształtu zebranego materiału dowodowego, nawet jeśli, tak jak w tej sprawie, nie wszystkie ważkie kwestie dla wykazania zaistnienia poszlak i wykazania, że te poszlaki dają podstawę do poczynienia ustaleń co do faktu głównego opisanego jak w zarzucie a/o oskarżyciel uzasadnił.

Bezspornie ocena linii obrony oskarżonego ma ścisły związek z pozostałym materiałem dowodowym w postaci opinii biegłych z zakresu genetyki, co było drugim zasadniczym elementem apelacji. Sąd Okręgowy odnosząc się do tego zagadnienia wskazał na szereg wątpliwości w tym zakresie. Nie wnikając w tym miejscu w detale z opinii Laboratorium Kryminalistycznego Komendy Stołecznej Policji, opinia (...) z 28.05.2018r, (k.1252- 1331), (...) z 05.10.2021r. (k. 1962-1965) i opinii uzupełniającej z k. 2698 i następne, biegłych z Instytutu (...) w B. z 07.04.2022r. (k. 2270-2275), jak i z opinii (...) w K. z 22.03.2024r. ( k. 2995-3006, t. XV) i treści opinii ustnej biegłego T. K. z rozprawy z 06.06.2024r., co będzie musiało jeszcze raz podlegać ocenie Sądu I instancji w całokształcie materiału dowodowego, to niejako przed nawias trzeba wyjąć pewne ogóle stwierdzenia biegłego T. K., który zaopiniował, że: „Jeżeli chodzi o transfer wtórny to tutaj trzeba być rozsądnym w tym, bo nie można tego wszystkiego tłumaczyć transferem wtórnym”. W innym miejscu: „Niestety genetyka tutaj w tym wypadku nie jest takim panaceum, które rozwiąże ten problem – problem stwierdzenia, która z tych hipotez, jak ten materiał się tam dostał, która z hipotez jest najbardziej prawdopodobna albo prawdziwa, no to już nie leży w gestii genetyki, tylko rozpoznanie, rozpatrzenie innych sytuacji, czyli czy ta wizyta dzień wcześniej miała miejsce, czy nie miała miejsca, kiedy ewentualnie kontakt mógł mieć miejsce i czy to jest prawdopodobne, by wtedy rzeczywiście ten materiał został naniesiony”. Zatem tylko całokształt materiału dowodowego, prawidłowo ocenionego, może stanowić podstawę ustaleń Sądu. Dokonane oceny opinii nie spełniają w pełnym zakresie wymogu z art. 7 k.p.k., czego wyrazem jest zbyt pobieżne wnioskowanie co do ich wartości dla ustaleń dowodowych w sprawie, czego punktem wyjścia było wnioskowanie m.in. co do metodologicznego błędu zaistniałego przy opiniowaniu przez Laboratorium Kryminalistyczne Komendy Stołecznej Policji - opinia (...) z 28.05.2018r, k.1252- 1331, w zakresie badania fragmentów paznokci z prawej i lewej ręki pokrzywdzonego (próbki VIII/2a z prawej dłoni, VII 2b- z lewej dłoni( k. 1308 – obraz ścinków paznokci).

Nie może stanowić „poszlaki negatywnej” to, że materiał dowodowy nie wskazuje na zmienioną sytuację finansową oskarżonego po dacie zdarzenia. W sprawie przewija się wątek „zamożności” pokrzywdzonego (np. W. K., zeznania z k. 6 „w portfelu miał bardzo dużo pieniędzy, tak na oko kilka tysięcy”), ale jak wskazuje dowód z k. 1240- 1242 (t. VII) pokrzywdzony systematycznie dokonywał lokat na rachunku w Banku Spółdzielczym w S. i na tym rachunku przetrzymywał znaczące środki finansowe.

Proces poszlakowy to postępowanie, w którym brak jest bezpośrednich dowodów winy, a występują jedynie poszlaki, czyli fakty uboczne wskazujące pośrednio na sprawstwo danej osoby. W postępowaniu dowodowym za poszlakę uznaje się fakt uboczny, co do którego nie zachodzą wątpliwości, nie wskazujący wprost, że przestępstwa dokonała dana osoba, jednak pozwalający na wnioskowanie co do tej okoliczności. Aby dokonywać wnioskowania na podstawie poszlaki musi być ona pewna i stwierdzona. W przypadku wątpliwości co do poszlaki, dalsze wnioskowanie na jej podstawie co do faktu głównego będzie wadliwe - łańcuch wiążących się ze sobą poszlak nie będzie mógł być uznany za zamknięty.

Proces poszlakowy w praktyce wymaga od organów procesowych wiele wysiłku i w tej sprawie rozpoznając ją ponownie Sąd Okręgowy winien rozważyć prawidłowo całość materiału dowodowego, nie wybiorczo i nie dowolnie. Oceniając dowody Sąd musi uważać, aby równoważyć zasadę domniemania niewinności oraz zasady prawidłowego rozumowania i nie powinien być Sąd przy tej ocenie naiwny lecz fachowy. Oczywiście, że nie można przyjmować za prawdziwe twierdzeń zawartych w akcie oskarżenia, gdyż udowodnienie winy musi być całkowite, pewne i wolne od wątpliwości, a w procesie poszlakowym w zakresie każdej z poszlak takie właściwości oceny muszą być zapewnione w całej rozciągłości. Zasada określona w art. 5 § 2 k.p.k. będzie mogła mieć zastosowanie wtedy gdy po przeprowadzeniu oceny zebranych w sprawie dowodów w sposób zgodny z wymogami art. 7 k.p.k., pozostaną nie dające się usunąć wątpliwości, które wówczas należy tłumaczyć na korzyść oskarżonego.

Przy ponownym rozpoznaniu sprawy Sąd dokona rzetelnej, pełnej, nie wybiórczej oceny materiału dowodowego, a postępowanie dowodowe przeprowadzi jedynie w niezbędnym zakresie, szeroko korzystając z możliwości z art. 442§2 k.p.k.

Wniosek

- o uchylenie zaskarżonego wyroku do ponownego rozpoznania

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

- powyższe wynika z części motywacyjnej co do zarzutu prokuratora;

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☒ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

- powody uchylenia wyroku do ponownego rozpoznania wynikają z części motywacyjnej co do zarzutu;

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

- wskazane w części motywacyjnej co do zarzutu;

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

P unkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

7.  PODPIS