Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Białymstoku

Przewodniczący

SSA Leszek Kulik (spr.)

Sędziowie

SSA Halina Czaban

SSA Janusz Sulima

Protokolant

Anna Lasota

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II AKa 7/20

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Okręgowego w Olsztynie z dnia 4 listopada 2019 r., sygn. akt II K 85/19

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

1Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

I.  Obraza przepisów postępowania, która miała wpływy na treść orzeczenia.

II.  Błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, mający wpływ na jego treść.

III.  Rażąca niewspółmierność kary.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Ad. Zarzutu z pkt. 1 i II – obrazy przepisów postępowania, która miała wpływ na treść orzeczenia oraz błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, mający wpływ na jego treść.

Stawiany zarzut jest niezasadny. Nie sposób zgodzić się z zarzutami skarżącego, jakoby zaskarżone orzeczenie było obarczone obrazą przepisów postępowania oraz błędem co do faktów. Przeprowadzona kontrola odwoławcza wyroku nie potwierdziła zasadności zarzutów stawianych w tym zakresie.

Z części motywacyjnej zaskarżonego wyroku wynika, że Sąd I instancji z należytą starannością przeprowadził postępowanie dowodowe i w sposób wyczerpujący odniósł się do wszystkich kwestii wymagających rozstrzygnięcia. W szczególności w sposób wnikliwy przeanalizował i właściwie ocenił dowody, które legły u podstaw przypisania winy oskarżonemu i kwalifikacji prawnej przypisanego mu czynu.

Niewątpliwie kluczowym dowodem sprawstwa i winy oskarżonego były zeznania pokrzywdzonego Ł. R. i naocznego świadka zdarzenia G. J. (1), które Sąd Okręgowy właściwie ocenił i wyciągnął z nich właściwe wnioski. Dokonał również prawidłowej oceny wyjaśnień oskarżonego zasadnie odrzucając je jako niekonsekwentne, niespójne i nie mające oparcie w pozostałym zebranym w sprawie materiale dowodowym. Dokonana w tym zakresie ocena materiału dowodowego jest logiczna, przekonująca i nie zawiera błędu. Jako taka mieści się w granicach swobodnej oceny dowodów określonych w art. 7 k.p.k. i zasługuje na pełną aprobatę.

Stawiane w apelacji zarzuty zmierzające do podważenia ustalonego przez Sąd I instancji stanu faktycznego i jego oceny prawnej są całkowicie bezpodstawne i nie znajdują uzasadnienia w wynikach przeprowadzonego przewodu sądowego.

Chybiony jest w szczególności zarzut, że oskarżony nie miał interesu w przestawianiu nieprawdziwego przebiegu zdarzenia. Jak każdy sprawca stojąc pod poważnym zarzutem popełnienia zbrodni był on zainteresowany przedstawieniem siebie w jak najkorzystniejszym świetle i przedstawieniem takiej wersji zdarzenia, która pozwoli na uwolnienie się od odpowiedzialności karnej za ten czyn lub chociażby spowoduje ograniczenie tej odpowiedzialności. Tym należy też tłumaczyć okoliczność, że oskarżony w toku procesu kilkakrotnie zmieniał swoją wersję zdarzenia i pomimo, iż wcześniej przyznał się do ugodzenia nożem pokrzywdzonego, to ostatecznie na rozprawie podał, że to G. J. (2) dźgnął nożem pokrzywdzonego. Sąd Okręgowy poddał te wyjaśnienia wnikliwej analizie i jej wynik zaprezentował w części motywacyjnej wydanego orzeczenia. Wskazał tam dlaczego te wyjaśnienia jedynie w niewielkiej części zasługują na wiarę, a mianowicie w części odnoszącej się do zdarzeń poprzedzających zajście przed sklepem (...). Przedstawił również argumentację przemawiającą za taką oceną, której nie sposób podważyć.

Sąd Okręgowy dokonał również właściwej oceny zeznań G. J. (2), które w toku procesu były konsekwentne co do zasadniczych elementów, a mianowicie co do tego, że w czasie poprzedzającym zajście doszło do utarczki słownej pomiędzy stronami, co do faktu, że to oskarżony ugodził nożem pokrzywdzonego, zaś po powrocie do mieszkania w obecności swojej matki B. W. okazywał posiadany przy sobie nóż z komentarzem, że pokrzywdzony „dostał za swoje”.

W zaistniałych okolicznościach nie sposób oczekiwać, że matka oskarżonego, a więc osoba mu bliska, potwierdzi ten fakt. Z oczywistych względów była ona zainteresowana zatajaniem okoliczności obciążających oskarżonego. Ponadto zeznania B. W. nie były konsekwentne co do istotnych okoliczności zdarzenia, chociażby co do tego czy oskarżony wrócił sam ze sklepu czy z kolegą. Rozbieżności tych świadek nie była w stanie w sposób logiczny wyjaśnić, co również nie umknęło uwadze Sądu I instancji. W tym stanie rzeczy niezasadny jest zarzut, że Sąd I instancji bezpodstawnie zakwestionował wiarygodność B. W., jedynie na tej podstawie, że jest ona osobą bliską oskarżonemu.

