Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Białymstoku

Przewodniczący

Janusz Sulima (spr.)

Sędziowie

Brandeta Hryniewicka

Sławomir Wołosik

Protokolant

Elżbieta Niewińska

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II AKa 94/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Okręgowego w Białymstoku z dnia 1 marca 2024 roku, sygn. akt III K 126/23

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1.

2.

obraza przepisów prawa materialnego, tj. art. 57b k.k. poprzez wymierzenie oskarżonemu kary pozbawienia wolności w wymiarze 1 roku pozbawienia wolności warunkowo zawieszonej na okres próby wynoszący 3 (trzy) lata, tj. dolnej granicy ustawowego zagrożenia za przestępstwo z art. 284 §2 k.k. w zw. z art. 294 §1 k.k. w zw. z art. 112 §1 k.k. w sytuacji, gdy zostało ono popełnione w warunkach czynu ciągłego, a więc orzeczona wobec oskarżonego kara winna oscylować powyżej dolnej granicy ustawowego zagrożenia, tj. powyżej roku, co jednocześnie wyklucza zastosowanie wobec oskarżonego instytucji warunkowego zawieszenia wykonania kary określonej w art. 69 §1 k.k.,

rażąca niewspółmierność kary orzeczonej wobec A. S. poprzez wymierzenie mu kary 1 roku pozbawienia wolności warunkowo zawieszonej na okres próby wynoszący 3 lata, podczas gdy okoliczności przedmiotowej sprawy, takie jak wysoki stopień zawinienia oskarżonego, jego motywacja, wysoki stopień społecznej szkodliwości czynu, którym sprawca godził w podstawowe wartości jak własności i mienie, a także rozmiar wyrządzonej szkody przemawiają za orzeczeniem wobec oskarżonego kary surowszej, które powinna przyczynić się do osiągnięcia wobec A. S. celów wychowawczych i zapobiegawczych, a nadto kształtowałaby prawidłową świadomość prawną społeczeństwa.

☒ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Rację ma prokurator, że zaskarżony wyrok zapadł z obrazą prawa materialnego. Sąd pierwszej instancji ewidentnie bowiem naruszył dyspozycję art. 57b k.k. wymierzając za przypisany oskarżonemu czyn karę jednego roku pozbawienia wolności. A. S. został skazany za przestępstwo ciągłe popełnione w okresie od dnia 24 września 2022 roku do dnia 11 listopada 2022 roku, czyli już po wejściu w życie ustawy z dnia 19 czerwca 2020 r. (Dz. U. z 2020 r. poz. 1086), która dodała do Kodeksu karnego przepis art. 57 b k.k. Zgodnie zaś z tym przepisem skazując za przestępstwo z zastosowaniem art. 12 §1 k.k. sąd wymierza karę przewidzianą za przypisane przestępstwo powyżej dolnej granicy ustawowego zagrożenia. Przepis ten co prawda uległ modyfikacji, która weszła w życie 1 października 2023 roku, ale zasada przy orzekaniu kary pozbawienia wolności pozostała taka sama. Sąd pierwszej instancji wymierzył oskarżonemu karę pozbawienia wolności w dolnej granicy ustawowego zagrożenia. Najniższą zaś karą za przestępstwo ciągłe polegające na przywłaszczeniu mienia o znacznej wartości jest kara jednego roku i jednego miesiąca.

Faktem jest, że wymierzając oskarżonemu karę możliwe jest zastosowanie art. 37b k.k. Należy jednakże pamiętać, że przepis ten wprowadza jedynie instytucję tzw. sądowego (sędziowskiego) wymiaru kary i nie należy do kategorii przepisów współkształtujących ustawowe zagrożenia za występki, których dotyczy. Tym samym nie można twierdzić, że przepis art. 57b k.k. nie odnosi się do ustawowych zagrożeń za występki przewidzianych w części szczególnej Kodeksu karnego.

Podkreślić jednocześnie należy, że brak było podstaw do zastosowania wobec oskarżonego dyspozycji art. 37b k.k. Wymierzeniu kary na tej podstawie sprzeciwia się stopień szkodliwości społecznej popełnionego przez oskarżonego czynu oraz stopień zawinienia oskarżonego. A. S. dokonał przywłaszczenia samochodu o wartości 213.400 złotych. Pomimo że umowa leasingu została wypowiedziana, oskarżony ani nie zwrócił pojazdu, ani tez nie uregulował zaległości. Będący przedmiotem umowy leasingu samochód został znaleziony na terenie Francji. Pomimo że doskonale wiedział, że nie jest ich właścicielem, sprzedał telefon marki A. (...) (...) 64 GB i urządzenie A. (...) 13 z T. (...). W swoim przestępczym działaniu oskarżony kierował się wyłącznie chęcią osiągnięcia korzyści majątkowej. Wymierzenie więc jemu kary, o której mowa w art. 37b k.k., byłoby zdecydowanie zbyt łagodną reakcją na jego karygodne zachowanie. Kara sekwencyjna nie spełniłaby wobec oskarżonego funkcji prewencyjnej. Wymierzenie takiej kary byłoby trudne do pogodzenia ze społecznym poczuciem sprawiedliwości.

Z drugiej strony należało wziąć pod uwagę, że A. S. dotychczas nie był karany sądownie. Jest osobą stosunkowo młodą. Wyraził skruchę w związku ze swoim nagannym postępowaniem. Żałował, że popełnił przestępstwo. Te okoliczności wskazują, że aby osiągnąć wobec niego cele resocjalizacyjne nie jest konieczne orzekanie wobec niego kary dwóch lat pozbawienia wolności, o jaką wnosił w apelacji prokurator. Pożądane cele kary zostaną spełnione, jeżeli zostanie wymierzona mu kara w wysokości niewiele odbiegającej od minimum ustawowego. Kara jednego roku i dwóch miesięcy zadośćuczyni też celom kary w zakresie oddziaływania ogólnospołecznego.

Wniosek

o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez orzeczenie wobec oskarżonego A. S. bezwzględnej kary pozbawienia wolności w wymiarze 2 lat, uchylenie punktu II zapadłego wyroku i utrzymanie w mocy w pozostałym zakresie.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Zasadność zarzutu obrazy art. 57b k.k. pociągała za sobą uwzględnienie wniosku prokuratora o podwyższenie kary i uchylenie rozstrzygnięcia o warunkowym zawieszeniu kary. Właściwości i warunki osobiste oskarżonego nie przemawiały jednakże za dwukrotnym podwyższeniem wymierzonej wobec niego kary.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Uzupełniono podstawę wymiaru kary o art. 57b k.k. oraz podwyższono o dwa miesiące rozmiar wymierzonej wobec oskarżonego kary i uchylono rozstrzygnięcie o warunkowym zawieszeniu wykonania kary pozbawienia wolności.

Zwięźle o powodach zmiany

Przyczyny zmiany wyroku zostały objaśnione w części odnoszącej się do zarzutów apelacyjnych.

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III

O jednej opłacie za obie instancje orzeczono na podstawie art. 10 ust. 1 i art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w spawach karnych (t. j. Dz. U. z 1983 r. Nr 49, poz. 223 ze zm.). Rozstrzygnięcie zaś o pozostałych kosztach sądowych za postępowanie odwoławcze opiera się na przepisie 635 k.p.k. i art. 627 k.p.k.

7.  PODPIS