Brak jest natomiast podstaw do kwestionowania zeznań pokrzywdzonego Ł. R., który w sposób spójny i konsekwentny opisał przebieg zdarzenia. Był on przy tym trzeźwy w przeciwieństwie do oskarżonego i nie miał żadnych osobistych powodów, aby bezpodstawnie go obciążać. Jego zeznania znajdują potwierdzenie w innych dowodach, a w szczególności w zeznaniach G. J. (2). Obrońca stara się podważyć wiarygodność jego relacji powołując się na drobne nieścisłości dotyczące postury i ubioru sprawcy, osoby, która miała kierować groźby wobec jego osoby. Nieścisłości te z natury rzeczy były nieuniknione zważywszy na fakt, że zdarzenie miało miejsce w ograniczonej widoczności w warunkach zimowych około godziny 20:00 i miało dynamiczny charakter. Jednak dokonane z jego udziałem rozpoznanie sprawcy nie budzi wątpliwości. Jednocześnie pokrzywdzony na rozprawie sądowej jednoznacznie, ze 100 % pewnością wykluczył, aby to okazany mu G. J. (2) ugodził go nożem (k. 361). Jeśli zatem G. J. (2) nie znajdował się w kręgu osób podejrzanych, to nie miał też interesu w bezpodstawnym obciążaniu oskarżonego w celu odsunięcia od siebie podejrzeń.

Reasumując, w świetle zebranych dowodów Sąd Okręgowy prawidłowo ustalił, że M. L. działając z zamiarem bezpośrednim i zadając z dużą siłą cios nożem w plecy, usiłował spowodować u pokrzywdzonego ciężki uszczerbek na zdrowiu w postaci choroby realnie zagrażającej życiu, w wyniku czego spowodował naruszenie czynności narządów jego ciała na okres powyżej 7 dni.

Za taką oceną przemawia również tło, powody zajścia, motywy i pobudki działania oskarżonego, rodzaj użytego narzędzia oraz charakter doznanych przez pokrzywdzonego obrażeń ciała. Podzielić należy ustalenia Sądu I instancji, że oskarżony i pokrzywdzony wcześniej nie znali się, a więc Ł. R. nie miał powodów, aby bezpodstawnie go obciążać. To oskarżony swoim agresywnym zachowaniem sprowokował zajście. Tło zajścia również nie wskazuje na to, aby pokrzywdzony miał jako pierwszy zaatakować oskarżonego lub sprowokować oskarżonego do zaistniałego ataku. Rodzaj spowodowanego przez oskarżonego urazu w postaci rany kłutej pleców pozwala przyjąć, że oskarżony działał z zamiarem bezpośrednim spowodowania skutku w postaci ciężkiego uszczerbku na zdrowiu w postaci choroby realnie zagrażającej życiu.

Uwzględniając powyższe brak jest podstaw do kwestionowania przyjętego w zaskarżonym wyroku opisu czynu i jego przyjętej kwalifikacji prawnej.

Ad. Zarzutu z pkt. II1 - rażącej niewspółmierności kary.

Zarzut rażącej niewspółmierności kary nie jest zasadny. Wymierzona oskarżonemu kara nie budzi zastrzeżeń. Nie jest rażąco surowa i spełnia wszystkie ustawowe wymogi przewidziane w art. 53 k.k.

Orzekając w tym przedmiocie Sąd Okręgowy uwzględnił całokształt okoliczności ujawnionych na rozprawie, czemu dał też wyraz w pisemnych motywach wydanego wyroku.

W szczególności wskazał na stopień winy oskarżonego, znaczny stopień społecznego niebezpieczeństwa czynu, okoliczności jego popełnienia i skutki, zachowanie oskarżonego po popełnieniu czynu, jego właściwości i warunki osobiste. Jako okoliczności obciążające słusznie przyjął uprzednia wielokrotną karalność za przestępstwa podobne oraz działanie w warunkach recydywy określonej w art. 64 § 1 k.k. Podzielić też należy ustalenia Sądu I instancji, że w przypadku oskarżonego nie sposób dopatrzeć się jakichkolwiek istotnych okoliczności łagodzących.

W tym zakresie wskazane motywy zaskarżonego wyroku są więc kompletne, wyczerpujące i zgodne z dyrektywami sądowego wymiaru kary.

Chybiony jest zarzut skarżącego, że już sam fakt dokonania przez Sąd I instancji zmiany kwalifikacji prawnej czynu oskarżonego w stosunku do kwalifikacji prawnej przyjętej w akcie oskarżenia, winien prowadzić do orzeczenia kary w niższym wymiarze. Sąd orzekając w tym przedmiocie winien zawsze kierować ustawowymi dyrektywami sądowego wymiaru kary. Treść motywacyjna zaskarżonego wyroku wskazuje, że rozstrzygnięcie Sądu I instancji spełnia te ustawowe wymogi.

Wniosek

Wniosek o zmianę zaskarżonego wyroku.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

1OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

1ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.11.

Przedmiot utrzymania w mocy

0.1Utrzymano zaskarżony wyrok w mocy w całości.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Podniesione w apelacji zarzuty są całkowicie bezzasadne.

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.11.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

1Koszty Procesu

P unkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II

III

O kosztach nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu orzeczono na podstawie § 17 ust. 2 pkt 5 w zw. z § 4 ust. 1 - 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. z 2016 r., poz.1714).

O kosztach sądowych za postępowanie odwoławcze rozstrzygnięto zgodnie z treścią art. 624 § 1 k.p.k., przy uwzględnieniu obecnej sytuacji rodzinnej i materialnej oskarżonego, który jest pozbawiony wolności i nie osiąga żadnych dochodów.

1PODPIS